Ik weet het, ik weet het, we zijn luxebeesten. Vorige zaterdag naar ’t Hof van Cleve, nu naar ’t Zilte. Maar we zijn nu allebei eenmaal gigantische fan van lekker eten, en het is niet alsof ik met Bart momenteel lange tochten moet maken. Maar restaurants, da’s altijd haalbaar. En het budget was er, want onze vakantie in Talinn is in het water gevallen.
Om zeven uur stipt wandelden – rolden – we het restaurant van chef Viki Geunes binnen. We waren vrijwel de eersten, en kregen een prachtig plaatsje in de hoek toegewezen, waar je volop uitzicht hebt over de Schelde. Bart overhaalde me om toch maar voor het zevengangenmenu te gaan, ook al waren mijn darmen nog ietwat van slag, na een ganse dag krampen gisteren.
Ik moet toegeven: het was de moeite. Wat me vooral opviel, zeker in vergelijking met In de Wulf en het Hof van Cleve (ja sorry, dit klinkt bijzonder dikke nek, maar wij gaan dan ook amper op reis, we hangen liever hier ons geld aan) was dat het echt stuk voor stuk kleine kunstwerkjes waren. In de andere restaurants is de presentatie ook altijd belangrijk, maar hier staat het net toch nog een niveautje hoger. Vaak zat ik eerst gewoon een paar minuten te kijken in mijn bord, terwijl Bart het zijne al half leeg was :-p
En ik weet het, ik ben absoluut geen fotograaf, maar het geeft je wel een idee wat ik bedoel.
Smaakmakers
* Tuna snacks
* Wortel – scheermes – duindoornbes – vanille
* Maatjes – radijs – shiso – mierikswortel
* Oester – gerookte paling – prei – daslook
Het smaakte gelukkig ook zoals het eruit ziet. Maar ik begrijp intussen wel waar het verschil zit in die ene ster met Hof van Cleve: alles past bij elkaar, uiteraard, maar staat vaak naast elkaar, terwijl het Hof van Cleve alles veel subtieler in elkaar liet vloeien qua smaken, het vormt één geheel. Mja… (en nu klink ik wel héél erg snobistisch. Sorry, mijn blog, mijn goesting :-p )
Smaak Tendens
* Krab – snijbonen – ansjovis – komkommer – caillé de campagne (voor mij uiteraard zonder de komkommer)
* Kabeljauw – kokkel – avocado – groene jeneverbes – kaviaar
Normaal gezien neem ik altijd de foto voor er saus bij komt, maar dit was eigenlijk nog mooier mét saus
* Tarbot – artisjok – girolles – bosui – groene tomaat
Opvallend vond ik dat bij de warme bereidingen de presentatie misschien heel licht achteruit ging, maar dat dat de smaak alleen maar ten goede kwam. Of zoals Bart zei: “Het gaat hier echt wel in crescendo!”
En toen een verrassing, namelijk een tweede bereiding van dezelfde tarbot. Heerlijk!
* Kwartel – ganzenlever – knolselder – langoustine – appel
Dit rook zó lekker en zag er zó smakelijk uit, dat ik het vergeten fotograferen ben. Ach ja… Het zegt genoeg over de kwaliteit, zeker?
* Kalf uit Galicië – bloemkool – sesam – tuinbonen – zure sjalot
Ik vond het bijzonder lekker, maar heb de helft aan Bart gegeven: ik kon echt niet meer, eigenlijk. En toen kwamen er nog twee desserts…
* Rabarber – granaatappel – rooibos – broodpudding – spelt
Ook hier heb ik wat van de rabarber en de broodpudding laten liggen, tot grote verbazing van de dame die ons bediende. Ze vroeg me prompt bezorgd of ik het niet lekker vond. Dat wel, maar gewoon te veel.
En toen kwam er nog een dessert, dat zo speciaal was, maar zo lekker, dat ik het toch heb opgegeten. Tot de laatste kruimel
* Rijst – koji – shiso – lychee – sancho
Naar ’t schijnt is het assortiment dessertjes bij de koffie ook een aanrader, maar dat zag ik écht niet meer zitten.
We rekenden af, ik ging nog even naar het panorama voor het nachtelijke zicht op Antwerpen, pikte dankzij een sterrenkijker van Urania een mooi beeld van Venus mee, en we reden naar huis.
Heerlijk restaurant. Echt.
