Ontbijtje in De Mokke

Ik had met Gwen tegen negen uur afgesproken in De Mokke op de Antwerpsesteenweg. Het was een prachtige, al warme ochtend en ik fietste dus vrolijk naar ginder, nog net niet fluitend.

Het fietspad langs de Houtdokken is ronduit prachtig te noemen.

Aan De Mokke zelf waren de tafeltjes aan de straat al bezet, maar ik denk niet dat ik daar graag had gezeten wegens het drukke verkeer. Er was ook een heel mooi terrasje binnenin, maar helaas, daar had een buurvrouw van een huis of vier verder de vergunning voor laten intrekken. Op zich had ze niks tegen het ontbijtadresje, maar als die vergunning er was en er kwam later pakweg een café in de plaats van de ontbijtplek, dan zou dat terras wél veel overlast betekenen en kon die vergunning niet ingetrokken worden. Jammer!

Maar Gwen en ik posteerden ons bij het grote open raam, bestelden koffie en thee en elk een grote stapel Amerikaanse pancakes. Héérlijk!

Ook al had Gwen zichzelf eigenlijk maar een uurtje toegemeten, het was na half elf tegen dat we er buiten waren, gewoon te heerlijk aan het kletsen.

Ik fietste nog naar de Sint-Pietersabdij om daar eventjes mijn ogen uit te kijken en een cache op te pikken.

Daarna reed ik nog naar de kop van de Coupure om er een cache te herstellen, en fietste toen vrolijk naar huis. Wat een zalige voormiddag zeg!

 

Oogcontrole

Zoals elk jaar moest ik ook nu op standaard oogcontrole. Tsja, dat is zo als je glaucoom hebt natuurlijk.

Maar waar ik vroeger per definitie de auto nam, zag ik het deze keer volledig zitten om de fiets te nemen. Vreemd eigenlijk, dat ik dat vroeger niet eens in overweging nam, eigenlijk gewoon niet eens aan dàcht.

Ik was ’s morgens al heen en weer gefietst naar school, en nu sprong ik dus op de fiets om via de Nieuwe Wandeling tot aan de kliniek te raken. Eigenlijk is dat niet eens ver, amper 20 minuten. Normaal gezien ben ik daar, met gezichtsveldmeting en al, buiten op een dik half uur, want de dokter werkt heel erg stipt. Alleen was de assistente nu die onderzoeken vergeten, en moest ik extra wachten. Een en ander zorgde ervoor dat ik niet om half vier aan school terug stond, zoals ik eigenlijk had afgesproken met Wolf. Die ging namelijk voor de allereerste keer fitnessen met Wout, en was natuurlijk, helemaal pubergewijs, zijn SNSpas thuis vergeten. Goed bezig, Wolf! We spraken dus meteen af aan de Stadion, en ik zette me prinsheerlijk op een bankje aan de Coupure, kijkend naar het toch wel serieus drukke fietsverkeer op die as.

Fietsen is duidelijk een kwestie van mentaliteitswijziging: vroeger stond ik er gewoon niet bij stil dat ik evengoed met de fiets naar het ziekenhuis kon gaan. Vandaag vind ik het vrij logisch, en genoot ik er zelfs van.

BTW, met mijn ogen is nog steeds alles in orde. Goed zo.

Geocaching: sluis nummer 7

Al een heel tijdje ben ik bezig met een geocachereeks “Sluizen van Gent”. Dat is domweg begonnen toen ik voor school een GPS-zoektocht in elkaar had gestoken, die me bracht naar de Sint-Jorissluis, aan de achterkant van het Baudelopark. Dat was zo’n mooi en totaal onbekend plekje, dat ik er vorig jaar in maart een geocache wegstak, toen nog onder de naam “Reke”, de naam van de straat. Een tweede, totaal onbekend maar o zo mooi plekje was de Tolhuissluis, aan de kop van de Wiedauwkaai, waar je de Muidebrug ziet liggen, met eind augustus dus ook een cache.  En toen had ik plots twee sluizen, en dacht ik dat ik daarmee maar verder kon gaan. Waarom ook niet? Ik herdoopte “Reke” naar de “Sint-Jorissluis”, en voegde nog de Kasteelsluis (aan de Hagelandkaai) en de nieuwe Scaldissluis (aan de Reep en de Oude Beestenmarkt) toe, op 12 november vorig jaar.

Wat opzoekwerk leerde me dat er nog een grote sluis was aan de bocht van de Vlaamse Kaai, en die doopte ik toen abusievelijk de Brusselsepoortsluis, terwijl dat eigenlijk de Gentbruggesluis moest zijn. Eind januari kreeg die zijn eigen cache, en was sluis nummer 5 een feit. Toen rijpte overigens al het idee om er echt een reeks met een bonuscache van te maken. Dan steek je in elke cache een code, en aan de hand van die codes krijg je een nieuw set coördinaten, waar dan de bonuscache te vinden is.

Toen ik begin deze vakantie met de auto naar de garage moest, viel me plots op dat er aan de Keizersvest, het begin van de Brusselsesteenweg, óók een sluis zat! Dat bleek dan de net gerestaureerde Brusselsepoortsluis te zijn. Ik stak er samen met de kinderen op vier augustus een cache weg, en voegde bij de meeste sluizen een code toe.

Gisteren ben ik dan op mijn eentje ook de Scaldissluis gaan voorzien van een vers potje, mét code, en daarna doorgereden naar de Coupure: op het einde daarvan, op het knooppunt met de Recolettelei en de Verloren Kost, lag vroeger namelijk de Sint-Agnetesluis. De sluisdeuren zijn al lang weg, daar liggen nu gewoon twee bruggen, met daartussen een haventje voor plezierbootjes. Enfin, ik stak er een cache weg, wilde hier thuis die cache registreren, en kreeg prompt bericht dat hij afgekeurd was wegens te dicht bij een andere cache of waypoint van een multi. Welke dat dan is, kunnen ze niet zeggen. Zucht.

Ik vandaag dus terug naar ginder, met Wolf, om eerst een korte maar fijne multi te doen in de Willem Tellstraat wat verderop. En jawel, die bracht ons toch wel naar een plekje op vijf meter van waar ik mijn cache had verstopt! Kan niet missen! Enfin, Wolf en ik hebben dan maar een nieuw plekje uitgezocht, en dat bleek vanavond dan wel goedgekeurd te zijn. Sluis nummer zeven is een feit.

Nog wat meer opzoekwerk leerde me dat er in Gent ook nog verschillende keersluizen zijn of waren, maar daar ga ik niet aan beginnen, want dan worden het er écht wel veel. Alleen het Rabot zou ik nog willen toevoegen, want ook dat was vroeger een keersluis, en dat gebouw verdient ook echt wel een cache.

En dan moeten Wolf en ik nog een bonuscache verzinnen. Daar zou hij iets speciaals van willen maken, ook iets met water, maar we zijn er nog niet helemaal uit wat of hoe.

Als iemand inspiratie heeft: laat maar horen!