Geplaatst op

Toch niet zo stil voor de storm

Maandag vertrekken we in alle vroegte naar Tunesië. Ik had gehoopt dat er een rustig weekendje aan vooraf zou gaan, maar helaas… Kobe ging eigenlijk op scoutsweekend, maar hij voelde zich allesbehalve goed op donderdag en ik heb hem gewoon thuis laten blijven: het ging gewoon niet. Vrijdag was het iets beter en trok hij naar school, maar ik vond het nu niet opportuun om hem een weekendje in de regen en de kou te sturen, om dan helemaal doodop te vertrekken. Kobe thuis, dus.

Ik moest vrijdagavond wel de bar van de rugby doen en was ook nogal moe toen ik thuis kwam, maar aansluitend was er meteen ook DnD. Alleen… waren ze allemaal wat te laat en hadden Wolf en ik ons niet zo moeten haasten. Tsja.

Zaterdag ben ik Merel gaan ophalen na de muziekles en zijn we nog samen eerst om een cadeautje voor Feija gegaan. Daarna zijn we naar de bibliotheek gestapt. Ze was ongelofelijk goed gezind en liep dan ook te huppelen. Ze mocht in de namiddag namelijk eerst naar het verjaardagsfeestje van Feija en daarna mocht ze ook blijven voor het fluo slaapfeestje. Ze was al helemaal door het dolle heen!

Ik heb van Sandra ook een hoop foto’s doorgekregen, en het zag er bijzonder aangenaam uit!

En morgen is er dan nog het nieuwjaren – jawel! – bij ons pa in Zomergem.

Gelukkig kijken we er allemaal zo hard naar uit dat bij de kinderen de valiezen gewoon al gemaakt zijn. Ik heb er efkes de energie niet voor, maar het zal morgen nog wel komen. Alles is in elk geval al gewassen, daar zal het niet aan liggen.

Morgen toch nog proberen mijn zen te behouden, en dan: genieten.

Geplaatst op

Oeps

Hmm. Blijkbaar had ik compleet over het hoofd gezien dat Merel vandaag een pedagogische studiedag had. Vrijdag was er een mail binnengekomen van het secretariaat van de lagere school waarin dat gelukkig nog even vermeld stond, want anders had ik haar deze morgen gewoon naar school gestuurd.

Ik moet lesgeven en ook Barts dag zat al volgepland. Beetje probleem dus. In het ergste geval had ik haar maar meegenomen naar school en in de leraarskamer geplant. Ha ja, wat moet ik anders doen?

Gelukkig had Sandra van Feija mijn verzuchting op Facebook gelezen en mocht ze daar gaan spelen de hele dag. Sandra moet op maandag niet werken, nog die chance. En er zal zeker nog wel een dag komen dat ik dan kan overnemen, zonder problemen.

In de voormiddag hebben de meisjes een gans parcours gebouwd, en in de namiddag trokken ze naar de Blaarmeersen om daar met andere vriendinnetjes af te spreken.

Oef.

Dat plannen, dat loopt toch nog af en toe eens fout in mijn hoofd.

Geplaatst op

Vriendinnetjesdrama

Zucht. Soms is het moeilijk om goed te doen bij negenjarigen…

Sandra, de mama van Feija, moest weg deze namiddag en had gevraagd of Feija hier dan mocht komen spelen. Natuurlijk kan dat, het is niet de eerste keer deze vakantie en dan verveelt Merel zich ook niet.

Merel had ook al verschillende keren gevraagd of Lieze hier mocht blijven slapen, en Els had geantwoord dat vandaag de ideale gelegenheid zou zijn. Dik in orde. Ik had er meteen bij gedacht dat Feija dan misschien ook kon blijven slapen. Merel vond het geweldig, maar ik had het moeten weten toen Els daarop nogal aarzelend reageerde: zij had op Liezes verjaardagsfeestje opgemerkt dat het soms wel botste tussen die drie samen. Merel + Lieze = BFF, Merel + Feija = schitterend, Feija + Lieze = lukt ook wonderwel. De drie samen? Tsja… Ik had dat echter niet door, dus.

Ze speelden geheim agent en amuseerden zich kostelijk. Tot Merel huilend beneden kwam: Feija vond alles wat Lieze voorstelde, stom, en precies ook omgekeerd.

Enfin, even gepraat, gedreigd met het feit dat ik Feija naar huis ging sturen, en het lukte wel weer.

Tot het iets voor het eten weer tot een uitbarsting kwam, waarbij Feija naar huis wilde, Lieze naar huis wilde en ze alle drie aan het huilen waren. Vooral Merel was er het hart van in: haar twee beste vriendinnetjes…

Enfin, ik had zelfs al Sandra gebeld toen het toch nog uitgepraat geraakte en ze toch allebei gingen blijven slapen. En toen waren er pannenkoeken en daarna keken ze samen naar de tekenfilmversie van The Grinch.

Maar toen moest het slapen nog komen… Ze sliepen alle drie samen in het grote bed van Wolf en mochten van mij nog blijven tetteren tot half tien.
Alleen… we hoorden voortdurend eentje naar toilet gaan, en dat bleek Feija te zijn die bang was in die vreemde kamer. Bart is een paar keer naar boven gegaan, en tegen half elf heb ik Merel voorgesteld dat zij in haar eigen bed ging slapen, wat ze met veel plezier deed want ze had nog geen oog dicht gedaan.
Toen Bart en ik gingen slapen, deed ik zoals afgesproken het licht in de gang uit. Vijf minuten later was Feija aan het huilen: ze was bang. Gelukkig had LIeze een slaapmaskertje mee, want toen moest er een lichtje aan.
Een half uur later begon Feija plots luidop te huilen, waardoor ook Lieze natuurlijk weer wakker was. Ze was nog bang en ze wilde naar huis. Ik kon Sandra moeilijk bellen na middernacht, liet het grote licht branden in de kamer en kreeg Feija toch nog rustig. Enfin, dat was gelukkig dat.
Maar een rustige avond/nacht kan je het niet noemen, nee.