Tegenwoordig rijdt ons pa niet meer zelf met de auto: het ding weigert te starten, en ik vind dat niet slecht. Ons pa zijn reactievermogen is niet meer denderend, hij heeft parkinson en zijn ogen zijn ook niet altijd even scherp. En hij is tachtig, dat ook.
Ik ga hem nu elke zondag zelf halen in Zomergem en breng hem dan rond half zes weer terug. Vandaag was dat iets vroeger, want het was nog steeds prachtig weer en we wilden nog een paar caches in Zomergem oppikken. Eentje lag aan de Azijnwegel, waar ons pa meteen ook de naam van kon verklaren, en eentje een eindje verder in de Karel Lodewijk Ledeganckstraat, een van Zomergems bekende inwoners.
Lang hield ons pa het niet uit, en na 500 m vroeg hij al of het nog ver was, maar op zich geniet hij er telkens toch weer van, van onze korte wandelingen. Oh, én van het zoeken naar de cache, want hij zoekt zeer actief mee, gelukkig maar.