Zoals elke zondag was ons pa hier, en voor het eten speelde hij nog even schaak met Merel.
Maar voor het eerst dit jaar scheen ook de zon – toch min of meer – en dus was ik vast van plan om nog eens buiten te komen. En wat is er dan leuker dan te gaan geocachen? Ik wilde richting Lembeke, dan kon ik meteen ook een babycadeautje binnensteken bij een oudleerling van me.
En wis en waarachtig, zelfs ons pa wilde mee! Toen hij hoorde dat het telkens korte stukjes wandelen zijn, en tussenin telkens een stukje auto, zag hij dat helemaal zitten. Lang wandelen is sowieso niet aan mij en Wolf besteed, en dus gingen we met zijn viertjes vrolijk cachen.
Het begon helaas niet zo goed: de eerste cache van de dag, RR11, liet zich niet vinden. Tsja… We reden dan maar iets verder, en vonden er drie op rij van de Zoekerwtjes, die alle drie heel leuk gedaan waren: een eekhoorntje met een touwtje hoog in een boom, een stekkerdoos op een elektriciteitscabine, en een holle afgezaagde tak… Leuk!
Nog wat verderop stopten we in een heus stukje Lembeekse bossen, en vonden er een ongelofelijk mooie cache met een gans zoeksysteem. Dat systeem hadden we bijzonder vlug door, maar toen Wolf het nog even wilde laten zien aan Merel, sprong er een touwtje. Ook al had Wolf echt geen kracht gezet, we voelden ons toch een beetje schuldig, ja. Een beetje verder lag er dan nog een opgeloste mysteriecache, die verdomd goed begraven lag, maar die we dankzij de spoilerfoto’s toch vrij snel konden lokaliseren.
We reden Lembeke binnen, gaven het cadeautje af, en pikten meteen nog een laatste cache mee in het Scheutbos tussen de kasten van villa’s. Een moeilijke, bijna opgegeven, maar uiteindelijk toch nog gevonden.
En toen was het welletjes: tegen vijf uur waren we thuis voor koffie en verrukkelijke merveilleuxtaart. Heerlijke namiddag gehad, intens genoten van de buitenlucht en het feit dat het eens niet aan het regenen was, en af en toe zelfs niet grijs was!