Middagje Brussegem

Neefje Bo was eigenlijk al in april verjaard, maar een feestje geven in volle coronaquarantaine, nee, dat was het toch niet.

Maar intussen mogen we bubbelen met 15 mensen per week, dus enkel onze beide families, dat moest wel kunnen, dachten we. En dus waren we bij hen om twaalf uur om er gezellig te aperitieven en dan Italiaans te eten. Als cadeautje kreeg Bo van zijn peter Wolf een grote set Lego Ninjago, en die moest natuurlijk ook samen gebouwd worden, iets wat de jongens met veel plezier samen deden, terwijl de meisjes ook samen speelden.

En natuurlijk werden er samen cupcakes versierd, iets wat intussen een traditie is.

Maar na een tijdje begon mijn rug eigenlijk echt wel ambetant te doen door het stilzitten en ging ik even een ommetje wandelen, een kilometer of drie, met – hoe kan het ook anders? – een cache onder de baan. Uiteraard.

Al bij al een zeer aangename dag, voorwaar.

Leesclub

We hadden het vorige boek even geskipt en naar mei verplaatst omdat de geplande timing voor iedereen wat moeilijk lag.
Helaas bleek dat ook voor het essay vandaag: de zesdes waren het gewoon vergeten, en nogal wat collega’s hadden de tijd niet, ook al hadden ze het gelezen. Tsja. Ik heb het nog snel gisteren gedownload en op een twintigtal minuutjes gelezen: “We should all be feminists” van Chimamanda Ngozi Adichie. Een aanrader? Goh… Wel stof tot discussie, dat wel.

Ik heb me bezig gehouden met het maken van cupcakes via een nieuw recept, en vooral de topping is wreed goed gelukt, al zeg ik het zelf. Het is niet op basis van room, maar eigenlijk gewoon poedersuiker met boter in, en dan kleurstof. De calorieën wilt ge alweer niet weten, maar wel lekker!

Enfin, de bespreking van het essay kan u hier lezen. Op de schoolwebsite uiteraard, ne mens moet iets doen om zijn geld te verdienen.

Van cupcakes en andere exploten

Het was weer woensdag, en dus weer een afwisseling van hectische met zenmomenten. Al waren de hectische vandaag duidelijk in de meerderheid.

Dat kwam voornamelijk omdat er cupcakes moesten gebakken worden. 19 stuks, voor 18 kinderen en één juf. Ha ja, morgen wordt Wolf elf, en dat moet gevierd worden op school. Waar hij de vorige jaren eerder een cake meenam, wilde hij nu weer individuele cakejes, en dus togen Merel en ik aan het werk, terwijl de jongens naar de muziekles waren.

Alleen bleek, toen we wilden beginnen versieren, dat de marsepein keihard en dus onwerkbaar was geworden. Mja. Wij dus naar de Aveve om rolfondant te kopen, en hoewel dat minder lekker is, is het wel zalig om mee te werken. Tegen kwart over vijf waren die voor school versierd, en werd er snel in rugbykleren gesprongen, terwijl ik sandwichen smeerde.

IMG_3530

Merel leefde zich uit op de speeltuin tijdens de training, we picknickten andermaal, maar bij het naar huis rijden bleek ze doodop te zijn. Dat ziek zijn van gisteren zal er toch nog wat ingezeten hebben, zeker? Enfin, snelsnel Merel in bed gestopt, en richting kwis gereden. ’t Is dat ik dat graag doe, want anders was ik echt gewoon in de zetel geploft. Serieus.

Cupcakes, in het roze

Zaterdag wordt Mereltje drie jaar, en dus wordt ze morgen ‘gevierd’ in de klas. Dan mag ze de hele dag op de prinsessenstoel zitten, draagt ze een kroon, en is de held van de dag.

Daar hoort ook een traktatie bij. De school vraagt om geen individuele uitdeelcadeautjes meer mee te brengen, maar een taart of iets anders voor in de klas kan wel natuurlijk. En dus bakte ik deze morgen – op donderdag begin ik pas om 10.10u – vierentwintig cupcakes, zodat die netjes koud zouden zijn om ’s avonds te versieren. We passeerden na school nog langs de Aveve om roze rolmarsepein te kopen, en togen aan het werk. Ha ja, want voor Merel moest de basis van haar cakejes roze zijn, zei ze.

Het resultaat mag er best zijn: twintig cupcakes voor in de klas, en vier stuks voor Wolf, Kobe, Bart en mezelf, in de plaats van een koekje.

IMG_7093

En Wolf maakte die voor Bart:

10739039866_e08a37bd0f_o