365 – 17 juni 2021 – dokterswachtkamer
Roanoke
Nee, de vorige editie, daar was ik om één of andere reden niet bij geweest, maar deze editie wilde ik wel meedoen om de jongens een plezier te doen. Roanoke is namelijk een weekendlarp voor jongeren tussen 12 en 18. De volwassenen zijn dan degenen die figureren en een oogje in het zeil houden, maar de spelervaring is wel al die van volwassenen, geloof me.
Het enige grote verschil is dat om middernacht het spel onherroepelijk wordt stilgelegd en alle spelers binnen het kwartier in hun bed moeten zitten. Er wordt uiteraard ook geen alcohol geschonken, en er is ook geen adult content, wat in andere larps wel eens durft binnensluipen.
De afstand viel al bij al nog mee, ook al waren we veel later vertrokken dan ik voorzien had. De jongens – en ikzelf – moesten toch nog meer spullen verzamelen dan gedacht, en ook het feit dat Wolf op krukken loopt, maakt het er niet makkelijker op.
Want ja, ook dat is niet wat het moet zijn. De spoedarts had gezegd dat het een lichte verstuiking was en dat hij na een paar dagen opnieuw mocht beginnen stappen. Dat was duidelijk geen goed idee: toen hij dat woensdag voorzichtig, met krukken nog, begon te proberen, deed de voet ’s avonds weer gemeen pijn én stond hij weer dik. Intussen is hij dus ook wel degelijk blauw, en vreemd genoeg aan beide kanten. Als enkel zijn laterale gewrichtsband was beschadigd, dan zou de bloeduitstorting enkel aan de buitenkant zitten. Helaas, er is wel degelijk ook sprake van een hematoom aan de binnenkant van zijn voet. Ik ben er niet gerust op, en dus had ik nog snel een afspraak gemaakt met zijn vaste huisarts om toch even te kijken. Die trok zijn wenkbrauwen op, verklaarde meteen dat dit niet bepaald een “lichte” verstuiking was, schreef onmiddellijk nieuwe foto’s voor omdat er echt wel een behoorlijke pijn net boven het enkelgewricht was, maar zei erbij dat dat gerust kon wachten tot maandag. Ja, Wolf mocht op weekend, zolang hij maar op krukken liep en zo min mogelijk steunde.
Wolf was aan de ene kant dolgelukkig dat hij wel degelijk kon en mocht gaan, maar aan de andere kant mist hij wel een deel van het spel, omdat hij niet mee de bossen in kan. Toch heeft spelleiding hier wel op ingespeeld, want hij speelt een gifmenger en ze hebben hem de mogelijkheid gegeven om daar een gans stuk rond uit te spelen in de herberg, met schorpioenengif en al. Hij is er dan ook echt voor gegaan en moest toevallig een hele tijd met mij spelen. Best wel amusant, en hij speelt niet slecht, die oudste van mij.
Voor mij was het in elk geval een heel rustige dag: ik speel een oude genezeres die eigenlijk met moeite haar ziekenboeg verlaat. Dik in orde dus.
Onverwacht op zwier, eigenlijk feitelijk
Deze morgen was het voor het eerst weer vroeg: ons ma moest om acht uur in het UZ zijn, en ik ben haar dus gaan oppikken in Zomergem en gaan afzetten. Dat betekende wel dat ik helemaal klaar en fris en al om half negen al aan mijn bureau zat. ’t Was vooral eens wat anders :-p
Ik prutste wat rond, en laadde tegen half elf de kinderen in de auto om naar de dokter te gaan. Wolfs vinger, die hij vorige maand verstuikt had en die toen helemaal dik en blauw zag, doet namelijk nog steeds pijn, en dat verontrust me een beetje. Maar aangezien je dus niet zomaar bij een radioloog kunt binnenlopen, gingen we eerst naar de huisdokter. Die zei: “Naar de radioloog”. Tiens. Maar die kon wel onmiddellijk bellen, en we reden dus aansluitend naar de Rooigemlaan. We waren daar eigenlijk vrij snel buiten, en passeerden nog langs de C&A omdat ik eerder al, in een andere vestiging, een prachtig kleedje voor Merel had gezien, alleen een maatje te groot. Helaas, ze hadden het er niet. De jongens kozen wel elk een Tshirt met korte mouwen, want daar is tegenwoordig al weer eens nood aan.
En toen stonden we kwart voor twaalf buiten, keken we elkaar aan, en besloten dat we deze vakantie nog geen fast food hadden gegeten, zoals ik eigenlijk elke vakantie beloof. Wij dus naar ’t stad, parkeren in de Sint-Michiels, en naar de Pizza Hut. Tip: kies er nooit frietjes, zoals Merel deed, want die worden ook in de oven gebakken en zijn het vreten niet waard.
Enfin, we waren nu toch in ’t stad, we konden even goed eens rondkijken voor een fietshelm voor Wolf, voor een docking station voor Wolf zijn iPhone voor in zijn kamer, en een nieuwe muis voor zowel de kindercomputer als ma’s nieuwe laptop. In de Hema verkopen ze verschillende soorten kabeltjes, maar blijkbaar geen muizen, en veel fietsgerief, maar geen helmen. We zijn dan maar de Veldstraat ingewandeld, waar ik het gewilde kleedje voor Merel toch nog vond, en waar we de FNAC onveilig hebben gemaakt. In de Zonnestraat vonden we de gewenste fietshelm in felblauw, en in het terugwandelen naar de parkeergarage tikte ik bij M.A.R.T.H.A. alsnog een ring op de kop.
Onverwacht veel geld uitgegeven dus, maar wel een fijne middag. Al had Kobe precies te veel gegeten: hij voelde zich misselijk thuis. En Wolf, die ging op zijn kamer de puber uithangen met zijn muziek 🙂
Rond vijf uur ging ik ons ma weer ophalen, en prutste ik bij haar thuis aan de instellingen van de WIFI, want dat internet bleef maar ambetant doen. De modem deed terug normaal na een volledige reset, maar de router sputterde behoorlijk tegen, en ik moest online hulp vragen aan mijn vaste sysadmin, die me dan ook feilloos kon helpen. Joepie!
Al bij al was ik laat thuis, en ben ik dan maar in de zetel geploft. Poeh.