Eurovision
Ik geef het toe, als kind keek ik ernaar, en ik vond het zalig. De laatste twintig jaar kon het me niet echt boeien, alleen de puntentelling op zich vond ik eigenlijk best amusant. En soms stond het ook aan als achtergrond terwijl ik aan het lezen was.
Maar nu, nu hebben we blijkbaar al kinderen die oud genoeg zijn om er interesse voor te tonen. Wolf kijkt ook graag naar The Voice en dat soort onzin, en dus waren we eraan voor de moeite, en hadden we dus het Eurosong aan onze rekker. Maar, totaal anders dan in onze tijd, is er nu twitter, en dat maakt het eurovision gedoe ronduit zalig! Ik heb af en toe tranen gelachen met de commentaren, en ook Wolf liet zich niet onbetuigd op mijn account.
Op deze manier is de gigantische hoeveelheid kitch en baggerpop best wel te pruimen, ja. Oef.