Rustdagje? Niet bepaald…

Ik had gedacht dat ik vandaag een rustdagje zou hebben na de helse twee weken. Helaas, dat was buiten een optredentje van Merel in de Miryzaal gerekend.

Om elf uur moest die dus in het conservatorium staan, waardoor ik dus parkeerde in de Reep en we samen te voet naar het gebouw gingen, want zij wist het niet meteen zijn. Vandaar reed ik door naar Zomergem om ons pa op te halen, schoof ik thuis meteen mijn voeten onder tafel voor een biefstukje met frieten, en reed ik daarna opnieuw naar het centrum om Merel op te halen tegen één uur.

Die had dan gelukkig eventjes tijd om te eten, en tegen twee uur zaten we opnieuw in de auto, deze keer met opa erbij. Ik zette die twee af in de Biezekapelstraat – aangezien ons pa het de laatste tijd echt lastig heeft met zijn adem, hij kan gewoon zo ver niet stappen zonder vijfentwintig keer stil te staan – en ging opnieuw parkeren in de Reep. Om drie uur zaten we in de zaal voor een concert van alle mogelijke instrumentengroepen, en eigenlijk was het echt wel goed, enfin, het ene al beter dan het andere, maar toch…

Tegen vijf uur stonden we buiten, tegen half zes in de parking, tegen zes uur thuis voor alsnog een taartje. En toen moest ik ons pa nog naar huis brengen.

Nee, een rustige dag werd het niet, maar eigenlijk best wel een fijne.

Volière

Een doodgewone zaterdag, en toen zag ik plots op mijn facebookfeed passeren dat Mieke, een soprane die op ons eerste concert van Cantandum heeft meegezongen én daarnaast ook nog eens classica is, haar bachelorconcert zong deze namiddag.

Meteen dacht ik: waarom niet? Kobe moet toch nog een concert bespreken voor zijn MCV+, en dan was dit toch ideaal?

Ik laadde zowel Kobe als Merel in de auto en tufte vrolijk richting Sint-Jacobs om netjes tegen zessen in het conservatorium te zijn.

Het concert zelf was… speciaal, maar op een heel knappe manier. Mieke had als thema vogels genomen, en daar zaten zowel liederen van Schubert tussen als een aantal Russische dingen en iets van Britten. Mooi, oprecht.

En toen waren we met ons drietjes in ’t stad en konden we toch gewoon niet anders dan een ijsje gaan halen. Tsja…