Geplaatst op

Lectuur:”Holy Sister” (Book of the Ancestor #3) van Mark Lawrence

(Even wat boekbesprekingen inhalen)

Deel één en twee heb ik bijzonder graag gelezen, deel drie was nog donkerder en grittier en dus eigenlijk gewoon nog leuker. Ja, ik heb mijn fantasy graag donker, grimmig, realistisch, vuil en hard.

Nona Grey heeft het tweede niveau van haar opleiding bij de Zusters gehaald en gaat nu voor het derde niveau, dat van Holy Sister: de geheimen van de geest. Het is nog behoorlijk onzeker of zij en haar vriendinnen de kans zullen krijgen dat te halen, want de oorlog is alomtegenwoordig, en ook het klooster ontsnapt er niet aan. Maar Nona voelt zich gesterkt door de vorige abdis die rotsvast in haar geloofde en wiens lange-termijnplanning zich langzaam maar zeker voltrekt.

Opnieuw zijn er de onzekerheden bij de hoofdpersonages, de bloedstollende gevechten, de levensgevaarlijke situaties – en Lawrence deinst er echt niet voor terug zijn geliefde personages gewoon af te maken, wat het extra spannend maakt – en de goeie scheut magie.

Geen idee of hier ooit een vervolg op komt, maar indien ja: het staat bovenaan mijn verlanglijstje. Bijzonder hard fan.

Geplaatst op

Lectuur: “Grey Sister (Book of the Ancestor #2) van Mark Lawrence

Ik was laaiend enthousiast over het donkere eerste deel van Book of The Ancestor, en deel twee heeft me daarin niet teleurgesteld.

Nona Grey heeft het eerste niveau in haar opleiding voltooid en mag het tweede niveau beginnen, dat van de Mystic Sister, de geheimen van het universum. Maar de tegenkanting in de vorm van de zus van de Keizer, die de macht wil overnemen, wordt behoorlijk groot: ze wil alle Sisters uitschakelen en de macht grijpen, en Nona is – uiteraard – een van de weinige die haar kan stoppen.

Opnieuw steekt Lawrence er meerdere niveaus in, is ook Nona geen feilloze superheldin, hebben ook de ‘slechteriken’ hun goeie kanten en blijft het heel consistent, al is de plot soms behoorlijk onverwacht. Maar het mooie is dat iedereen kan en mag twijfelen aan zichzelf, kan en mag falen en dat er ook gewoon doden vallen.

Ik kijk al uit naar deel drie.

 

Geplaatst op

Lectuur: “Red Sister (Book of the Ancestor #1) van Mark Lawrence

Ik las eerder al de schitterende Broken Empire-trilogie van Mark Lawrence en was daar behoorlijk lyrisch over.

Ik was niet bijzonder enthousiast over de vorige Sanderson, zodat ik verder ging kijken en opnieuw bij Lawrence uitkwam, deze keer zijn “Book of the Ancestor” trilogie.

Opnieuw werkt Lawrence een zeer donkere, grimmige wereld uit – het genre heet niet voor niets grimdark – waarin we ergens in een verre toekomst zitten – of een andere planeet – en de zon aan het uitdoven is. De hele wereld is al bedekt met een dikke dikke laag ijs, behalve één strook van 50 mijl rond de evenaar, waar een satelliet elke nacht passeert en met een hete straal het ijs net voldoende weghoudt om overleven mogelijk te maken. Bij de voorouders – de ancestors uit de titel – die aangekomen zijn in ruimteschepen, waren er vier stammen met elk hun eigen vaardigheden: de hunska zijn razendsnel, de marjal kunnen magie, de gerant zijn reuzen en de quantal kunnen de draden waarmee alle dingen des levens verbonden zijn, manipuleren. In  de huidige bevolking komt het bloed van die voorouders soms naar boven, met de bijhorende krachten.

Nona Grey is een plattelandskind in diepe armoede dat de tekenen van voorouderbloed vertoont en verkocht wordt aan een kinderhandelaar. Ze verzeilt uiteindelijk in het klooster Sweet Mercy waar de novices – allemaal van het bloed – getraind worden tot ultieme moord- en spionagemachines. Maar Nona blijkt meer te zijn en daardoor ook heel erg veel tegenkanting te kennen.

Lawrence deinst er niet voor terug zijn personages onsympathiek te maken, te doden of te laten folteren. Met een zekere afstandelijkheid schetst hij zijn wereld, en net daardoor word je er immens in meegesleept.

Ik ben fan. Ik ben echt fan.

Geplaatst op

Lectuur: de Broken Empire trilogie van Mark Lawrence (Prince of Thorns)

In juni heb ik drie zalige fantasyboeken gelezen: duister en gritty met een goed uitgewerkte wereld, precies zoals ik ze graag heb: Prince of Thorns, King of Thorns, Emperor of Thorns, algemeen gecatalogeerd onder de stijl grimdark. En ook de schrijfstijl van Lawrence sprak me best aan.

Het geheel speelt zich af in een middeleeuwse sfeer, maar dat blijkt – zo wordt beetje bij beetje duidelijk – eigenlijk een paar duizend jaar in de toekomst, nadat de aarde verwoest is door een nucleaire apocalyps en er een nieuwe, niet-technologische beschaving ontstaat die veel weg heeft van de middeleeuwse toestanden van weleer. En zelfs na duizend jaar zijn er nog altijd no-go gebieden, zo blijkt. Maar eigenlijk speelt dat alles gewoon in de rand van het verhaal, waarin we Jorg Ancrath volgen, een compleet immorele jongen van een jaar of twaalf die onverhoeds aan het hoofd van een dievenbende komt te staan. Jawel, aan het hoofd van volwassenen, gewoon omdat hij  enerzijds bijzonder verstandig is en gestudeerd heeft, anderzijds omdat hij zelf zowat de meest immorele van de hoop is. En toch is er ook sprake van broederschap, zelfs wanneer er op bijzonder bloederige manier een hoofd wordt afgehakt of een buik wordt opengesneden.

Het verhaal is niet voor tere zieltjes, daarvoor beschrijft Lawrence bepaalde taferelen net iets te… nietsverhullend en weinig aan de verbeelding overlatend. Maar net dat realistische maakt het voor mij wel interessant. En Jorg Ancrath is, ondanks zijn verdorven karakter, ook net weer een  zeer innemend en intrigerend hoofdpersonage. Voeg daar nog een dikke vleug magie in al zijn vormen toe, en jawel, ik ben verkocht.

Geen hoogstaande literatuur, wel zeer entertainend. Dik in orde.