Van communiefeesten en strandwandelingen

Tegen twaalf uur werden we in Wetteren verwacht voor de eerste communie van Liv, samen met haar neefje langs Elses kant, Leon.
Het was meer dan in orde: op het terras hadden ze een prachtig versierde grote feesttent gezet, aansluitend aan de living, en met een paar warmtestralers was het er meer dan warm genoeg. Verderop in de tuin stond een groot springkasteel, en ik denk niet dat de kinderen veel ergens anders gezeten hebben dan daar.
Met Wolf moest ik lachen: hij was ook even gaan springen, maar kwam vrij snel terug: “Goh, mama, ik weet eigenlijk niet waarom ik een springkasteel zo leuk vond. Daar is toch niks aan?” Juist ja, groot worden, zeker?

Wolfs rug gaf het echter rond half vijf op, en dus reed ik met hem alvast naar huis, terwijl Bart nog even bleef met zijn moeder en de twee kleintjes.

’s Avonds reed ik dan met Wolf naar De Haan: hij moest om kwart over acht binnen zijn. Ik nam afscheid van mijn grote zoon, en maakte nog een strandwandeling. Stom dat ik mijn fototoestel niet mee had, maar gelukkig heeft mijn iPhone ook een zeer behoorlijke camera. Ik genoot…

Het was tien uur en al goed donker tegen dat ik thuis was, maar wat een heerlijke avond…

Merels eerste communie

voorkant groot Achterkant groot

Jawel, om kwart voor negen trok het hele gezin richting kerk, netjes aangekleed en opgetut. We waren om zeven uur opgestaan, rustig gegeten, gedoucht, Merels haar gedaan, mezelf gedaan, en voila.

IMG_0251

In de kerk was het een geroezemoes van jewelste, maar wat wil je, met een aantal baby’s en kleuters? Maar bon, ’t was een mooie viering, en Merel deed netjes wat van haar verwacht werd.

IMG_2973

Aansluitend wandelden we tot aan de school voor een receptie met de vriendjes en vriendinnetjes. Ha ja, nu de mis zo vroeg was, was daar meer dan tijd genoeg voor. In het stralende weer wandelden we tegen elven naar huis, en toen ging de telefoon: het restaurant, met de vraag of we enkel het aperitief buiten wilden, of meteen buiten wilden eten. Goh, geen moment twijfel: buiten, met dit prachtige weer!

En zo geschiedde: we laadden Nelly in de auto, en reden richting de Volta, waar ook de rest van de familie binnendruppelde. Ik had moeite om de kinderen in hun schone kleren te houden tot iedereen er was, zo graag wilden ze gaan spelen in het belendende park. En wij, wij zagen de tafels onder de parasols, en zagen dat het goed was.

Er was een hapje met Mimolettekaas, een voorgerecht van kalfstartaar met een doperwtjesbereiding en zoete mosterd, en vis met een langoustinerisotto en spinazie als hoofdgerecht. De kinderen hadden iets met kip, frietjes en een groentenbereiding met peultjes.

Tussendoor werden er spelletjes gespeeld, liepen de kinderen in het park, werd er zelfs gevoetbald op een pleintje wat verderop, en genoot ik met volle teugen.

De kinderen kregen ijs met verse aardbeien en crumble als dessert, wij hadden iets met rabarber, spinazie en avocado. Speciaal, maar wel lekker!

Het was een ronduit prachtige namiddag! Roeland en Sarah zijn nog met de kinderen tot bij ons gekomen, en daar hebben we nog heerlijk op het terras zitten nagenieten.

Haarstijlen

Merel wil graag dat haar haar opgestoken is op haar communie. Nu, de mis is al om negen uur ’s morgens op Hemelvaartdag: om dan een kapster te vinden, is niet zo eenvoudig. En daarbij, opsteken, dat kan ik eigenlijk ook zelf wel min of meer. Wolf en ik reden deze voormiddag even langs de Action om een hoop haarspullen in te slaan, en deze middag probeerden Merel en ik een paar dingen uit.

Eerst gingen we voor de donut, zowel de grote als de kleine. Daar was Merel zelf behoorlijk zot van, maar ik vind het niet echt zo mooi…

Ik probeerde dan iets met opgerolde sliertjes dat bij mij altijd heel mooi uitkwam, maar waar Merels haar te lang voor is, zo blijkt.

IMG_9885

Daarna probeerde ik iets uit met rolletjes, maar neuh… Ik heb het zelfs niet volledig afgewerkt.

IMG_9886

Toen probeerde ik zo’n halfvlecht, die achteraan wel heel mooi was, maar vooraan niet zo mooi uitkwam, en eerder een Heidi-gevoel gaf.

Daarop maakte ik twee kleine halfvlechtjes, die ik achteraan in een dotje draaide, omdat Merel ergens toch graag een dotje wilde, maar ook dat gaf niet het beoogde effect.

Maar op zich vond ik het wel iets hebben, dat lange haar, terwijl er toch een opgestoken element in zit. Ik ging erop verder, hield de twee halfvlechten, en begon te variëren.

En dit, dit vond ik wel heel geslaagd. De speldjes zijn er wel wat klungelig ingestoken, ik ga blekere nemen en ze beter wegsteken, maarre… Het lange haar met het krooneffect en de parels, yup, dat wordt het wellicht.

Wat denken jullie? Of heb je nog andere suggesties?

Communie!

We waren er al weken mee bezig, keken er volop naar uit, en om half tien zaten we effectief in de stampvolle kerk, en popelde Kobe toch wel wat zenuwachtig. Maar alles liep voorbeeldig: Kobe las voor, Merel zat geduldig op mijn schoot – en anderhalf uur is lang voor een driejarige – en Wolf zat bij zijn vrienden. Oma en opa stonden achteraan in de kerk, er was helaas niet genoeg plaats. Maar Kobe werd voorbeeldig “een kindje van Jezus”, zoals hij het zelf uitdrukte, en was daar zeer blij om. En wij dus ook.

foto 3

Daarna reden we naar huis, waar de kookploeg al druk bezig was, en de gasten vrij snel arriveerden.

De kinderen kregen macaroni met hesp, kaas en champignons, op uitdrukkelijke vraag van Kobe, en vonden het ongelofelijk lekker.

IMG_9307

IMG_9308

IMG_9309

IMG_9310

IMG_9311

Wij kregen iets meer en iets verfijnder, en eigenlijk ook bijzonder lekker. Vond ik toch.

IMG_9313

IMG_9314

Er kwam uiteraard ook een toost op de communicant:

foto 1

En intussen hadden we ongelofelijk veel chance met het weer, en werd er warempel buiten gezeten en gestaan, zowel voor het aperitief (met massa’s hapjes) als voor het dessert.

IMG_9312

IMG_9317

Er werd enthousiast een ijslam geslacht, dat helaas aan het smelten was, en niet alleen de kinderen wilden er een stukje van. Maar de ‘grote mensen’ kregen ook nog een “kolonel”: sorbet met wodka en citroen. Blijkbaar ook zéér lekker.

foto 2

En toen had Bart zelfs nog voor taart gezorgd, waarvan er, zoals altijd, veel te veel over was.

De kinderen amuseerden zich rot, vooral eigenlijk met de fatboy.

IMG_9316

IMG_9315

En Dirk nam even een gezinsfoto. Of twee.

_DSC0894

_DSC0900

Het was dik na zessen toen iedereen naar huis was, en dat zegt eigenlijk al bijzonder veel. Jawel, het was een fijn feestje.