Geocachen in Munte

Vandaag had ik afgesproken met Véronique om in het mooie weer te gaan cachen. Plaats van afspraak was Munte, de rand van het Bruinbos, waar ik een rondje van zo’n 5 kilometer en 14 caches had uitgestippeld. Vijf kilometer, da’s normaal gezien ongeveer een uur, maar als je cacht moet je per cache daar toch vijf à tien minuten bij rekenen: sommige caches vind je in een oogopslag en moet je enkel nog loggen, bij andere ben je soms tot een half uur kwijt, afhankelijk van hoe koppig je bent.

Over ons rondje deden we iets meer dan drie uur, pauze op een hekkenbalkje met een carré confituurtje inbegrepen. Oh, en talloze foto’s, dat ook.

Ik hield het bij de gsm, kwestie van het gewicht wat te beperken, maar Véro had haar toestel mee en documenteerde grondig.

Tegen het einde was het echt wel donker, de laatste cache hebben we gezocht én gevonden met het lichtje van onze telefoons.

Om kwart over vijf reden we huiswaarts, en ik pikte in het passeren in het donker nog 4 extra caches langs de baan op.

Ik heb er immens van genoten: buitenlucht, beweging, volwassen gezelschap en een zalige babbel. Meer moet dat toch niet zijn?

Geocachen in Munte: deel 1

Het moet gezegd zijn, de streek van Munte (Merelbeke) is ronduit prachtig: zacht glooiend, zeer veel velden en weiden en akkers, boskanten, hagen, veldwegen, wegeltjes…
Het is dan ook geen wonder dat het er vol ligt met geocaches. De Gentsche Geocaching Sosseteit heeft er verschillende reeksen gelegd, waaronder de reeks “Gewoon een mooie lange wandeling”. Ik stuurde gisteren Véronique een berichtje met de vraag of ze geen zin had om, met de nodige afstand, te gaan cachen ginder. Lang hoefde ik niet te wachten op een antwoord, en om drie uur stonden Merel en ik haar op te wachten aan de kerk van Munte.

Het weer was maar half en half, en het werd gradueel slechter: eerst bewolkt, dan gedruppel, en op een bepaald moment zelfs regen. Merel was blij dat ze niet alleen een regenjas maar ook nog een sweater meehad.

Maar we vonden 11 caches, hadden een heel mooie wandeling, en merkten ook dat we echt geen klop meer waard zijn wat conditie betreft: die vijf kilometer was eigenlijk een beetje te veel van het goede.

Het vervolg van de wandeling – of meerdere vervolgen – is voor een andere keer.

Zotte dag

Yup. Dit valt onder de categorie “zotte dag”.

Om half negen was ik met de jongens op school om foto’s te nemen van de actie “De Warmste Klas” voor Music for life. De hogere jaren liepen rondjes onder een serieuze ambiance, en ik liep rond en probeerde die vast te leggen. Dat verslag kan u hier lezen, uiteraard.

Om half elf had ik mijn eigen klasje om rapporten uit te delen, en daarna mochten de hogerejaars de examens inkijken, terwijl nu de lagere klassen rondjes liepen voor datzelfde goede doel. En tussendoor nam ik ginder nog wat meer foto’s.

Tegen twaalf uur gooiden we de leerlingen buiten, ruimden op, en om een uur was er lunch voor ons. Kwestie van nog even gezellig samen te zijn, en toch niet een extra halve dag vrij te hebben. Beter in elk geval dan de leraarsvergadering van vroeger…

Tegen drie uur reed ik naar huis, viel prompt in slaap, om kwart na vier wakker gemaakt te worden om Kobe naar zijn muziekles/concert te brengen. Ik reed meteen door naar het ziekenhuis naar ons pa, en vandaar rechtstreeks naar Merelbeke om daar tegen 18.00 uur in te zingen en om 20.00 uur ook effectief een concert te zingen. Dat was in de kerk in Munte, waar blijkbaar ook vijf reuzen opgeslagen staan.

Nee, ik heb de kinderen niet bepaald veel gezien vandaag. Tsja. Blij dat er vakantie is nu, want het zal nodig zijn. Veels te drukke dag.