Geplaatst op

Drie biggetjes

Merel ging deze namiddag warempel met haar tante Else en haar nichtje Liv naar de musical van de Drie Biggetjes! Om drie uur parkeerde ik in de parking van de Savaanstraat, om dan nog een klein eindje te wandelen tot aan de Capitole.

Daar werd ze opgewacht, en ik, ik liep even binnen in de Zuid. Jammer dat zo’n fantastische locatie toch zo weinig volk trekt, want de helft van de winkelpanden staat gewoon leeg… Maar ik zocht en vond letterparels voor Merels Taylor Swift-armbandjes, liep binnen in een pop-up en kocht daar een hele mooie sjaal, en moest me dan nog reppen. Hoezo, en waarom was ik dus niet in de Zuid zelf gaan parkeren?

Wel, om kwart over vier kon ik Wolf gaan ophalen aan zijn kot, en dan is de parking Savaan nog veel handiger, want vanuit de Zuid moet ik dan een hele rondrit maken om in de Nederkouter te geraken, terwijl ik vanuit de Savaanstraat er onmiddellijk was.

Hij kan natuurlijk ook de tram nemen naar huis, maar dit is net iets makkelijker natuurlijk, en ik was toch letterlijk in de buurt. Dus ja, Wolfie op een deftig uur toch weer in mijn eigen huis.

Geplaatst op

Livs verjaardag

Wolf moest studeren, Kobe bleef bij opa en moest nog naar de scouts, maar Merel, Bart en ik reden naar Brussegem voor het verjaardagsfeestje van Liv. Merel vond het wel wat jammer dat er geen cupcakes meer waren om te versieren, maar verder hebben de twee meisjes in Taylor Swift het ideale gespreksonderwerp gevonden.

En er was taart. Veel taart.

Heel lang zijn we niet gebleven, want ons pa zat nog bij ons thuis, maar gezellig was het wel. Nog een gelukkige verjaardag, Liv!

Geplaatst op

Livs lentefeest

Waar Merel haar lentefeest echt graag buitenshuis wilde, stond Liv erop om het bij haar thuis te houden, maar dan wel tot in de puntjes voorbereid. Ze had een dresscode van zwart, wit en goud, mooie zelf ontworpen uitnodigingen, een hoop versiering maar vooral ook het juiste bestek met de juiste tafelkleden, servetten en naamkaartjes, jawel. Het zag er schitterend uit!

Ook het eten was meer dan oké: eerst gezellig buiten een keur aan Italiaanse aperitiefhapjes – bijna een maaltijd op zich – en dan drie verschillende soorten ravioli, waaronder een schitterende soort met truffel. Njam!

En dan was er dessert: Italiaans ijs met alle mogelijke toppings, en vooral ook gigantisch veel tiramisu. Kobe is daar ongelofelijk zot van en heeft gewoon vijf porties binnengespeeld. Dat dat kind niet misselijk was, ik snap het niet.

We hebben dan ook nog, tot zijn grote vreugde, een hele schotel meegekregen naar huis. Zij gingen die nooit op krijgen, en aan Kobes gezicht te zien, ging dat hier zo het probleem niet zijn. Tsja…

Maar het was een fijne, goudkleurige middag en meer moet dat, alweer, niet zijn.

Geplaatst op

Verjaardagsfeestje

De examens zijn gedaan en dus trokken we met zijn allen naar Brussegem voor het verjaardagsfeestje van Liv. De ramen stonden open maar echt koud was het niet, gelukkig maar. Er werd gepraat en gediscussieerd, er was taart, en het was gezellig.

Merel vond het wat jammer dat er geen traditionele cupcakes meer waren, maar ze heeft zich precies wel geamuseerd met haar nichtje. Geen idee welk spel ze gespeeld hebben, maar ze moesten in elk geval regelmatig stevig lachen.

Ze worden vooral groot, onze meisjes: echt twee prepubers met een heel eigen idee over mode en andere dingen.

Zoals het hoort, natuurlijk.

Geplaatst op

Brussegem revisited

Een paar keer per jaar trekken we naar Brussegem, waar Barts broer woont. Het is een heel rustig dorpje, en zij wonen dan ook nog eens in een rustige straat, maar op een hoger niveau, letterlijk dan: ze hebben een steile oprit naar hun huis.
Vandaag was er Livs verjaardagsfeestje, maar dan wel zonder de jongens, want die hebben allebei examen morgen. Ikzelf had nog geen verbeterwerk en kon dus probleemloos mee. De jongens moeten het intussen zelf wel kunnen, zo zonder toezicht. Al hou ik mijn hart vast voor Kobes Frans…

Het feestje zelf was bijzonder gemoedelijk, met taart en koffie en veel gesprekken, zoals altijd. Oh, en cupcakes voor de kinderen om te versieren, iets wat ze nog altijd met veel plezier doen. Merel had er zelfs op gehoopt.

Geplaatst op

Van communiefeesten en strandwandelingen

Tegen twaalf uur werden we in Wetteren verwacht voor de eerste communie van Liv, samen met haar neefje langs Elses kant, Leon.
Het was meer dan in orde: op het terras hadden ze een prachtig versierde grote feesttent gezet, aansluitend aan de living, en met een paar warmtestralers was het er meer dan warm genoeg. Verderop in de tuin stond een groot springkasteel, en ik denk niet dat de kinderen veel ergens anders gezeten hebben dan daar.
Met Wolf moest ik lachen: hij was ook even gaan springen, maar kwam vrij snel terug: “Goh, mama, ik weet eigenlijk niet waarom ik een springkasteel zo leuk vond. Daar is toch niks aan?” Juist ja, groot worden, zeker?

Wolfs rug gaf het echter rond half vijf op, en dus reed ik met hem alvast naar huis, terwijl Bart nog even bleef met zijn moeder en de twee kleintjes.

’s Avonds reed ik dan met Wolf naar De Haan: hij moest om kwart over acht binnen zijn. Ik nam afscheid van mijn grote zoon, en maakte nog een strandwandeling. Stom dat ik mijn fototoestel niet mee had, maar gelukkig heeft mijn iPhone ook een zeer behoorlijke camera. Ik genoot…

Het was tien uur en al goed donker tegen dat ik thuis was, maar wat een heerlijke avond…

Geplaatst op

Verjaardagsfeestje… of toch niet.

Dat het een drukke dag ging worden, vandaag. Om 9.00 uur zaten we met de hele familie in de, jawel, familiemis. Merel doet haar eerste communie dit jaar, vandaar. Tsja.

Ik begon te verbeteren, Wolf was, net zoals gisteren, bezig met zijn wiskunde, en we aten rustig, voor een keertje zonder extra opa’s en zo.

En toen bleek dat Wolf nog langs geen kanten klaar was met zijn wiskunde, en dat hij het dus niet zag zitten om mee te gaan naar Livs verjaardagsfeestje. ’t Is ook een uur rijden, dat komt er ook nog bij, dus ja… Geen feestje voor Wolf. Ik vond dat ik het niet kon maken om dat kind hier alleen te laten, zo vlak voor zijn eerste examen ooit, en dus ben ik ook maar thuis gebleven, en heb zitten verbeteren.

Maar Bart stuurde me wel een paar foto’s door: hij miste me.

img_6160

Geplaatst op

Sinterklaas zijn verjaardagsfeestje, of zoiets toch

Uiteraard was er de Sint deze morgen. Mijn kinderen blijven me verbazen: stipt om zeven uur – vroeger mogen ze niet opstaan – hoorde ik Merel en Kobe naar beneden gaan. Stipt om acht uur stond Kobe aan mijn bed: dat hij honger had, en of ik de koffiekoeken niet wilde komen bakken. “Oh, en wat heeft de Sint gebracht?” vroeg ik, nog vanuit mijn bed. “Oh maar mama, we hebben onze cadeautjes nog niet opengedaan, want we wisten niet of we dat wel al mochten van jou, en of we niet moesten wachten op Wolf.” Soms denk ik dat ik eens wat minder streng moet zijn met hen :-p

Enfin, ik naar beneden, nog net op tijd om twee stralende gezichtjes op foto vast te leggen: Merel met haar Lego Frozen kasteeltje, Kobe met zijn Jommekes.

Wolf dook pas later op, maar was ook heel blij met zijn Phlatball. Vree wijs ding, trouwens, daar is al intens mee gespeeld.

Daarna mocht ik eindelijk de kerstboom zetten. Een nieuwe dit jaar, vorig jaar gekocht aan 50% in de solden. En mocht je je afvragen hoe vaak een vijfjarige kan vragen: “Mama, mogen de ballen er al in?”, wel, veel, neem het van mij aan. “Maar wacht toch efkes! Eerst den boom en de lampkes en de slingers!”

IMG_0665

Intussen was de schoonmoeder toegekomen voor een rosbiefje, en reden we tegen half twee richting Brussel, voor Livs verjaardagsfeestje en de bijbehorende taart ^^

Enfin, het was heel gezellig, er was – zoals altijd – weer veel te veel taart, en de kinderen vielen prompt in slaap in de auto. Volledig zoals het hoort, dus. Bedankt, Koen en Else! En ook nog extra bedankt voor de kleine Sinterklaascadeautjes, de kinderen vonden ze de max!