Acta Diurna de muliere ludenti
Toen ik deze voormiddag in de auto stapte om Kobe op te halen van zijn examen – dat goed ging, btw – keek ik naar rechts en verschoot. Mijn eerste gedachte was, vreemd genoeg: “Kookt daar nu iets? Spaghetti?”
Ter mijner verdediging: het was al een vreemde dag geweest.
Pas daarna realiseerde ik me dat mijn auto onder een dun laagje ijs zat, en dat op die rechterkant op dat moment de zon volop scheen. Wat dus een vreemd effect gaf:
Onze diepvries was nog maar eens aan ontijzen toe. Vreemd eigenlijk, want er is zogezegd een no frost functie, waardoor hij niet zou mogen aanijzelen. Maar bovenaan, aan de twee bovenste vakken met klapdeurtjes, was er ongeveer 4 cm ijs, denk ik. Kobe had in elk geval per ongeluk het deurtje gebroken omdat hij het niet meer dicht kreeg.
Bon, afgelopen week hebben we vooral dingen uit de diepvries gegeten, en vandaag is Bart eigenlijk aan het grote werk begonnen. De ijskast stond op 2° en alles is naar daar verhuisd, en toen is Bart beginnen krabben. Met een steekmes, schroevendraaiers, alles wat nodig was. En ja, hij was voorzichtig dat hij niks beschadigde. Een paar uur later was zo goed als alles weg en was er enkel bovenaan nog een dikke laag doorzichtig ijs. Ik heb dan maar de haardroger bovengehaald, en toen smolt het als, jawel, ijs voor de haardroger.
Héélder emmers hebben we eruit gehaald, ik heb alles laten drogen en afgedroogd en de boel weer aangezet. En raad eens? Tegen ’s avonds lag er alweer een dun rijmlaagje op de bovenste ijzers. Meh.
Tot zover de no frost…