Dag drie in de Voerstreek

Ook deze dag werd begonnen – na een ontbijt, uiteraard – met nog een stevige zangsessie. Het concert begint vorm te krijgen, gelukkig maar. Er werd nog gemiddagmaald, gelardeerd met een speech van de voorzitter, en toen ging een deel naar huis, waaronder ik. Wie wilde, kon nog blijven voor een wandeling, maar het regende wel stevig.

Ikzelf reed naar huis omdat morgenvroeg beide jongens op schoolreis gaan, maar ik pikte nog wel een paar caches mee onderweg. Waarbij ik toch behoorlijk nat werd, ondanks de paraplu, maar wel heel mooie dingen zag.

Maar ik moet heel eerlijk toegeven: na dat drukke weekend met al die mensen om me heen deed het me extra veel deugd om een paar uur helemaal alleen te zijn, zij het al cachend in de regen of gewoon onderweg in de auto.

Mijn brein zit soms toch raar in elkaar…

Zeer fijne koordag

Wat een dag, zeg!

Goed geslapen, opgestaan, ontbeten, en dan meteen een ochtendwandelingetje gedaan. Niet ver, hoor, gewoon een goeie kilometer verder, de heuvel op voor het uitzicht en ook wel voor de cache die daar lag :-p

Om half tien werd er gezongen en stevig doorgezongen.

Er waren croques als middageten en daarna hadden onze bas Stefaan en zijn vriend voor ons een volledig spel uitgewerkt stijl Cluedo. Vier groepen moesten om het meest hints zien te verzamelen om te bepalen wie de moordenaar was, met welk moordwapen en op welke locatie. Jammer dat het de hele tijd aan het regenen was, nogal wat hints waren gewoon buiten te vinden, ergens in een verloren hoekje gekleefd. Andere hints kon je verdienen door tussentijdse raadsels op te lossen of kleine spelletjes te spelen. Ondertussen moesten we ook een twintigtal detailfoto’s van het huis zien te lokaliseren, maar dat bleek dan nog een afleidingsmanoeuver, waar je niks mee kon winnen! En uiteindelijk was er een eindspel met tasten in een donkere doos, pictionary en nog wel wat meer dingen waar geluk een grote factor speelde. Al bij al waren we bijna de hele middag zoet en heb ik me de max geamuseerd! Heel knap gedaan!

Daarna moest er uiteraard nog even gezongen worden, daarvoor zijn we per slot van rekening hier, en dan was het tijd voor het Ceciliadiner ^^ Meer dan dik in orde, andermaal.

Koorweekend in de Voerstreek

Dat het nog een stevig eind rijden was, naar Hombourg in de Voerstreek. Maar het is het begin van het koorweekend, en dat zag ik eigenlijk wel dik zitten, hoe moe ik ook ben op vrijdag.

Ik tufte vrolijk naar ginder, pikte in het donker zelfs nog een cache mee, en arriveerde rond acht uur ter plaatse. Die plaats, dat bleek een prachtig groot vakantiehuis te zijn met een massa netjes afgewerkte kamers, een grote eetplaats, een ruime keuken, extra plaatsen links en rechts en ook een gezellig salon dat net groot genoeg is om in te zingen.

Ik lig met twee fijne dames op een kamer, ook dat komt helemaal goed, en de bedden zien er prima uit.

Moe, maar blij er te zijn, jawel. Dat zingen komt helemaal goed.

Van zingen en eten en cachen. En ook wel De Haan

Ik was eigenlijk redelijk vroeg op vanmorgen, rond half negen, en dus ging ik voor een ochtendwandeling in de crispe ochtendlucht (is daar eigenlijk een goed Nederlands woord voor?) doorheen de doodstille straten van Lage Mierde, en genoot.

Toen was er ontbijt, en nog een stevige repetitie van een uur of twee.

En toen was er een bijzonder lekkere waterzooi die Monique nog deze morgen had klaargemaakt, voor ze nog voor de middag vertrok om in de namiddag een feest te verzorgen.

Na het eten hielp ik nog even met opruimen, en toen vertrok ik huiswaarts, maar niet zonder nog een aantal caches te passeren. Eerst ging ik een hele mooie ophalen, waarvan ik de gegevens al tijdens de ochtendwandeling had verzameld. Een van de mooiere die ik al gezien heb.

Daarna reed ik richting Gent, maar met nog wel een paar mooie caches onderweg.

En ’s avond reed ik voor de laatste maal met Wolf naar De Haan. Daar hebben we de kans gegrepen, nu het al donker is om half acht, om er een nachtcache te zoeken. Je gaat naar de aangegeven coördinaten en schijnt daar rond met een zaklamp, tot je een reflector ziet oplichten. Daar vind je dan de volgende coördinaten, en zo uiteindelijk de stash. Leuk, echt leuk, en onze allereerste nachtcache.

Wolf was tegen negenen in het Zeepreventorium, en ik reed fluks naar huis.

Een mooie dag met veel buitenlucht en veel gewandel, maar dat heeft me ook echt fris in ’t kopje gemaakt.

Koorweekend

Ik weet dat ik vroeger nog op koorweekend geweest ben met Furiant, maar dat is echt al lang geleden. Cantandum bestaat intussen dik anderhalf jaar, en is vorig jaar ook al op koorweekend geweest. Toen was ik helaas gaan larpen, dus dat lukte toen niet.
Deze keer zag ik het wel helemaal zitten. Ik ben nochtans helemaal geen sociale, en ik ga dus ook niet graag op dat soort weekends, maar deze keer blijkbaar wel, ook al ken ik die mensen niet echt.

Ergens was ik wel opgelucht dat ik alleen kon rijden: dan kon ik vertrekken wanneer ik dat wilde – in casu na het afzetten van Kobe op zijn muziekles – en op het gemak mijn ding doen. Anderhalf uur later, en vijf euro armer want de files vermeden via de Liefkenshoektunnel, reed ik Lage Mierde binnen. Waar ik nog een van de eersten bleek door bovengenoemde files. Enfin, ik installeerde me in een gigantische kamer samen met Marianne, en zag dat het goed was. De foto’s zijn van vandaag.

Daarna waren er croques en een eerste stevige repetitie, en toen was ik al meteen zo moe dat ik gewoon in mijn bed gekropen ben daarna, zo tegen kwart voor elf. Stevig dagje…

Vanmorgen zaten we om negen uur aan het ontbijt, en tegen half tien werd er alweer gezongen, uiteraard. De Christmas Cantata van Nils Lindberg, het is niet van de poes.

’s Middags zorgde Monique, de vrouw van onze tenor Hendrik en traiteur, voor een stevige broodmaaltijd, en daarna gingen we met zijn allen wandelen. Als in: 10 kilometer door de Nederlandse bossen en velden, langs water en vooral langs heel veel paddenstoelen. We hielden uiteraard halverwege een welverdiende rustpauze in een groot openluchtcafé, en toen werd het wat frisjes, maar verder kon je gewoon in een Tshirt rondlopen. Vreemd weer, vreemd weer!

Thuisgekomen moest ik even liggen want de rug vond die 10 kilometer niet zo fijn, maar bon. Een dik half uur later werd er nog een goed uur gezongen, en daarna was er een feestmaaltijd voor het Ceciliafeest: een viertal hapjes zoals paling in ’t groen en versgefileerde tongrolletjes, en dan een hoofdgerecht van eendenborst met verschillende soorten groenten. En last but not least verse ananas met witte chocolademousse en een saus van mango. Monique had de hele namiddag stevig doorgewerkt, maar het was de moeite! Er was een ode, ook de dirigent hield een korte speech, en helaas viel de nochtans minutieus voorbereide quiz in het water wegens tijdsgebrek. Zonde van het vele werk…

Tegen middernacht lag ik in bed, moe in lijf en leden. Een vermoeiende maar zeer vervullende dag, jawel.