365 – 24 maart 2021 – nieuw truitje
Dagje Brussel
Bart had het vorige week al gevraagd: of we niet met zijn allen meegingen naar Brussel, naar de grote reclame-animatie voor The Messiah die zijn bureau gemaakt heeft, en vooral ook naar de tentoonstelling van Keith Haring in de Bozar.
Om elf uur zagen we elkaar in het station voor eerst nog een koffietje en dan de trein naar Brussel-Centraal. Daar hebben we dan eerst iets gegeten in een toch wel fijne brasserie, De Ommegang. Alleen is enkel de naam Vlaams, met de menukaart hebben we goed gelachen. Alleen vertrouwde Merel het toch niet helemaal…
Daarna wandelden we over de Grote Markt, pikten er een cache op, en liepen tot aan de Dansaertstraat. Ha ja, want daar is nog een maand lang een Cora Kempermanwinkel, en dat kon ik toch niet laten liggen, toch?
We wandelden via de animatie op het Muntplein terug naar de Bozar, stonden even aan te schuiven aan de immens lange wachtrij voor tickets tot Bart ze intussen gewoon online kocht, en liepen de tentoonstelling binnen. Waar Merel bij mij bleef en honderduit vragen stelde.
Toen vonden ze het welletjes en liepen we eigenlijk meteen het station binnen, voor een warme wafel en een trein terug.
Fijne dag, het voelde echt als vakantie aan, zo met ons vijfjes. Zouden we vaker moeten doen.
Cora
In 2016 was mijn favoriete kledingmerk failliet gegaan. Favoriet als in: ik draag vrijwel niks anders, als ik eerlijk ben. Ja, een gewone jeans, maar verder? Cora Kemperman quasi all the way.
Intussen is al een paar jaar de webshop opgestart met steun van de ontwerpster – die had destijds haar merk verkocht en dat was dus door mismanagement over kop gegaan – en zijn de klassiekers weer allemaal te krijg, samen met een reeks ontwerpen die echt volledig trouw blijven aan het oorspronkelijke concept. Oef.
Daarnaast is er ook een bloeiend tweedehandscircuit opgestart. Want ja, blijkbaar ben je voor Cora of niet, en dan ga je er ook volledig voor. Vooral in Nederland lopen er nogal wat “Corameisjes” – lees: meestal vrouwen van iets gevorderde leeftijd – rond. Sinds een jaar of wat ben ik medemoderator van de groep Cora Kemperman addicts op Facebook, en ja, ik durf daar ook nog wel eens wat kopen, ja. Zo was de top die ik aanhad op Roelands trouw zo’n tweedehands stuk, en er zijn er wel meer. Eigenlijk zou ik gerust zelf een winkel kunnen beginnen in Cora Kemperman kledij, ik heb vlot 60 stuks, denk ik.
Goh.
’t Is een hobby als een ander zeker?
Breda
Wat doet ne mens die hoort dat zijn favoriete kledingmerk failliet is, en dat er een uitverkoop is in een aantal Nederlandse vestigingen?
Welja, die laadt een vriendin/medefan in de auto, en rijdt naar Breda. En komt dan vooral met acht stuks terug thuis, en heeft gelukkig nog 130 euro gekregen van de 220 euro aan tegoedbon. Volle prijs was 375 euro geweest, met korting nog 264, en ik heb dus nog 135 euro betaald. Mja.
Maar waar ik nu mijn standaard kleren ga halen, is me voorlopig nog een raadsel. We zien nog wel…
Aaaaaargh!
Vorige week vrijdag was ik er nog gepasseerd met mijn bon van 220 euro, de Cora Kemperman, en had ik voor een gesloten deur gestaan. Intussen is duidelijk waarom: de keten is failliet! Ma echt jong! Waar ga ik nu mijn kleren moeten halen? Want – ik ga ze ooit eens tellen – ik denk dat ik in mijn kleerkast makkelijk 50 stuks liggen heb: stapels T-shirts, topjes, gilets, minstens drie rokken, kleedjes, een broek… En als ik eerlijk ben, doe ik zelden andere dingen aan, tegenwoordig.
Man man man…
En een doorstart zit er niet in, voor zover ik hoor.
Misère misère! (en ja, first world problems, dat ook)
Variaties op hetzelfde thema
Zo van die rustige tussendagen in de vakantie, ook die kunnen heerlijk zijn.
Gisteren lummelden we ook maar wat rond, kuisten in de voormiddag de benedenverdieping, gingen in de namiddag een pakje posten, Vics boompje ontdoen van onkruid, en een nieuwe tuinslanghaspel ophalen. Ik ontdekte er meteen een paar nieuwe plekjes in Vinderhoute.
Vandaag begon al even rustig. Zodra ik de nieuwe tuinslangsproeier – de oude is gepikt uit de voortuin terwijl wij in Kreta zaten – aangesloten had, wilden de kinderen er meteen mee spelen. Het is dan ook wel een amusant ding :-p Kobe mocht echter in de namiddag gaan spelen bij Sebastiaan, en had zijn kleren al aan, waar Wolf zijn pyjama had uitgetrokken en in zijn onderbroek rondcrosste. Maar kijk maar naar Kobes gezicht, hoe plezant het precies wel was.
Na de middag ging Kobe spelen, en lieten we Merel achter bij papa: Wolf en ik gingen per fiets de stad in om een cadeautje voor Merel op te halen in de Hema, kabeltjes te halen in de Switch voor Bart, en een roze zwembril van Freecycle in de Steendam. Met andere woorden: we fietsen van in de Molenaarsstraat via de brandweer en de ziekenhuizen naar Sint-Jacobs en de Steendam, en dan via de Belfortstraat richting de Switch. Helaas moesten we daarbij ook de Cora Kemperman passeren, en ik heb er een prachtige rok in zebrastrepen en twee T-shirts met lange mouwen gekocht. Gewone prijs: 199 euro. Soldenprijs: 82 euro. Netjes dus.
Als beloning voor het geduldige wachten passeerden we langs de Australian Ice Cream, en liepen al likkend richting de Switch, tot we een bankje tegenkwamen.
Daarna ging het richting Hema, bonden we een groot pakket met een paar stevige fietsrekkers vast, en stapten we door de mensenmassa naar het Dreupelkot. Niet dat ik mijn elfjarige dreupels wou leren drinken, maar er zit daar een geocache, en daar zijn we een tijdje geleden op den bots mee begonnen. We zijn een paar keer door het steegje gelopen, samen met een koppel Hollandse geocachers, en dankzij de tip vonden we het kleine rolletje. Wolf glom van trots.
En toen zijn we maar de Burgstraat doorgefietst om in het Begijnhof nog twee caches te zoeken. De eerste hadden we vrij snel, en toen passeerden we een prachtig terrasje en stopten we even om iets te drinken. Heerlijk plekje, meteen ook aangeraden aan Bart.
De tweede cache vonden we niet meteen, tot iemand aan de overkant van de straat zijn raam opentrok en vroeg of we hulp wilden. Ja dus ^^ Meteen cache vier op onze naam kunnen schrijven.
Tegen dan was het al kwart over zes, en fietsten we langs het Gaardenierspad terug naar huis.
’s Avonds ben ik met Wolf en Kobe nog even tot aan het Houtjen gefietst omdat er daar blijkbaar een moeilijke cache zit, en inderdaad, we vonden hem ook niet echt. Jammer, maar ik denk dat we nu wel vertrokken zijn in het cachen. Leuke hobby!
Drie uurtjes helemaal voor mezelf
Voor het eerst in toch wel een tijdje had ik eindelijk nog eens wat me-time. Met gans Barts operatie, en dan voortdurend de kinderen om me heen, was dat er een beetje bij ingeschoten.
Maar op dinsdag heb ik gedaan met lesgeven om 12.05u, en dus reed ik vrolijk de stad in. Ik had nog een bon van Cora Kemperman te verzilveren, en ik wilde ook nog eens kijken of ik ergens iets jurkachtigs vond voor de Larp.
Ik dus geparkeerd in de Kouter, en een fris wandelingetje gemaakt naar de Ajuinlei, alwaar zich de Think Twice bevindt. Die winkel is me intussen door verschillende mensen aangeraden: een tweedehandswinkel, maar met een hoek af: gewone kleren, maar ook veel speciale, en dus ook dingen die bruikbaar zijn in een larp. Ik had geluk: ik heb er drie jurken gevonden in mijn maat. De eerste is een paarse in een dikke stof, met een grote kanten kraag. De tweede is in rood velours, de derde is zwart velours. Ik ga die laatste wat aanpassen: het kleur van mijn Poortpersonage is purper, en ik vind nog wel wat ^^ Ik had trouwens nog geluk: er was 50% korting op alles, en ik heb dus 28 euro betaald voor de drie. Score!
Enfin, ik ben daarna richting Mageleinstraat gewandeld, en aldus kwam ik voorbij de Aula. Aha, dacht ik, eens kijken of er plaats is in het restaurant! Helaas, dat was meer dan volzet (een wachtrij dus) maar ze hebben er ook schitterende broodjes. Voor 2,10 euro had ik er een heerlijk ovenbroodje met dikke plakken brie, rucola en honing. Dik in orde! Ik heb me dan iets verderop op een bankje gezet om er in alle rust van te genieten, en blijkbaar viel dat op, want een viertal passerenden sprak me aan, dat het precies lekker was, of om me smakelijk eten te wensen. Nog een viertal anderen schonk me een warme glimlach. Tsja, het mag dan tegen het vriespunt zijn, als je lekker ingeduffeld bent, maakt het echt niet uit dat het koud is.
Ik kuierde op het gemak verder, de Mageleinstraat in, bleef kletsen met de gerant van de Mephisto – de zoon van mijn grootmoeders beste vriendin – en waaide de Cora Kemperman binnen. Ik was eerlijk gezegd een beetje teleurgesteld in het aanbod: heel veel was er niet te vinden, vond ik. Maar bon, mijn oog viel op een schattig zwart jurkje, dat nog 25 euro stond, en ik nam maar meteen ook nog een basisT-shirt mee in een soort koffiekleurtje. Ik heb dat model al twee keer in het zwart, en een keertje in het grijs, rood, aubergine en felblauw, en blijf er grote fan van. Niet erg dus, dat het nieuwe collectie was: die 35 euro kon er ook wel vanaf, zeker met mijn cadeaubon.
Ik overwoog om nog een koffie te drinken, maar het was al half drie, en dus slenterde ik maar terug richting Kouter. En toen ik goed en wel aan het rijden was, viel mijn euro dat Wolf dringend broeken nodig heeft. Al zijn broeken zijn plots te klein, maar vorige week had hij daar blijkbaar niet bij stilgestaan. Bon, ik ben dan maar nog even in de C&A aan de Wondelgembrug binnengegaan, en heb er drie broeken voor hem, en twee jeansbroeken voor mezelf meegenomen.
Ik had nog net genoeg tijd om rustig koffie te drinken, tegen dat de kinderen thuis kwamen en het uit was met de rust. Maar die drie uurtjes hebben me echt deugd gedaan. Nu maar wachten op beter weer, zodat ik met de fiets kan gaan. En dat ik mijn nieuwe jurkje aan kan doen :-p
Cadeautjes
Cadeautjes geven is leuk, maar er krijgen toch ook wel hoor! Met andere woorden: er volgt een behoorlijk materialistische post, u weze gewaarschuwd!
Ik heb me zitten amuseren met dingen uitzoeken dit jaar.
* Merel: een prinsessencomputer van ons (enfin, eigenlijk Freecycle: niet dat we het niet kunnen betalen, maar ik vind het onnozel dat iemand een perfect stuk plastiek in de vuilbak gooit, en ik dan een nieuw stuk plastiek ga kopen), de DVD Frozen van oma, twee puzzels van Omaly, boekjes van meter Sarah, een minikeukentje en een hoofddoekje van meter Else.
* Kobe: twee elandenknuffels van ons, twee Skylanders van oma, geld van omaly, het boek De Hobbit in het Nederlands van peter Roeland. Peter Dirk moet nog eens komen nieuwjaren.
* Wolf: een envelopje en een knutselskelet van ons, een prachtige verlichte wereldbol van oma, geld van omaly én peter Jeroen. Hij wilde dat eigenlijk het liefst, maar met die wereldbol kon oma hem dus ook verleiden, dat wou hij bijzonder graag. Hij is er dan ook al uren zoet mee geweest. En van peter Koen kreeg hij dé klapper: vier boeken van Minecraft, waarmee ze dingen kunnen maken in het spel.
De drie kinderen hebben samen ook nog een paar dingen gekregen: het nieuwste Heerlijk Hoorspel, een DVD van kapitein Winokio, cinematickets voor de Hobbit.
* voor ons ma had ik een bon van M.A.R.T.H.A., waarvoor ze dus met mij eens in ’t stad zal moeten. Dubbel score, dus ^^ Voor haar nieuwjaar had ik een allerschattigst keramieken hangding gevonden voor een theelichtje.
* ons pa kreeg zijn standaard zeurkalender.
* Bart had als antwoord gegeven op de vraag wat hij wilde: “eens lekker lang kunnen slapen”. Als gimmick – want hij mag elk weekend minstens een dag uitslapen, meestal zelfs de twee – kreeg hij dus een pyjama. Tsja. Hij heeft ook nog een paar Moleskine schriftjes gekregen, gewoon omdat hij een moeilijke mens is om cadeautjes voor te kopen.
* meter Sarah kreeg een bon van COS, omdat Roeland me wist te vertellen dat ze dat leuk vond.
* meter Else wilde een armband om te gaan lopen met haar iPhone, en een paar rode gastendoekjes. Lang gezocht – wegens nergens rood te vinden – maar uiteindelijk toch gescoord.
* Nelly kreeg de laatste nieuwe van Pascale Naessens, op eigen aanvraag blijkbaar.
* Marie-Julie kreeg de twee prinsessenjurken uit de vorige post
* Marne kreeg een schattig houten poppenhuisje, waar ze hopelijk veel mee zal spelen. Sarah denkt alvast van wel.
* Voor Liv en Bo heb ik elk een opbergdoos van Lego gekocht, in de vorm van een groot blok. Else wil er een muur mee bouwen, en dan komt dat perfect uit natuurlijk.
* voor de vier peters heeft Bart gezorgd, namelijk een fles goeie cognac.
Eigenlijk heb ik dus vooral veel rondgecrosst om alles te vinden en te halen, en ook wel veel gedacht. Maar bon, missie geslaagd dus.
En wat heb ik zelf gekregen? Mooie dingen!
Van Bart kreeg ik zelfs twee cadeautjes: een bon van 100 euro voor het Vijgeblad: ha ja, zo had hij er zelf ook nog wat aan, zei hij ^^ En dan nog het boek Persepolis van Marjan Satrapi, wat op mijn verlanglijstje stond.
Sarah voorzag dan weer een bon van Cora Kemperman, en aangezien ik daar zelf zo stilaan een winkel mee kan beginnen, is dat een prima idee! Ik draag eigenlijk bijna niks anders…
Ons ma gaf me een heel mooie rode ketting, recht in de roos.
Delphine gaf me voor het kerstfeestje een zeer royale portie koffie van Hoorens, en schitterende thee, met nog een zakje koekjes en chocolade bij. En als meter kreeg ik een prachtige orchidee in een hele mooie pot. Ik dik content zeg!
Nelly gaf me mijn traditionele, zeer gewaardeerde cadeau: een nieuwe fles Trésor van Lancôme. Ik zat er eigenlijk al op te wachten, want de vorige was al een paar weken leeg…
Enfin, ik heb eigenlijk zeer fijne dingen gekregen, en ik heb zo de indruk dat de ontvangers van de cadeautjes ook allemaal wel tevreden waren.
Met de fiets in ’t stad, en verliefd op een jas. Zo’n dag dus.
Deze morgen begon lekker vroeg – half negen op de muziekschool, jawel – maar was dan ook productief. Maar vooral de namiddag was heerlijk: ik bracht Merel naar een verjaardagsfeestje, stopte Bart onder een dekentje – hij is intussen toch wel behoorlijk ziek – en ging met Wolf de fiets op. Kobe mocht helaas niet mee, die zaagt al dat de 800m naar school te ver zijn…
We fietsten langs het Gaardenierspad, de brug over, en de stad in.
Daar was OdeGand bezig, en er heerste een ongelofelijk gezellige drukte, met overal muziek.
Eerst haalden we een ijsje, en dat aten we op op de kademuur van de Graslei, terwijl een sitarspeler het beste van zichzelf zat te geven op het waterpodium, en wij keken hoe de kano moede naar zee schoof.
Daarna wandelden we naar de Cora Kemperman, omdat er nieuwe wollen jassen waren binnengekomen. Ik werd meteen verliefd op een getailleerd prachtexemplaar met grote kap. Duur, dat wel, maar bon, het is een winterjas met alpaca en mohair. En vooral ongelofelijk mijn goesting.
Daarna liepen we nog verder rond, naar de Kouter, om even hoogte te nemen van de Cultuurmarkt (fotoverslag op Gentblogt). We hebben ons er helaas weg moeten haasten: ware het niet dat Bart ziek in zijn bed lag, en we om vijf uur Merel moesten ophalen op dat feestje, we waren veel langer blijven rondhangen.
Maar Merel had zich schitterend geamuseerd bij haar Louis – die ging eerst enkel zijn drie meiden vragen, de onafscheidelijke Merel-Lieze-Flore – en was heel knap geschminkt als ijsprinses.
Enfin, een heel erg fijne namiddag gehad. Ik moet dat vaker proberen doen, zo’n moeder-zoonmoment.