Trick or treat!

Vorig jaar hebben de handelaars van de geplaagde Evergemsesteenweg – al bijna twee jaar onderbroken, nog een jaar te gaan – voor het eerst een halloweentocht op poten gezet, met groot succes. Dit jaar komt de route voorbij ons huis, dus hebben Merel en ik gedecoreerd met behulp van Kobe, kwamen drie vriendinnen om zelf mee te doen aan de tocht, en heb ik mezelf verkleed als heks om de kinderen schrik aan te jagen en snoep uit te delen. Ik denk dat er bijna 10 kilo snoep is doorgegaan, Bart heeft op den duur een zeteltje in het halletje gezet voor mij, en ik was doodop en zonder stem. Maar het was wel amusant, ja.

Het grappige was dat tegen negen uur Els en Jurgen, de ouders van Lieze, kwamen aanbellen om even hallo te zeggen, en dat een paar minuten later de meisjes terug waren, zodat iedereen bleef zitten in de woonkamer, zeker toen ook nog Kaat en Janne, de twee andere dochters, kwamen aanbellen om te trick or treaten. Het werd nog best gezellig, terwijl de meisjes zaten te tetteren, zeker toen ook nog de twee andere mama’s erbij kwamen.

Maar ik was wel blij toen het gedaan was: zoals gezegd is dat blijkbaar best vermoeiend, heksje spelen.

Halloweenfuif!

Vorig jaar stak corona nog stokken in de wielen, dit jaar kon het wél doorgaan, en iedereen was ook netjes gevaccineerd: het beruchte Halloweenfeestje bij Bart en Birgit!

Ik had me in een heksenoutfit gestoken, maar vooral een bananenkostuum daarboven, gewoon omdat dat voor één welbepaalde persoon best wel griezelig is – long story, don’t ask. Maar ik zag het niet zitten om de hele avond een veel te hete banaan te zijn, vandaar de heks.

Ik was er tegen een uur of negen en ben weer vertrokken rond een uur of één, maar had zoals altijd een zeer, zeer fijne avond. Die feestjes, die zijn berucht voor een goeie reden, en ik ben eigenlijk zeer blij dat wij telkens weer uitgenodigd worden. Nog eens een dikke dankjewel, Bart en Birgit!

Halloween!

Nope, de rug doet het nog steeds niet. Gisterenavond ging ik normaal gezien eten met Bart, maar dat ging dus niet. Nu, vandaag begint het stilaan te beteren, gelukkig maar. Maar ik ga wel nog supervoorzichtig moeten zijn, het Halloweenfeestje bij Bart en Birgit zal dus niet voor dit jaar zijn, bummer.

Voor de kinderen is het ook niet leuk natuurlijk: al wat ik met hen gepland had, valt in het water. Maar ik probeer hen wel op andere manieren bezig te houden. Vandaag reed Kobe naar de winkel om brood, en ik heb hem gevraagd om meteen ook een pompoen mee te brengen: die konden ze dan uitsnijden. Wel, ze hebben dat samen met heel veel plezier gedaan: Merel holde uit, en Kobe sneed er het gezichtje in.

En toen was er pompoensoep en vooral ook een Halloweentocht voor Merel: ze mocht mee met Lieze en Julie en Liezes mama op tocht in de Lange Velden. Ik heb Merel gebracht en heb de drie meisjes meteen ook maar geschminkt, en dat is eigenlijk nog best gelukt, vond ik zo.

Geef toe, ’t is toch een mega schattige heks?

Heksenkleedje

Merel had als kleintje in 2013 ooit een heksenkleedje van mij gekregen, een geel met zwart en een poesje vooraan.

Ze is niet zot van verkleden, heeft het nooit echt gehad voor prinsessenkleedjes, maar dat heksenkleedje, daar was ze toch wel zot van. Ze had het in 2016 zelfs aan voor Ankoria.

Maar na vijf jaar is het nu toch echt, echt wel te klein geworden, en zij die zo Halloweengek is, zij wilde dolgraag een nieuwtje. Ik zocht even online, en kwam toch wel op een pracht van een stuk uit op tweedehands.be. Uit pure schaamte heb ik ipv 5.50 euro 10 euro betaald voor kleedje én verzending.

Wel, ze heeft staan dansen van blijdschap. Echt. En ze deed het aan en trok het niet meer uit, en stemde meteen toe voor een kleine fotoshoot.

Wie had dat ooit gedacht, mijn eigen kleine heks!

Heksje Merel

Gisteren mocht Merel in Halloweenkleren naar school, en ze heeft zo’n mega schattige heksjesoufit in geel met zwart en een grote zwarte kat.

Toen we gisteren rond vier uur thuis kwamen, zat niet alleen een prachtig geschminkte gele heks, maar ook nog een paarse heks op ons te wachten.

Wat was er nu gebeurd? Wel, Lieze mocht voor de allereerste keer samen met haar zus Kaat te voet naar huis. Ze moest gewoon maar samen met Merel in de rij gaan staan, dat was de juiste rij. Alleen was Kaat langer in de klas gebleven om nog iets af te werken, en had ze daardoor haar rij gemist. Ze was ze nog achterna gelopen, en pas een eind verder, daar waar haar stukje rij al lang was afgesplitst van de rij die onze kinderen volgen, had ze opgemerkt dat haar zusje niet mee was. Die was namelijk vrolijk babbelend met Merel verdergestapt, zonder te weten waar ze eigenlijk naartoe moest. Kaat was dan in een halve paniek geslagen, terug mee gegaan met de juf naar school, en daar hadden ze gelukkig het verstand gehad om naar mij te bellen om te vragen of Lieze bij ons zat. Ik zat op dat moment nog wel in de auto, maar Kobe had me gebeld zodra ze thuis waren gekomen, met de boodschap dat Lieze per ongeluk mee was. Gelukkig was Kaat meteen gerustgesteld, en zat ook mama Els daar niet zo mee in. En Lieze? Die vond het de max dat ze met Merel kon spelen.

Maar ook vanavond ging Merel lekker met Lieze heksje spelen. In de Lange Velden, de nieuwe wijk waar ze woont, is er namelijk echt een trick-or-treat georganiseerd. Daar waar ze mogen aanbellen, hangt er een affiche uit of brandt er een kaarsje. Els ging met de vier meisjes op stap, en blijkbaar vonden ze het heerlijk.

IMG_0545

Pas na half tien waren ze terug, doodop maar helemaal vrolijk. Die twee, dat is toch echt twee handen op één buik. Heerlijk!