Freecycle vriendin ^^

Veronique heb ik leren kennen via toen nog Freecycle Gent, nu Gift Gent. Da’s een platform op Facebook waar je allerlei spullen die nog perfect bruikbaar zijn, kan weggeven – en dan uiteraard ook vinden. Ik heb er zelf al vanalles op gezet, en ook al vanalles gevonden. Maar het leukste wat ik er al gevonden heb, is toch Veronique. Een pracht van een vrouw, heel genereus, en op een boogscheut van hier. Ze heeft twee quasi volwassen zonen en een dochter van negen, en een passie voor fotografie. Laat haar dan ook nog eens leraar zijn en een paar vijzen kwijt, en je snapt al meteen dat het klikt. Zij heeft al vanalles van haar dochtertje doorgegeven voor Merel, en op mijn beurt heb ik haar al een fiets gegeven, en een hoop kleren en vooral schoenen. En wisselen we aardperen en dat soort onzin uit, en kunnen we oeverloos kletsen.

Zij is hier al eens redelijk à l’improviste komen ontbijten, en vandaag ben ik bij haar gaan ontbijten. Man, wat een verwenpartij zeg! Drie soorten brood, koffiekoeken, thee, warme chocomelk, gekookte eitjes, verse boter, en dat alles op een onberispelijk Bochservies.

Yup, ik ben fan van Freecycle. In elk opzicht.

Freecycle

Sinds een paar weken zit ik op Facebook op de groep Freecycle Gent.

De bedoeling is gratis te recyclen, met andere woorden: je koopt of verkoopt niks, maar geeft dingen weg, of krijgt ze gratis. Voor zo goed als alles vind je wel ergens een afnemer, heb ik vastgesteld. Zo heb ik al een luiertas, muntplantjes, stapels oude tijdschriften, een lamp en nog wel een paar dingen weggegeven. Mensen komen dat gewoon ophalen, en dat is dat. Enfin, zou moeten: er is vaak onduidelijkheid wie wat nu “gewonnen” heeft, en soms komen mensen gewoon niet opdagen, en dat is knap vervelend. Maar eigenlijk werkt het systeem toch echt wel goed.

Zelf heb ik ook al een paar dingetjes op de kop getikt, zoals vandaag nog een wekkerradio voor Merel. Het wekkertje dat zij had, was eigenlijk kapot wegens niet meer in te stellen qua alarm. En toen gaf er iemand eentje weg, in perfecte staat.

Ik weet het, ik kan het me perfect permitteren om een nieuwe te kopen, maar dat is het hem nu net: dit is een vorm van recyclage, waardoor er weer minder afval is. Misschien is het minder goed voor de economie, maar zo is er altijd wel wat. Ik ben dus na het examen vandaag even doorgereden naar de Martelaarslaan en heb het daar opgehaald. Zij blij, ikke blij, Merel blij.