Deze namiddag, terwijl de jongens naar de scouts waren en Bart een tukje deed, zat ik met Merel buiten in de tuin. Eerst deden we onnozel in de Fatboy, daarna zaten we gewoon gezellig met zijn tweetjes in de paarse ligzetel, wat verderop. En toen hoorden we een knal. Een luide. In die mate zelfs dat Bart buiten kwam kijken.
Ik wist eerst niet wat het was, hoorde enkel een zacht getik en gekraak. Tot ik naar omhoog keek, en zag dat het blinde raam, het zwarte geharde glas tussen beide badkamers, gesprongen was. Zomaar. Als er een vogel tegen gevlogen was, had ik het beestje wel gevonden, maar niet dus. Gewoon zomaar gebarsten, zonder directe aanleiding. Ik vermoed dat de warmte en de quasi loodrechte zon op het raam er iets mee te maken heeft.
Het zag er behoorlijk indrukwekkend uit, en vooral ook dat het elk moment naar beneden kon komen, vond ik. Ik stuurde Merel dus onmiddellijk naar binnen, en zocht een groot zeil, zodat niet alle glas in het gras zou terechtkomen.
En toen begonnen er inderdaad kleine stukjes naar beneden te komen. Ik ben benieuwd hoe lang het nog zal duren. Ik hoop alleen dat ze het snel kunnen herstellen, of tenminste het glas gecontroleerd naar beneden halen, want nu ben ik echt niet op mijn gemak.
Wie dat wel is, is Gandalf. Die vindt de beschutting van dat zeil ronduit prachtig, en wil er dus niet van onder komen. Tsja, als het glas naar beneden komt, zal het in alle geval niet op hem zijn ^^
