Geplaatst op

Laatavondeditie op het Puppetbuskerfestival

Ik ben dit jaar amper op de Gentse Feesten geraakt: twee keer in de Willem De Beersteeg voor het Puppetbuskerfestival, en dat is alles, maar dat was voldoende, al had ik graag nog meer voorstellingen bijgewoond.

Maar op vrijdagavond kwam ik nog van ergens anders, en zocht ik – tevergeefs – een legale parkeerplaats op wandelafstand die me nog op tijd zou doen zijn voor de voorstelling. Eigenlijk was er een Maleisische groep gepland, Tambur Malaya, maar die zijn door omstandigheden niet in België geraakt, doodjammer. Hun voorstelling werd daarom vervangen door de voorstelling ‘Rhapsody for passerby’ (20 minuten) van het Mexicaanse Cosmonautas Teatro de Sombras. Ik miste de eerste seconden van de voorstelling, maar op zich maakte dat niet uit, want er zat niet bepaald een verhaal in. De artieste was voorzien van een sterke lamp ter hoogte van haar middenrif, en een aantal schaduwfiguren, die ze op zachte muziek liet bewegen op de omliggende gevels. Bij het eerste stukje waren we er niet meteen uit of het meisje aan het dansen was, dan wel aan het vegen.

Na het eerste stukje liep ze wat verderop naar een andere gevel, waar een vogel zijn jongen voederde, een jongen met een vlinder speelde, en nog wat verder liet ze een kind met een kat spelen. Mooi, poëtisch, maar niet meer dan dat.

Waar ik meer van onder de indruk was, was de voorstelling “Maandochter” van de jonge Nederlandse Robin Puijk. Eigenlijk viel die onder ‘Jong talent’ maar de organisatie wilde de voorstelling toch kenbaar maken voor een breder publiek, zeker nu de Maleisische voorstelling niet langer doorging.

Robin laat zichzelf zien, in schaduwtheater, terwijl ze aan het schrijven is en hoe langer hoe meer gefrustreerd raakt over dat schrijven. Lukt het wel nog om origineel te zijn? Kan je nog dromen? En dan komen die dromen. Ze laat haar bureau dansen, kraken, buigen, nog net niet barsten, en uiteindelijk ontwaakt ze in de vorm van een pop. En gutsen de ideeën en verhalen uit haar.

Een hele mooie, dromerige voorstelling die je doet nadenken. Een knappe afsluiter van een mooie avond.

En die boete voor dat illegale parkeren? Die nemen we er dan maar bij.

Geplaatst op

Een verjaardagsdagje

Kobe werd dus achttien gisteren, waarvoor ik hem dan ook eens ongestoord liet slapen. Ongestoord is eigenlijk niet helemaal het woord, want de poetsvrouw ging vrolijk te keer in de gang met stofzuigers en dweilen, maar dat stoorde blijkbaar niet. Pas tegen kwart voor twee kwam de meerderjarige boven water, zodat ik naar de winkel kon om koffiekoeken en boodschappen voor de grote ketel macaroni met hesp en kaas ’s avonds.

Ik had Merel al tegen elf uur naar het appartement gevoerd, waar ze Wolf en Arwen ging helpen met schilderen. Tegen zes uur – ik was onderwijl aan het koken – ging Bart ze weer ophalen, zodat we met zijn zessen aan tafel zaten. Daarna had ik nog taart voorzien, gewoon omdat die zo leuk was: een grote minion. Alleen had iedereen eigenlijk al te veel gegeten, maar Kobe kon het toch niet laten om vakkundig het oog te verwijderen. Zo is hij dan wel weer.

En toen reden we in twee auto’s richting de Kinepolis, voor de Fantastic Four. Kobe had er geen behoefte aan om vanavond nog uit te gaan met zijn vrienden, gezien het feit dat hij zijn verjaardag vrolijk had ingezet ergens op het Sint-Baafsplein en pas tegen vijf uur in zijn bed was gerold. Maar de film met zijn allen, dat zag hij dan wel weer zitten natuurlijk. En toen bleken zijn vrienden alsnog naar de Feesten te gaan, en kon hij daar niet voor onderdoen natuurlijk.

Ik denk dat zijn verjaardag adequaat is gevierd, ja.

Geplaatst op

International Puppetbuskers Festival, dag 1

De eerste dag van de 37ste editie van het International Puppetbuskers Festival ging onder een goed gesternte door: warm maar geen volle zon, een heerlijk plekje met voldoende stoelen, podia en een verfrissende bar: meer kan een zichzelf respecterende poppenspeler niet verlangen.

De dag in de Willem De Beersteeg begon met het Nederlandse gezelschap De Vliegende Koffer, en hun voorstelling Wortel. Hierbij worden nog de klassieke handpoppen gehanteerd, volledig gemaakt uit vilt, met een hoog Punch and Judy gehalte. De voorstelling, gericht op de kleintjes, kan nochtans ook gesmaakt worden door volwassenen door kleine, spitsvondige opmerkingen. Konijn wacht namelijk op een pakketje en gaat luisteren bij de buren of het soms daar geleverd werd. Blijkt dat mol, van Mol.com, gewoon een beetje aan de late kant is. In het pakketje zit een zaadje dat uitgroeit tot een heuse wortel, die daarna aan zijn lot probeert te ontsnappen door weg te lopen van Konijn. En dan duikt de Vos op die wel een konijntje lust. Het resulteert in boe-geroep van de kleintjes, hilarisch vettige kleuterlachjes, de klassieke “Pas op! Achter u!” scènes en uiteraard een goeie afloop. Goed gemaakt, klassiek entertainment dus.

De tweede groep was het Belgische Theater Tieret met de Aërofacten. De heren hebben een luchtmachine meegebracht waarmee ze lucht kunnen distilleren en vangen: berglucht, bloemetjeslucht, en hun specialiteit: gebakken lucht. Maar er hangt ook echt wel iets in de Gentse lucht, en het zit eraan te komen: ze verwachten ‘hem’.

Spitsvondige allusies naar het Gentse circulatieplan, de politiek en nog veel meer zorgen ervoor dat het geheel veel meer weg heeft van straattheater dan van poppentheater, en de poppen lijken er dan ook meer bijgesleurd dan wat anders, maar het geheel is bijzonder verfrissend, amusant en, welja, luchtig.

Derde groep van de dag was het Braziliaanse Cia Tu Mateixa, ook al te gast in 2022, met Laia and the flight of imagination. Opnieuw gaat het over een woordenloze, bijzonder poëtische vertelling over de slapende Laia en haar dromen: een rode vogel, de klokpoppen uit de vorige voorstelling… Laia wordt wakker en gaat onder andere schilderen, een knap staaltje poppenspelkunst: de artieste geeft de marionet een borstel en dopt dan ook echt de borstel in het water, de verf en gaat dan schilderen. Mooi! Het geheel gaat nergens over, maar is wel bijzonder mooi om naar te kijken, al is het voor kinderen blijkbaar te lang, hoorde ik naast me.

Hopelijk, als het weer het toelaat, morgen meer.

Geplaatst op

Eén namiddagje Gentse Feesten

Ja, meer hoefde voor ons echt niet. De Gentse Feesten waren gewoon te druk. Te warm. Te veel mensen. Gewoon… te.

Ik had er al geen zin in om ’s avonds te gaan, ook al waren er een paar dingen die ik wel wilde zien. Ik had eigenlijk ook meer naar MiraMiro willen gaan, en naar het Puppetbuskers festival, maar ook daar kon ik me niet voor samenrapen. En daarbij, het was ook wel pokkewarm.

Maar vandaag gingen Merel en ik alsnog de fiets op rond een uur of drie, zodat we mooi op tijd waren voor de voorstelling van vier uur in het Augustijnenklooster. De voorstelling van Compagnia To Mateixa was… poëtisch en mooi, maar had eigenlijk weinig tot geen inhoud. Het deed zeer steampunkig aan met klokpoppen en dergelijke. Het heette misschien wel Cabineta de Curiosidades, het was meer een circus waarbij een oudere pop goocheltrucs deed, een andere pop koorddanste en een reeks klokhoofdjes zowaar de cancan dansten. Veel vaart zat er niet in, maar het was wel mooi om naar te kijken.

We hadden er honger van gekregen en vooral Merel genoot van de gigantische ijscoupe die ze kreeg, kijk maar naar de foto van de dag.

Er liep trouwens een knappe tentoonstelling van quiltkunstwerken – ja, ik kan het niet anders noemen – waar we nog even een kijkje gaan zijn nemen.

Daarna hebben we nog wat rondgelopen, even stilgestaan bij het GEJO straatorkestje – Kobe zit op scoutskamp want anders was hij er ook wel geweest – en bij een knappe poppenspeelster, maar tegen zeven uur was ons beider pijp uit. Ja, Camille speelde om 20.00 uur maar dat zagen we niet meer zitten: te moe, te warm, te druk.

Wij dus terug naar huis gefietst met de nodige buit van de Hema, en dat was dat.

Nee, de Gentse Feesten: heel jammer, maar niet meer voor ons.

Geplaatst op

Onder vrienden

Ik had al op de mini gezegd dat de Korda boys welkom waren op de Gentse Feesten, met alle plezier. En dat ze dan ook gerust mochten blijven slapen, zeker als ze hun fiets meebrachten, want parkeren tijdens de GF is niet, euh, ideaal.

Koen kwam zeker ook al, Mathias en Wim ook, en ook Michael zag het volledig zitten. De rest moest helaas werken, en de weekends waren geen optie wegens vorige zondag Tomorrowland en nu zaterdag feestje van Michael.

Toen puntje bij paaltje kwam, kwamen ze uiteindelijk al tegen de middag: Koen met Lorres grotere auto mét fiets, en Wim en Mathias met de camionette, ook met een fiets. Michael was zo zot om in dit weer anderhalf uur op de moto te kruipen, maar bon.

Er was quiche, en er was vooral ook ons zwembad, dat met die 38° verschrikkelijk goed gebruikt is. Zalig gewoon!

Tegen vier uur was er verse fruitsla, versgedraaid ijs en vlaai die Merel nog snel gemaakt had. Dik in orde!

Tegen kwart voor zeven zaten we allemaal op de fiets, tegen kwart na zeven hadden de heren al een gratis Duvel in handen. Nog wat later zaten we in Café Belfort om iets te eten, en daarna hebben we gewoon rondgelopen en zowat alles eens bekeken. Tegen half elf zijn we op Polé Polé verzeild, waar rond een uur of elf Wolf werd weggekaapt door een paar bevallige dames van de scouts.

Om half een konden we vrolijk terug fietsen, en we zijn nog blijven napraten (en afkoelen) op ons terras tot zo’n half drie, schat ik.

Fantastisch chille dag, eigenlijk, bijzonder aangenaam. Fijne gasten, die larpers.

Geplaatst op

Even tot aan de Feesten

Kobe is op kamp, Wolf was met vrienden naar de feesten, en Merel bleef bij Feija slapen om dan vandaag mee naar de zee te gaan. En wij, wij hadden dus plots niemand die thuis bleef eten, alleen wij twee.
Ge ziet van hier dat wij dan ook niet thuis zijn gebleven: we stapten gezwind de fiets op, reden eerst tot in Mariakerke om daar een van mijn verdwenen caches te vervangen, en fietsten daarna de stad in. Een van Barts leveranciers heeft er een pop-up in de kerk van Sint-Jacobs, en dat was dan uiteraard de plek waar we iets gaan eten zijn. Croque Mon Dieu voor mij, een uitgebreide plank voor hem. En de omgeving, die was de max. Nog nooit gegeten in een kerk, denk ik. Allez, toch niet ene die nog in gebruik is.

Er loopt trouwens ook een tentoonstelling van beelden. Geen idee van wie, ik weet wel dat het redelijk bizarre constructies zijn.

We liepen nog even rond, maar zagen al snel in dat het eigenlijk allemaal niet zo meer hoeft. Tenzij een ijsje, natuurlijk.

We bleven even kijken naar een Queen tribute band, maar de zanger had noch de stem, noch vooral de passie en de gedrevenheid, en we zijn dan maar snel verdergewandeld. En lekker samen weer naar huis gefietst.

 

Geplaatst op

Nee nee nee nee nee!

Nope, geen Gentse Feesten met Merel vandaag 🙁

Mijn rug is het namelijk weer aan het begeven. Ik ben opgestaan met een stevige zeurderige pijn, in die mate dat ik mijn stok weer heb bovengehaald, de hele dag in de zetel heb gelegen, en tegen vier uur toch nog naar de kinesist heb gebeld. Gelukkig zag Kirsty er geen graten in om me nog om half negen te laten komen, en ze bevestigde dat ik inderdaad niet helemaal recht meer stond. Na een stevige behandeling – en een fijne babbel – is het wel wat beter, maar helaas niet in orde. Goh, ik hoop zo hard dat het niet erger wordt…

Helaas was het ook net vandaag dat ik met Bart naar de Gentse Feesten ging gaan, ’s avonds dan wel te verstaan. Ze gaan met de ganse ploeg van Wijs naar Polé Polé met VIPtickets, Dirk trakteert. Helaas… Ik kan amper deftig recht staan, laat staan dat ik met de fiets in het centrum geraak en dan de rest van de avond moet staan en dansen.

Blah blah blah.

Morgen beter, zeker? Op hoop van zegen…

Geplaatst op

Koordag

Als je een productie brengt op de Gentse Feesten, dan moet daar aan gewerkt worden ook natuurlijk. Het leeuwendeel ligt bij de poppenspelers die de Gentse tekst brengen, en wij, wij hebben in de voorbije maanden tal van liedjes ingestudeerd om daaruit dan een keuze te kunnen brengen.
We zingen in het Engels, Duits, Nederlands, Latijn en … Gents. Jawel. Sommige liederen hebben we dus voorzien van een eigen Gentse tekst, en ik heb me ook bezig gehouden om er eentje om te zetten. Niet gemakkelijk, maar wel leuk.
Vandaag hadden we een eerste repetitiedag – 10.00 uur tot 16.00 uur – om eens samen met de poppenspelers de tekst door te nemen en er de muziek naadloos aan toe te voegen. Ilse, een van onze sopranen, speelt piano, en er is een accordeonist en een contrabassist. Stefaan, onze voorzitter, is de Gentsche verteller.
Onze eigen dirigent Geert is helaas met vakantie, maar we hebben een excellente vervanger in de persoon van Siewald, een jonge conservatoriumstudent. De eerste keer dat we hem zagen, hield ik mijn hart vast: wat was dat, jong? Zo’n onzekere jonge houterige hark…
Maar die gast is enorm gegroeid en doet dat schitterend, echt waar. Hij mag ons nog met iets hardere hand leiden, maar verder doet hij het echt prima. Nooit gedacht.

Enfin, er was muziek, goed gezelschap, heerlijke lasagne als middageten, en ik had cake gebakken voor bij de koffie. Dat laatste zegt wel iets over hoe ik me voel in de groep: ik zou het bij Cantabile of zelfs Furiant nooit overwogen hebben.

Enfin, fijne maar lastige dag gehad.