Kunstroute in Sint-Denijs

Bart vroeg me eerder deze week of ik meeging naar Sint-Denijs-City. Huh? Wuk?

Sint-Denijs blijkt een dorpje – gehucht? – te zijn onder Kortrijk, deelgemeente van Zwevegem, dat voor het eerst een heuse kunstroute organiseert onder de ironische naam Sint-Denijs-City. Denk Watou, maar dan zonder de poëzie, het dédain en vooral langs trage wegen. En eerlijk? Dit vond ik een pak beter dan Watou.

We twijfelden even of we de fietsen zouden nemen, maar de route is een goeie vier kilometer lang en heeft twee zomerbars, wat me wel ging lukken dus. Best dat we de fiets niet genomen hebben, want soms loop je echt langs smalle wegeltjes dwars door de velden, en ja, het was er behoorlijk druk, zodat fietsen toch niet gelukt zou zijn.

Ook de kunstenaars die ze konden strikken, zijn niet min: onder andere Koen Van Mechelen. Was alle kunst van hetzelfde degelijke niveau? Nee, natuurlijk niet, maar dat verwachtten we ook niet. We waren dan ook echt aangenaam verrast. Oordeel gerust zelf:

Het is bovendien amper 10 euro, en de hoeve Ten Rooden Duifhuize heeft meer dan voldoende parking.

Met andere woorden: nog tot 24 september heb je geen excuus meer om niet te gaan kijken. Gewoon doen.

CWXRM

Bart krijgt de meest fantastische verjaardagscadeautjes, vind ik. Hij kreeg van Dirk en Ilse namelijk een van de beeldjes van ComingWorldRememberMe van Koen Van Mechelen. U weet wel, die enorme installatie in Ieper aan de Palingbeek, met die honderdduizenden beeldjes.

“CWXRM heeft een bijzondere focus op de toekomst, het samenkomen van de continenten, de vrede.  De beeldjes werden opgesteld in combinatie met het grote oer-ei en in de vorm van het Pangea. Installaties met deze beeldjes buiten deze context, los van de andere elementen, worden al snel oorlogsmonumenten.  Dit strookt niet met de idee van de oorspronkelijke installatie en moet worden vermeden”, aldus Koen Vanmechelen.

Zelf was ik er niet geraakt, maar ik wilde dolgraag zo’n beeldje. Links en rechts rondvragen leverde niks op, helaas. En toen kwam Bart thuis met het beeldje, dat nu in onze inkomhal staat. Een krachtig vredesteken, vind ik het. Net alsof ik zelf een van de 600.000 slachtoffers in huis heb, zodat hij/zij nooit kan vergeten worden.

Bedankt, Dirk en Ilse!