Geplaatst op

Kinderkoor

Blijkbaar is er op Mariavreugde een kinderkoor. Geen idee of dat er vroeger ook al was, ik heb er de jongens in elk geval nooit over horen spreken.

Merel daarentegen… Die kwam daar begin dit schooljaar mee af, of ze in het kinderkoor mocht. Ze repeteren op vrijdag over de middag, en ze zag dat helemaal zitten, samen met gans haar clubje  vriendinnen.

Uiteraard mocht ze dat, ik zag geen enkele reden waarom niet, tenzij dat misschien het feit dat ze niet bepaald ’s werelds beste zanger is, en dat is nog voorzichtig uitgedrukt. Maar ze is laaiend enthousiast, telkens weer, dus waarom ook niet?

Alleen… Hun eerste optredentje, op de Wondelgemse kerstmarkt, was toch wel op het weekend van Aether, zeker? Ze vond het gelukkig niet erg, haar papa en broers zijn komen kijken en dat was ook oké. En ik zal het volgende dan wel zien.

En was het goed? Wel euh… zoals mijn kritische Kobe verklaarde: “Best dat je er niet bij was, mama, want zelfs ik kreeg kiekenvel van hoe vals de solo aan het zingen was”. Bon, dan kunnen we ons schrap zetten voor de volgende keer, toch?

 

Geplaatst op

Kerstmarkt? Nee bedankt.

Na alweer een rustige ochtend vond ik dat Bart nog wel wat rust verdiende, en dat de jongens wel wat beweging konden gebruiken. Ha ja, door gans de toestand met Bart is hun vakantie zo’n beetje in het water gevallen. Niet helemaal natuurlijk, maar we hebben niet echt uitstapjes gedaan en zo.

Bon, wij dus rond een uur of drie richting ’t stad. Omdat ik zo snel wagen- en-alles-wat-beweegt-ziek ben, is een volledige tramrit voor mij echt geen optie. We namen dus de auto, en reden tot aan de Ferrerlaan, daar waar de tram in een eigen bedding langs het Guislain rijdt. Om daar vast te stellen dat die halte afgeschaft is, en we dus te voet naar de volgende mochten.

We zijn doorgereden tot het eind van de Veldstraat, over de Kouter naar de hoek van de Vogelmarkt gewandeld om daar een cadeautje op te pikken, en dan rustig via de Mageleinstraat op het Sint-Baafsplein verzeild. In de kerstmarkt dus. Poeh. Da’s dus echt niks voor mij, he: veel volk, en vooral veel brol en eten. En eten en brol. Maar wel een cadeautje voor ons ma gevonden. Schaatsen konden we niet wegens Merel nog te klein – toch tussen al dat volk – en we zijn dan maar verder gewandeld tot aan de Damass: ijsjes voor Kobe, Merel en mezelf, een warme wafel voor Wolf.

IMG_0896

Wolf mocht daarna van mij op de grote glijbaan, en Kobe kreeg een minipoesje in speksteen.

IMG_0895

Tegen dan was het donker, en hebben we de tram teruggenomen. Op blijkbaar ook al een onorthodoxe wijze: blijkbaar via een halte die alleen in de Gentse feesten bestaat. Maar de chauffeur had ons opgemerkt, was toch gestopt, maar was toen we uitstapten ons toch even komen zeggen dat er eigenlijk geen halte was, en dat hij in de problemen had kunnen komen door toch te stoppen. Ik heb hem hartelijk bedankt – er zijn toch nog lieve mensen – en we hebben het genoteerd voor een volgende keer.