Podcast met barbecue

Een hele tijd geleden contacteerde Mathias me: hij was samen met Stijn en Stef, een paar andere jonge gasten uit Balen en ook larpers, een podcast begonnen. Ze hadden al verschillende gastsprekers gehad over verschillende onderwerpen, en wilden het nu over larpen hebben. En toen hadden ze blijkbaar alle drie onmiddellijk aan mij gedacht als larpveteraan en tante Olga.

Normaal gezien werd dat opgenomen bij Mathias thuis in een studio, maar dat zagen zij – en ik – niet zitten in de huidige coronaomstandigheden. Geen nood, ze gingen wel tot bij mij komen met al hun materiaal, zolang het droog was kon dat probleemloos buiten.

We hadden dus drie zaterdagen vooropgesteld, en bij de eerste droge dag zouden we opnemen. Vandaag dus.

Tegen zes uur kwamen ze dus met een pak microfoons, kabels, koptelefoons en een mengpaneel aanzetten, en Wim was ook mee als geluidstechnicus. Er werden pinten en duvels uitgeschonken, een ice tea voor mij, en we begonnen eraan.

Man, dat uur was gigantisch snel voorbij, eigenlijk, en we hebben goed gelachen. Ik zal hier de link wel zetten zodra ze het gepubliceerd hebben, geen probleem.

En toen had ik een barbecue voorzien. Allez ja, Bart had alle boodschappen gedaan en de groenten gesneden, Stijn –  die blijkbaar een barbecuefanaat en -wonder is – deed het eigenlijke bakken en de kinderen hadden de tafel gezet, ik heb geen poot moeten uitsteken.

Het werd eigenlijk nog een bijzonder gezellige avond, waarbij we de barbecue omgevormd hebben tot een heus kampvuurtje waarop we marshmallows hebben geroosterd.

Rond half twaalf heb ik hen buitengestoken: ze moesten nog anderhalf uur terugrijden natuurlijk.

Maar sociaal contact, dat doet deugd. En ik heb dus gigantisch veel zin om terug te larpen…

 

Eindelijk weer vriendjes!

Mathias, die ik al meer dan een jaar niet meer gezien heb door die kutcorona, liet me weten dat hij vandaag vanuit Balen naar Roeselare of all places moest, een ritje van 2,5 uur… Hij volgt een stage werfleider, en blijkbaar kon dat op zaterdag enkel ginder. Hij had zich ingeschreven omdat de hoofdzetel in Genk is, maar verschoot nogal toen hij hoorde dat hij op zaterdag naar Roeselare moest. En dus was hij om half zes opgestaan. Uiteraard moest hij ook nog terug en vanuit West-Vlaanderen rij je dan het makkelijkst over Gent.

Een en ander zorgde er dus voor dat hij om half zes bij ons op het terras zat, lekker ingeduffeld, met een soepje en wat knabbels, en we hebben maar liefst tot na acht uur zitten kletsen. Héérlijk gewoon, pas nu ik het terug heb, merk ik pas hoe hard ik dat sociale contact heb gemist, en dan ben ik nog in se een asociaal iemand…

Wolf kwam er eventjes bijzitten tussen het studeren door, en ook dat was aangenaam.

Toen Mathias rond een uur of acht doorreed – hij had nog anderhalf uur auto te gaan – vond ik het wel jammer, maar aan de andere kant: mijn voeten hadden intussen steenkoud – een fenomeen dat LARPers wel herkennen – en ik had behoorlijk wat honger ook.

Maar vooral: ik voelde me helemaal warm vanbinnen.

Bedankt, Mathias! Tot de volgende!

Luie wandeling in Gent

Merel en ik hadden het plan opgevat om deze namiddag samen te gaan fietsen en te geocachen in Oostakker: ik heb er een serie van 55 raadsels opgelost, goed voor zo’n 20 kilometer.

Tegen de avond ging Mathias dan langskomen: hij had afgesproken om in de namiddag iets te gaan drinken met een meisje uit Evergem, en aangezien hij in Balen woont, zo’n 110 kilometer verder, ging hij hier dan wel komen crashen.

Maar bon, plannen veranderen duidelijk:  zij ging hem uiteindelijk hier om zeven uur ophalen, maar hij had geen zin om thuis te zitten en was dan al maar afgekomen naar hier. Geen enkel probleem: hij heeft eerst helpen was vouwen, en dan zijn Merel, Mathias en ik naar ’t stad gereden, naar de bibliotheek van De Krook. Merels boeken waren uit, maar de wijkfilialen zijn nog gesloten tot de tweede week van augustus.

Meteen hebben we er een fijne, lange wandeling door ’t stad van gemaakt, op zoek naar een ijsje. Walpoortstraat naar beneden, Kouter, en dan naar de Veldstraat, naar de Australian. Dicht. Geen nood, verder gewandeld naar de Korenmarkt, naar de Damass. Dicht. Hmmm.
Verder naar de ijsjes op de hoek van de Graslei, maar daar hadden ze geen aardbeienijs voor Merel. Mja. Door de Jan Breydelstraat naar Julie’s House dan maar, voor een stukje taart. Drie keer raden: dicht.
Verder gewandeld door ’t Patershol, richting Vrijdagmarkt, en jawel, daar op de hoek aan het Grootkanonplein waren er ijsjes, en nog goeie ook! Ha!

We zijn dan ook maar iets gaan drinken op een terrasje, en zijn dan via ’t Grafittistraatje en de Reep langs de Vlaanderenstraat terug gewandeld. Mathias was buiten de Gentse Feesten nog nooit in Gent geweest en vond het best wel een openbaring. Missie geslaagd!

Uiteindelijk is hij dan nog dat meisje tegen acht uur bij haar gaan ophalen in Evergem. Plannen veranderen, maar da’s niet altijd slecht ^^