Geplaatst op

Merendree

Deze voormiddag moest ons pa naar Merendree om die drie plekjes huidkanker te laten verwijderen. Dat is geen zware ingreep, dat is onder lokale verdoving bij de plastisch chirurg. Maar de wachtzaal zat vol, de stoelen zitten niet goed en ik had ook geen zin om daar een half uur te zitten koekeloeren, en dus ging ik nog snel wat caches oppikken.

Euhm, er waren precies wat braampjes in de buurt.

Al bij al de cache nog redelijk vlot kunnen pakken, maar ik weet dus weer waarom ik normaal gezien nooit ga cachen met blote benen. Juist.

Wat verderop lag er nog eentje, aan een hele mooie slag.

En toen was het half uurtje op, ging ik mijn pa oppikken die het allemaal probleemloos doorstaan had en bracht ik hem terug, netjes op tijd voor zijn middageten.

Ik verbeterde nog wat en reed ’s avonds zowaar met de fiets naar de koorrepetitie, kwestie van voldoende in beweging te blijven. En ja, ik geniet daar echt wel van, van dat fietsen in het donker. Vreemd, eigenlijk.

Geplaatst op

Luie zondag

Het werd alweer een luie zondag, deels ook omdat mijn voet het echt niet doet en stappen er dus niet echt in zit.

Maar toen ik ons pa naar huis bracht, wilden we toch nog minstens één geocacheke doen, en mijn keus viel op het Eiland, het stukje Merendree tegenover ’t sas, waar ook niet echt huizen staan.

Wel vonden we er een vader en zoon die aan het vissen waren, en ook al begon het net te druppelen, toch gingen pa en ik op zoek.

Hij was wel wat aan het grommelen omdat het toch wel 500 meter was en het pad niet echt effen was, maar ik negeer hem vrolijk want het is zowat de enige manier om hem te doen wandelen. Grommelend of niet.

En als hij eerlijk is, moet hij toegeven dat hij het eigenlijk toch wel leuk vindt…

Geplaatst op

Communiefeest van Marie-Julie

Eerder had ze al haar communie en vormsel zelf gedaan, vandaag was het Marie-Julies grote feest. Waarom niet de dag zelf? Euh, omdat wij oorspronkelijk die dag Merels feest gingen houden, maar het dan toch een week vervroegd hebben omwille van de examens van de jongens. Mijn broer was daar niet zo blij mee, maar bon…

Tegen twaalf uur waren we present in de salons Valkenbulcke in Merendree, samen met ruim 100 andere gasten. Ja, mijn broer ziet het groots, maar is dan ook een ongelofelijk sociale mens én een zelfstandige in een boerengemeente, wat wil je dan…

Ze hadden heel erg het weer mee: we zaten de hele tijd buiten, er was een buffet, zowel voorgerecht als hoofdgerecht, en er was een ijslam met alles erop en eraan, zoals dat hoort.

En een wedstrijdje tussen Kobe en Roeland over het kortste haar, dat ook.

Marie-Julie strààlde, gekleed in feloranje wat haar duidelijk perfect af gaat.  Ik heb eigenlijk gewoon haar kaartje en de menu gefotografeerd, wat de slechte kwaliteit verklaart, maar de foto’s zijn wel bijzonder, bijzonder knap.

Meestal houden we met zijn allen niet zo van dit soort feesten, maar het was na zessen tegen dat we vertrokken en de jongens vonden het ergens zelfs nog jammer, want ze hadden vooral gigantisch veel spikeball gespeeld. Nog een chance dat Nand dat mee had!

Ik heb er eigenlijk niet eens aan gedacht om foto’s te nemen, en dat overkomt me niet vaak. Enfin, het was dik in orde, zoveel is duidelijk.

Geplaatst op

Merels lentefeest

We zagen het al bij het opstaan: dit zou een topdag worden!

Alles stond al klaar, we moesten ons na een rustig ontbijt enkel nog aankleden, Merels haar vlechten en haar een klein beetje opmaken. We stonden nota bene gewoon een kwartier te vroeg klaar! Maar Merels haar was echt wel mooi geworden.

Tegen kwart voor twaalf stonden we in Merendree en keken we onze ogen uit naar de sfeer. De lange tafel stond buiten gedekt, onder een kiwiboom, en het gaf de sfeer van Zuid-Frankrijk of zo. Meteen zette Merel alle glazen zodat ze haar nichtjes rond zich had. Ietsje later kwamen de eerste gasten al toe en konden we buiten rustig aperitieven.

Intussen had de chef wat juten doeken over de stalen constructie boven de tafel gehangen, omdat de zon toch wel behoorlijk brandde. Het zorgde wel voor wat extra opruimwerk, maar al bij al had het wel iets.

En toen was er een zeer fijne maaltijd in een prachtig kader. De jongens hadden gevraagd om geen vis te krijgen, en Merel en ik hadden dan maar geopteerd voor rivierkreeftjes. Daarna kwam er een vegetarisch gerechtje met asperges, en dan het hoofdgerecht met eendenborst. Ik moet zeggen: het was echt, echt goed.

Na het hoofdgerecht – de jongere kinderen hadden het hunne al gekregen tijdens ons tweede voorgerecht – werd er uitgebreid gekubbt, en tussendoor was er een fotosessie.

Oh, en ook wel een glamoureuze selfie van mezelf, vond ik.

Oh, en onze M3tjes niet vergeten!

Afsluiten deden we met een succulent dessert: “iets met chocolade en aardbeien” voor de kinderen, zoals Merel had  gevraagd. Wij hadden de keuze tussen beide: ofwel iets heel erg knaps met aardbeien dus, ofwel een zeer verrassend iets met chocolade: ze hadden de vorm van de chocoladevrucht nagemaakt en die gevuld, en dat was echt knap gedaan.

En tot slot een foto van mijn vader met zijn kleinkinderen. Zalig, toch?

Al bij al een heerlijke dag met ongelofelijk veel chance met het weer.

Geplaatst op

Aards Paradijs

Ha, eindelijk! We hebben een zaal voor Merels lentefeest!

Ik was eerst op zoek naar iets tussen Gent en Ronse, maar dat bleek een bijzonder moeilijke opgave op een zondagmiddag voor 20 personen, met een tuin en een deftig niveau van eten.

Uiteindelijk is het het Aards Paradijs in Merendree geworden, het restaurant van Lieven Lootens waar we ooit zelfs nog een etentje van het toenmalige Netlash hebben gehouden. Het heeft een heel fijn terras, een tuin die ideaal is voor pakweg kubben, maar niet voor voetballen. Tot vorig jaar had het ook een Michelinster, maar die is intussen verdwenen. Het eten is dus wel degelijk nog steeds op niveau.

Merel en ik zijn vandaag naar ginder gereden en hebben het menu besproken: aperitief met hapjes, iets met langoustines, dan iets met asperges, dan eendenborst en dan een dessert met aardbeien en chocolade. En voor de kinderen garnaalkroketjes, biefstuk met frieten en sla en hetzelfde dessert.

Hij ging ons eerst in het restaurant zelf zetten, maar besloot daarna toch om ons aan de andere kant van de ingang en de bar te zetten, in de tuinkamer met heel erg veel licht en een eigen tuin. Dik in orde!

Merel zat te glunderen, ze zag het helemaal zitten. En duindoornbessap is blijkbaar bijzonder lekker, zo verzekerde ze me. Ik kreeg een koffie en at ook de meeste hapjes erbij op :-p

En uiteraard moesten we daarna nog een enkele geocache oppikken, dat was ze me wel verplicht, toch?

Geplaatst op

Zo’n zondag met een stoofpotje en wat caches

Bart zit in Dubai, ik moest dus voor een keertje zelf koken. Geen probleem, ik had gisterenavond in de Delhaize een wildstoofpotje gekocht met alle ingrediënten in één pakket. Het leuke eraan is dat het anderhalf uur moest pruttelen en dat ik dus tijd genoeg had om ons pa te gaan ophalen.

’t Heeft gesmaakt!

Daarna was er was, waren er kousen, was er taart, en waren er vooral nog een paar caches langs de vaart in Landegem/Merendree. Ons pa pruttelde, naar gewoonte, wat tegen, maar zag zelf ook in dat het prachtig weer was en dus ook wel nodig om te gaan wandelen. En ja, het was prachtig.

En voor alle duidelijkheid – na een stevige discussie – nog even meegeven: de overkant van de vaart, tussen Merendree en het eiland, dat is een JAAGPAD, dus niet toegankelijk voor auto’s, ook al rijdt ge daar al heel uw leven langs en hebt ge nooit anders geweten. Neh.

Geplaatst op

Dagje dokters met ons pa, deel 1

Stevig dagje vandaag: opnieuw beginnen lesgeven, compleet met halve klassen en dus de helft van de leerlingen die voor mijn neus zit, terwijl de andere helft van thuis uit volgt via de camera van mijn laptop. ’t Is een bezigheid als een andere, geloof me.

Maar bon, ik had dus les tot 12.55 uur, sprong in mijn auto, reed naar Zomergem, gooide daar bij ons pa snelsnel mijn eten in de microgolf en maakte dat we samen in Merendree bij de huidarts zaten om kwart voor twee. Ik moet het zeggen: we hebben geen halve minuut moeten wachten. Ons pa kon meteen binnen in een van de kabinetten, de laser werd op zijn arm gezet, en dat was dat.

Twintig na twee waren we weer thuis, kon ik de rest van mijn eten opeten en installeerde ik me in zijn goeie zetel. De rug doet namelijk al pijn sinds oudejaarsavond – geen idee waarom – en dus probeer ik die vooral zo veel mogelijk rust te gunnen. Het was er stil, alleen de kat zat op de vensterbank te spinnen, ik kon er eigenlijk niks anders doen, en dus zat ik onderuit in zijn zetel te lezen, met een koffietje erbij. En ik genoot, ik werd helemaal zen.

Tegen half vijf reden we opnieuw naar Merendree voor deel twee van de behandeling, het verbranden van de ongewenste cellen. En dat mag u gerust letterlijk nemen: ons pa houdt er een heuse brandwonde aan over en dat kan geen deugd doen.

Enfin, kwart over zes was ik weer thuis en kon ik wat schoolwerk doen. Maar ondanks het gerij was ik eigenlijk wel helemaal ontspannen.

Dik in orde!