Bijna lente

Ik heb het stilaan gehad met die eeuwige grijze hemel, met die grauwe, vochtige dagen. Geef mij dan maar vrieskou met een stralend blauwe hemel, en eindelijk eens wat langer zon dan een paar minuten op een dag.

Maar bon, ik ben vandaag toch al eens bij enkele luttele zonnestraaltjes in de tuin gaan kijken:

Hyacinten, tulpen, azalea, krokusjes, narcissen en zelfs een vroege iris.

Nee, het is nog geen lente, maar de eerste omina zijn er toch al…

 

Knolletjes en bolletjes

In november plantte ik al een massa narcissenknolletjes en wat blauwe druifjes en sneeuwklokjes, maar vorige week vond ik, per toeval, nog een zakje irisknolletjes die ik compleet vergeten was en in de puinhoop van de garage nu plots had zien liggen. Eigenlijk moesten die nog in oktober in de grond gestoken zijn, maar bon. Er waren er al een paar aan het uitlopen, en ik dacht: och waarom niet? Wie weet bloeien ze dan volgend jaar wel?

Ik heb ze donderdagvoormiddag in de grond gestoken, en toen zag ik dat ook de tulpen, narcissen en nog een paar andere dingen al vrolijk aan het schieten waren, en dat sommige zelfs al een centimeter of vijf hoog staan. In januari, jawel. Ik maakte er een opmerking over op Facebook, en kreeg prompt te horen dat bij een vriendin haar paaslelies zelfs al uitgebloeid waren! Komt dat tegen!

Enfin, ik hou mijn hart vast tegen dat het begint te vriezen, en hoop dat dan niet alles dood ligt. Want weet je, ik wil écht wel kleur in die nieuwe tuin van ons!