Alleen, toch ongeveer

Heh. Voor het eerst in ettelijke weken helemaal alleen thuis, en ik geniet ervan. Kobe en Wolf zijn op (dag)kamp, en Merel is terug naar de crèche. En stil dat het hier is!

Voor mij is dit de ideale tijd om te klussen en administratie te doen: ik word niet gestoord.

Ik heb dan ook een paar klusjes uitgevoerd in de badkamer: een grote lange spiegel opgehangen, en een kleine vergrotende spiegel naast de wastafels, want ik word er niet jonger op en mijn zicht niet beter. Gedoe dus met waterpassen, vijzen en pluggen, latten, meters, boormachines en schroevendraaiers. En een tip: op kurk kan je perfect aftekenen met kohlpotlood: je veegt dat daarna gewoon af, en er zijn geen krassen in je kurk :-p

Rond de middag warmde ik nog wat overschot van zaterdag op, en haalde intussen de post. Tot mijn grote verbazing zat er een briefje bij van de meteropnemer van Eandis: dat hij langs was geweest om 8.48u, maar er niemand thuis was, en dat ik moest bellen voor een nieuwe afspraak. Ha bon? Ik had een afspraak tussen 12.30u en 16.00u, en had dan ook geregeld dat ik dan zeker thuis was. Ik dus aan de telefoon, en van het kastje naar de muur gestuurd, omdat blijkbaar de meesten in middagpauze waren.

Bij een latere poging werd me verzekerd dat de opnemer zeker nog diezelfde dag zou langskomen, maar dat hij wellicht al in de buurt was geweest en het dus al eens geprobeerd had. En ja hoor, de arme man had blijkbaar de wind van voren gekregen van zijn oversten, want hij stond er rond half drie met uitgebreide verontschuldigingen.

Ik had zowaar medelijden…