Communiefeest van Marie-Julie

Eerder had ze al haar communie en vormsel zelf gedaan, vandaag was het Marie-Julies grote feest. Waarom niet de dag zelf? Euh, omdat wij oorspronkelijk die dag Merels feest gingen houden, maar het dan toch een week vervroegd hebben omwille van de examens van de jongens. Mijn broer was daar niet zo blij mee, maar bon…

Tegen twaalf uur waren we present in de salons Valkenbulcke in Merendree, samen met ruim 100 andere gasten. Ja, mijn broer ziet het groots, maar is dan ook een ongelofelijk sociale mens én een zelfstandige in een boerengemeente, wat wil je dan…

Ze hadden heel erg het weer mee: we zaten de hele tijd buiten, er was een buffet, zowel voorgerecht als hoofdgerecht, en er was een ijslam met alles erop en eraan, zoals dat hoort.

En een wedstrijdje tussen Kobe en Roeland over het kortste haar, dat ook.

Marie-Julie strààlde, gekleed in feloranje wat haar duidelijk perfect af gaat.  Ik heb eigenlijk gewoon haar kaartje en de menu gefotografeerd, wat de slechte kwaliteit verklaart, maar de foto’s zijn wel bijzonder, bijzonder knap.

Meestal houden we met zijn allen niet zo van dit soort feesten, maar het was na zessen tegen dat we vertrokken en de jongens vonden het ergens zelfs nog jammer, want ze hadden vooral gigantisch veel spikeball gespeeld. Nog een chance dat Nand dat mee had!

Ik heb er eigenlijk niet eens aan gedacht om foto’s te nemen, en dat overkomt me niet vaak. Enfin, het was dik in orde, zoveel is duidelijk.

Communie van Bo en Ella!

Jawel, ook in dit jaar worden er nog communies gedaan, al zijn de feesten doorgaans net iets beperkter.

Koen en Else hadden het samengegooid met haar broer, want Ella deed haar plechtige communie, en dus zaten we in Schellebelle in Joriks nieuwe huis, buiten op het terras onder een grote tent.

Het begon allemaal heel erg gezellig en gemoedelijk met een staande receptie buiten op het gras, terwijl de barbecuecateraar ons voorzag van hapjes allerhande.

Ook het eten zelf was meer dan prima, alleen begon het halverwege de maaltijd, jawel, te gieten. De tent was gelukkig meer dan regenbestendig, maar de sfeer wordt toch vrij snel anders, jammer genoeg.

Bart bracht al tegen half vier Nelly terug naar Ronse, tegen een uur of vijf gingen ook wij op terugweg naar huis. Arwen was niet mee, die voelde zich echt niet goed en was naar de dokter. Jammer, deze kant van de familie kende ze nog niet.

Feest!

En feest was het wel, ja! Zelfs het weer werkte al bij al best mee, het bleef droog en je kon zelfs min of meer buiten zitten.

Binnen kweet de traiteur zich van een voortreffelijke taak, en voorzag ons van alle mogelijke hapjes. De kinderen kregen eigen hapjes, konden van die van ons mee-eten, en kregen uiteindelijk een heel erg deftige hamburger.

En bij ons volgde het ene bordje na het andere: koud, warm, vlees, vis… Meer dan genoeg, in elk geval.

Jeroen moest uiteraard even rugby spelen met de gloednieuwe blauwwitte rugbybal die ze mee hadden gebracht.

Tussendoor werd er vooral ook heel veel gespeeld.

En toen was er ook nog dessert: een voortreffelijk ijslam, en een gigantische hoop dessertglaasjes waar we nog wel een paar dagen zoet mee zullen zijn.

Maar het hoogtepunt was toch wel het slachten van het lammetje:

Alleen had ons ma er zo graag bij geweest…

Toen iedereen weg was, zijn we nog met zijn allen even tot aan het ziekenhuis gegaan. Ze zag er helaas echt niet beter uit dan gisteren, wel integendeel. Ik vrees dat we afscheid gaan nemen zijn, en dat zowel zijzelf als de kinderen dat wel beseften…