Een beetje verhuizen
De afgelopen week hadden beide jongens hun lesvrije week, maar Wolf was gaan skiën met het VTK op Alpe Huez en kon dus niet helpen. Kobe was wel thuis, maar die sliep vaak tot ’s middags en ik was aan het werk, zodat ik ook niet zomaar kon rondrijden. Kobe moest daarnaast ook de garage volledig opruimen en schoonmaken – onze katten bakenen er graag hun territorium af – voor de wafelbak van de scouts en daar zat dus ook wel serieus wat werk in.
Ik was wel een paar keer naar het appartement gereden, met kleinere spullen, maar heel veel was dat eigenlijk niet. We hadden natuurlijk wel al een dagje verhuisd, met name een paar kastjes, de pooltafel, de grote tafel, en dan die stoelen erbij.
Vandaag was Wolf nog eens de Multivan van Gwen gaan lenen om nog een resem spullen te verhuizen. Kobe kon niet helpen want die was al van ’s morgens vijf uur (!) wafels aan het bakken, maar Bart kon wel een handje toesteken.
Wolf heeft dus nog een heel mooi designrek verhuisd, zijn matras, een reeks keukenspullen en vooral ook de slaapbank van de Ikea: dat is dan voorlopig de zetel. Geloof me: dat ding zit echt niet goed, en volgens hem slaapt het ook echt niet goed, maar het is voorlopig beter dan niks. Zijn matras kan hij ginder gewoon op de grond leggen in afwachting van zijn nieuwe bed en matras – die kopen we wel nieuw, dat is te belangrijk – en die zetel doet voorlopig dienst als zetel, met een reeks kussens. Later wordt dat dan een logeerbed in de kleinste kamer, veronderstellen we, maar ze moeten er maar zelf hun plan mee trekken.
Resultaat: hun kot begint er echt bewoonbaar uit te zien. Ze hebben nu allebei een plek om te slapen – Kobe heeft zijn vroegere eenpersoonsbed van hier en de nieuwe matras die we gekocht hadden voor Wolfs kot in 2022-2023 – er is een tafel met zes stoelen, een zetel, een grote tv – die was inbegrepen in de nieuwe internetaansluiting – en al een eerste rekje om spullen op te zetten. Ze gaan de living versieren met elpees en met hun gitaren, en er staan al wat planten ook. Wolf is ook nog een heel knap bureau gaan ophalen bij een maat – zijn zus moest dat niet meer hebben – en heeft zelf nog een bureaustoel. Oh, en Sophie is een JBL Soundbar komen brengen vandaag: zalig om de gezichten van de jongens te zien!
Een grote zetel in de living zou eventueel komen van de pa van een andere maat, en dan is ook dat opgelost. De microgolf is in afwachting van herstelling, en ik zal wel eens een stel potten en pannen voor inductie ergens tegenkomen, eventueel in de Ikea of zo.
Wat we nu dus nog nodig hebben, is een bureau voor Kobe – al zit de kans erin dat ik dat via Sophie kan kopen – met bureaustoel, twee kleerkasten voor de jongens, extra stoelen voor de woonkamer, twee barkrukken voor het keukeneiland en dan nog een hoop opbergrekken voor de berging en de kelder.
Een houten tafel met zes stoelen hebben we ook al gereserveerd via GIFT maar die moeten we nog zien op te halen. Wolf en ik gaan ook nog eens tot in Zomergem rijden om een aantal praktische zaken, zoals borden, bestek, kommetjes, en dan eens de grote kleerkast in Roelands kamer opmeten, want voor zover ik weet, is die nog helemaal in orde.
Enfin, vanaf vanavond gaan ze er ook echt in wonen. Er is nog geen verduistering, ik ben vandaag met Kobe zijn ramen gaan afplakken met aluminiumfolie, maar ik had er niet genoeg meer. Soit, ook dat moeten we dan nog nakijken en meteen definitief en kwaliteitsvol installeren. Maar ze kunnen er dus wel degelijk al wonen.
Het appartement in de zon
Vandaag ben ik nog even langs het appartement gepasseerd om er de airco uit te gaan zetten: het was me de vorige keer al opgevallen dat er daar nogal iets aan het blazen was, en vandaag viel mijn frank dat de dame van Wyckaert, om het ons te demonstreren, met de afstandsbediening het op vollen bak had gezet. De luchtverversing heeft er dus een week vollen bak staan blazen…
Soit, ik heb meteen zelf een filmpje gemaakt – een beetje lang, ik weet het – maar voorzien van commentaar. Dus, voor wie het mocht interesseren: ons appartement in de zon, met volop lichtinval. Allez, op sommige plaatsen toch, ge zult wel zien wat ik bedoel.
Eerste verhuispoging
Maandag kregen we dus de sleutels, vandaag konden we een eerste lading spullen verhuizen. We hadden niet veel keuze: Wolf had deze morgen een examen gehad, Kobe heeft er eentje maandag, maar de garage moet leeg! Wolf heeft volgende week zijn laatste examen op woensdag en vertrekt vrijdag op skireis voor een week, maar de vrijdag zelf zit hij vast met iets van Ugent Racing. Kobe heeft de donderdag nog examen… En het laatste weekend van de lesvrije week is er grote wafelbak van de scouts, waarbij ze onze garage gebruiken als bakpost. Ergo: ik ging vandaag na het middageten met Wolf tot bij Gwen om hun Multivan te lenen. Erik had er al de zetels uitgehaald zodat er plaats was. Gelukkig had Kobe nog een andere scout kunnen optrommelen die al klaar was met de examens, of het was nooit gelukt. Bij deze: nog eens merci, Korneel!
Bij Gwen kregen we nog een grote witte Kallax, hier thuis werd zowel de pooltafel opgeladen als een matras, de nodige kastjes en nog wat losse dingen, en hup, richting appartement. De auto kon in de garage, maar met die Multivan riskeerde ik het me toch echt niet: de ingang is smalletjes en ik ken de afmetingen van die auto niet. Soit, we parkeerden voor de deur en de heren brachten zonder veel problemen alles naar boven.
Wolf en ik reden daarna naar de Groene Vallei om daar bij een vriendin een hele mooie maar loodzware tafel op te halen, die we voor een prijsje kunnen kopen hadden. Man, daar hebben de heren mee afgezien! Serieus, hoe zwaar kan dat zijn zeg! Maar het is echt wel mooi…
Soit, tegen vier uur reden we weer naar huis want Kobe moest echt wel studeren. Het plan was eigenlijk geweest om ook al het zetelbed te verhuizen, maar dat zal voor een andere keer zijn: mijn rug vond het ook welletjes.
Alleen… ik lag na het eten in de zetel door mijn Facebook te scrollen, en zag plots zes stoelen verschijnen op Gift Gent. En dan nog letterlijk om de hoek van het appartement. Ik stuurde de vraag of ze er nog waren, en jawel, hij had ze buiten gezet. Bon, ik mijn schoenen aan, Wolf zijn schoenen aan, wij de auto in, de smalle eenrichtingsstraat in, vier pinkers aangezet en de zes stoelen vrolijk in de koffer gejoinkt. En dan letterlijk het hoekje om gereden en ze boven gaan zetten. Nee, ze zijn niet meer nieuw, sommige zijn wat vergeeld en bij eentje is de zitting gebarsten, maar voor een studentenkot zijn ze wel nog perfect bruikbaar. En best nog mooi ook!
Da een chanceke!
Enfin, beetje bij beetje zal dat daar wel in orde komen. Ik ga het vooral aan hen laten nu, het is hun kot.
Oplevering
Vandaag was de grote dag: de oplevering van ons appartement! Wolf was ook mee om zeker te zijn dat we alle problemen en probleempjes zouden opgespoord hebben.
Er was sowieso nog wel een paar euvels: de vaatwas moet blijkbaar vervangen worden, de lichtsensoren in de gangen ook, en er is nog een probleempje met de sleutels, zodat we nog niet de definitieve sleutels in handen kregen. Verder zagen wij ook dat alle stopcontacten en lichtpunten een paar centimeter verkeerd uitgelijnd stonden, en dat is iets waar mijn OCD het echt lastig mee heeft. De lichten van de ene badkamerkast werken ook niet. Enfin, nog wel een paar van die dingen, maar over het algemeen is alles dus wel in orde.
We hebben dus de sleutels van het appartement en de berging, de badges voor de garage zijn voor een dezer dagen, en het is nu definitief van ons.
Het plan was dat Kobe met zijn vrienden ging schilderen in de lesvrije week, maar dat gaan we nu uitstellen tot de grote vakantie en het eventueel door een schilder laten doen: het kan dan nog wat langer uitdrogen, en er zijn toch nog wel wat oneffenheden en zo die moeten weggewerkt worden. Ik kan dat ook wel zelf, eventueel.
Maar het is dus wel prachtig, al zeg ik het zelf. Het gaat een groot verschil geven als het ooit geschilderd is, maar gewoon gemeubileerd maakt ook al veel uit.
Dit weekend moeten er sowieso wel wat dingen al verhuisd worden, want Kobe heeft de garage nodig voor de wafelbak van de scouts. En dan is het voor hen eerst nog examens afwerken, en dan kuisen en inrichten, beetje bij beetje.
Ik zie het wel zitten, ja, en zij zeker: gigantische luxebeestjes!
Nieuw kot voor Wolf
Wolf had het al een tijdje gezegd: hij zit best wel graag op kot waar hij nu zit, namelijk in het gloednieuwe Billy-gebouw vlakbij Barts kantoor. Maar daar knelt ook het schoentje: het zit nog steeds, zelfs na een schooljaar, vol met kleine gebreken. En ja, het is ook echt wel duur voor wat het is, al ga je niet veel beters vinden voor minder geld.
Dat laatste had ook Wolf al vastgesteld, want hij was al een tijdje op zoek naar iets nieuws, met meer plaats, voor hemzelf en voor Tiemen. En voor twee man vind je wel dingen, maar wel voor ongeveer dezelfde prijs.
Gisteren stuurde hij plots iets door: dat hij iets wreed wijs had gevonden, en dat ze vandaag gingen gaan kijken. En vandaag kreeg ik een berichtje: of ik, als ouder, ook het contract wilde tekenen, want hij en Tiemen hadden effectief toegezegd en getekend. Maar ook al zijn ze volwassen, bij studenten willen ze ook graag de ouders laten tekenen.
Ik belde naar het makelaarskantoor, 18.00 uur bleek prima voor ons allebei – Wolf zat dan alweer in de les – en dan kon ze ons het kot ook wel eens tonen. Ik wilde graag met de fiets gaan, nu de zon eindelijk eens schijnt, en Bart zei prompt: “Ik ga mee!” Nog veel beter dus. Vrolijk fietsen we samen richting Sint-Pietersplein, tekenden het contract, bezochten het kot, en zagen dat het goed was. Ik hou ook wel van het steegje naar het water naast het gebouw.
Ze hebben elk een eigen kamer met bureau en dubbel bed, maar dus ook een kleine woonkamer met slaapzetel en tv, een keukentje met een tafeltje voor vier, een badkamer, een kleine berging en vooral ook een fijn terras, helaas zonder uitzicht. Ze betalen wel ongeveer evenveel, maar Wolf wilde zelfstandiger zijn, meer zijn eigen ding kunnen doen buiten zijn kamer, een ietsje huiselijker eigenlijk. En met Tiemen komt hij tegenwoordig gigantisch overeen, het zijn allebei ook heel ernstige gasten met een hart voor hun studies.
Soit, we waren nu in ’t stad, tussen de restaurantjes, en toen viel ons oog op een klein Thais restaurantje vlak naast zijn kot. Dat konden we nu toch niet weerstaan, toch? Gezellig op den bots met ons tweetjes, het was zalig. Letterlijk te nemen, aan de overkant.
De fietstocht naar huis was wat frisjes, mijn batterij was zo goed als plat, maar wat een onverwacht fijne avond!
Op kot…
Daarnet is Wolf voor het eerst écht naar zijn kot vertrokken. Met de fiets, jawel. Morgen heeft hij zijn onthaaldag op de faculteit Ingenieurswetenschappen.
Het gaat me zo raar doen, een kuiken minder in de week. Toegegeven, hij sliep sowieso al vaak bij Arwen, maar enkel in het weekend. En in de week was hij overdag naar school en ’s avonds zat hij meestal op zijn kamer, maar toch.
Een eerste beetje legenestsyndroom voor moeder, heb ik zo het gevoel.
Zucht.
Leren loslaten, Rombaut, leren loslaten.
Helletocht
Wolf wilde perse naar de Ikea voor gerief voor zijn kot: borden, bestek, een donsdeken, een hoofdkussen, allerhande kleinigheden en vooral ook een zetelbed. Ik was daarmee akkoord gegaan: een zetel kon perfect in zijn kot staan, is altijd handig en vooral: hij heeft enkel een enkel bed en we zijn niet zo naïef dat we denken dat Arwen niet gaat blijven slapen. En dus ja, hij kreeg van mij een zetelbed.
Ik wilde eigenlijk dinsdag gaan, maar toen kon Arwen niet en die wilde perse mee gaan. Zaterdag, stelden ze voor. Mij leek dat een slecht idee: zo de tweede zaterdag van september, vlak voordat iedereen op kot vertrekt, maar ook het begin van het schooljaar…
Binnen bleek het eerst best mee te vallen: druk, maar ça va. We kozen zorgvuldig een zetel uit, een donsdeken, badmatjes, een soortement kastje voor onder zijn bureau, al dat soort dingen.
Tussendoor was er een koffie met een stukje taart, en dat deed deugd, want mijn rug is niet bepaald tuk op toestanden zoals de Ikea.
En toen… toen kwam de kassa.
Serieus.
We schoven al aan van voorbij de computers en stonden dan nog blijkbaar in een verkeerde rij, eentje van een zelfscankassa terwijl we echt wel meer meehadden dan 20 stuks. Met enige moeite slaagden we erin om toch van rij te veranderen, tot ongenoegen van de medeshoppers.
Enfin, we hebben meer dan een uur aan die kassa gestaan. Rug en voet waren niet bepaald opgetogen, maar het was niet alsof we daar veel keus in hadden. Zucht.
De volgende keer mogen ze alleen gaan naar de Ikea, en dan ook alles zelf betalen. Of toch wel wat beter plannen, dat is ook een optie. Ik ga in elk geval niet meer op zaterdag naar de Ikea. No way.
Maar bon, aansluitend reden we nog met zijn vieren – Kobe was niet mee, Merel wel – naar Wolfs kot om er toch al een en ander uit te pakken en te installeren. De zetel wordt later geleverd.
En toen was mijn pijp volledig uit.
Een kot voor Wolf…
Ik word oud, man, ik word zo oud…
We – Bart, Wolf en ik – zijn vandaag namelijk voor een kot gaan kijken. Wolf heeft beslist dat hij burgerlijk ingenieur gaat studeren, zoals ik hier al schreef. Nu is er aan Barts kantoor een volledige nieuwe wijk aan het komen, waarvan sommige delen zelfs al in gebruik zijn genomen. Een van de buildings daar is een kotgebouw aan het worden met drie types koten: de eenvoudige, met een gemeenschappelijke keuken, toilet en douche; de luxekoten met ofwel een toilet ofwel een douche; en dan de studio’s met een eigen toilet, douche en kleine keuken.
We waren niet van plan om voor een studio te gaan – de prijzen zijn de moeite: gewoon kot (met telkens EGW en vaste kosten inbegrepen) 500, luxekot 600, studio 700 euro per maand – maar toen we het zagen, zijn Bart en ik gewoon overstag gegaan, ook al vroeg Wolf daar niet expliciet om. Er was nog maar één studio afgewerkt, de rest is nog casco, maar het zou eind augustus af moeten zijn.
Wolfs kot is dus een studio op het vijfde verdiep, niet met zicht op het water, maar met zicht op de andere kant: de ene aan het water lag naast de gemeenschappelijke keuken, en dat lijkt me ook niet ideaal. De meubels zijn niet verplaatsbaar, er is een keuken, een bureau en een bed, maar er is nog voldoende plaats voor een zeteltje ook. De layout is niet die van op de foto hierboven maar met een bureau voor het venster en daarvoor wat meer ruimte.
Hij ziet het volledig zitten.
Ik word oud…
365 – 05 april 2022 – werfbezoek
