Ik had een week of twee geleden op Facebook een oproep gelanceerd: dat Merel tien jaar werd, en dat ze dus wegens corona geen feestje kon geven, maar dat ze op haar verjaardag zelfs nog in echte quarantaine zat, dus geen vriendinnetjes, geen opa, niemand. Meh. En of iemand het dus zag zitten om haar een kaartje te sturen, want je wordt maar één keer tien jaar. Ik kreeg veel reactie en ik had dus een kaartje of tien verwacht. Juist ja.
In de loop van de week werden er 7 pakjes en 23 kaartjes in Barts bureau verstopt, een plaats waar ze weinig of niet komt, en waar regelmatig dozen en pakjes staan.
Deze avond, toen ze al in bed lag, hingen we de slingers op. Normaal gezien leggen we ook confetti en slingers en zo op de ontbijttafel, maar deze keer was dat absoluut niet nodig:
Echt, serieus… Er zitten twee cadeautjes van ons tussen, en dat is alles, al de rest komt van jullie.
Ze gaat niet weten wat ze ziet, en zelfs ik vind de anticipatie zalig.
Bedankt, iedereen!
