Wijvendinges

Morgen moet ik weer voor de klas staan. Als in: voor een échte klas staan, stel u voor!

Aan de snit van het coronakapsel kunnen we niks veranderen, maar aan de kleur gelukkig wel. Merel en ik hadden ons haar eind maart al eens gekleurd, maar intussen was dat alweer helemaal rost geworden, en ook bij Merel waren ze enorm verbleekt, die strepen.

Bon, wijvenavond dus. We gingen ons haar kleuren en tijdens het half uurtje wachten een gezichtsmaskertje of zo aanbrengen. En zo gebeurde dus, in verschillende stappen, met de radio aan en in onze badjassen.

Een uurtje later waren we allebei weer helemaal toonbaar, met een netjes ingesmeerd velletje en frisgedroogde haren.

Helemaal klaar voor morgen!

Kappertje spelen

Nee, wees gerust, er is geen schaar aan te pas gekomen, daar wagen we ons niet aan. Maar mijn haarkleur was aan een opfrisbeurt toe: als het zijn snit aan het verliezen is, dan heeft het tenminste nog een degelijke kleur.

En na Merels experiment met kleur gisterenavond wilde ze eigenlijk best wel meer, en dus heb ik vier strepen bordeauxpaars in haar haar gezet. De lichtpaarse streep van gisteren was er vrijwel uit na een nachtje slapen, vandaar. Ik kleurde dus eerst vier lokken bij haar en zette die vast met aluminiumfolie, zodat de rest van haar haar proper bleef, en deed daarna mijn eigen haar. En dan, ja, dan moet je een half uurtje wachten, wat bij Merel best een grappig zicht opleverde.

Maar het resultaat was echt wel knap, ze was bijzonder opgetogen en ik vind het zelf ook echt mooi.

Ze is misschien nog altijd maar negen, maar het wordt echt al zo’n prepuber. Zalig…