Toen we ons huis kochten in 1996, zagen we ook meteen het potentieel van de gigantische, maar compleet onafgewerkte zolder. Zowat het eerste dat we deden, was er twee grote dakramen laten steken.
In 2003 switchte Bart van een carrière binnen de KBC naar zelfstandig webbouwer, samen met Dirk. Hij had uiteraard een kantoor nodig, en dus lieten we de spooktrap (zo’n inklapbaar houten ding met een luik) vervangen door een volwaardige trap, braken we de vloer uit en lieten (door een serieus incompetente schrijnwerker, zo bleek) een nieuwe vloer steken met OSB-platen en isolatie. Het plafond werd verlaagd naar een aanvaardbare hoogte. Een andere schrijnwerker (wél een goeie) isoleerde de muren en dak, werkte ze af met gyproc, plaatste muurtjes, de ruimte voor een toilet, en op maat gemaakte kasten onder de schuine wand. Een deel was boekenkast, een deel was archiefkast, en een deel was een klein serverkotje. Kwestie van de continu draaiende computers een beetje af te schermen, en er ook alle toestanden van kabels en hubs en Dlinks en zo te laten staan. Er was een klein deurtje, waardoor je alleen naar binnen kon als je languit op je buik ging liggen.
In 2006 verhuisden Bart en Dirk naar de Ajuinlei, en verfde ik samen met vrienden en moeder het hele grijs-wit-rode kantoor in warme geel-bruin-beige tinten, en maakte er onze slaapkamer van. Met boekenplanken, en een leeg serverkot.
Tot nu.
Want deze morgen wilde Merel zo graag nog eens in dat kotje kruipen, en zat ze daar met haar broer te gniffelen. En besloot ik om er meteen een hobbithol van te maken.
De kabels die los konden, werden eruit gehaald. Het boeltje werd gestofzuigd, de oude bedsprei van mijn grootouders werd er in gelegd samen met wat kussens en grote knuffels, er kwam een klein lampje, en ik installeerde een slinger gekleurde kerstboomlichtjes.
De jongens maakten sterren en andere tekeningen om te versieren, en sleepten er boeken naartoe. En Wolf maakte meteen ook een ‘regelement’, zo te merken naar mijn instructies.
Ze zijn er al de hele middag mee bezig, en ook Merel vindt het prachtig. En dus zitten ze alledrie boven en kan ik ongestoord mijn ding doen hier beneden.
Zo’n hobbithol, ik kan het iedereen aanraden.