Francobello, een cacher uit Lochristi, heeft maar liefst 100 caches in zijn gemeente gelegd. Vorig jaar in januari begonnen we met de eerste daarvan te zoeken, maar omdat ons pa niet altijd vlot kan volgen, gaat het met mondjesmaat. Maar dat stoort hoegenaamd niet: dan hebben we er gewoon langer plezier van!
Eerst was Francobello van plan er 50 te leggen en daar waren we ook min of meer mee rond, maar toen vond hij het zo leuk dat er dus nog 50 bij kwamen, tot ons grote jolijt. Vandaag gingen ons pa en ik dus fluks op pad, deze keer wél gewapend met een extra opstapje, zodat we de hengelcache van de vorige keer van zijn haakje konden halen.
Met stoeltje erbij ging dat verbazend vlot, en ons pa stond misschien wel met zijn hoofd te schudden over zo veel idiotie, zijn ogen blonken.
En verder gingen we, doorheen het Lochristische landschap, van de ene wegel naar het andere bucolische plekje.
Alleen lukte het wandelen echt niet zo goed. Voor een welbepaalde cache – die we dan nog niet vonden ook, hoewel hij er wel degelijk lag – moest ons pa toch 100 meter stappen, en hij stond te zuchten als een oud paard. De volgende cache lag 200 meter verder, en dat zag hij hoegenaamd niet zitten. Jammer, ik doe die dan wel eens op mijn eentje, als ik zelf eens in de buurt moet zijn.
Maar wat een prachtige dag alweer! En wat een heerlijke hobby…
