Claeys-Bouüaert
Ofte het park in Mariakerke. Zo’n vrije maandag, die moet benut worden. En daarom gingen we nieuwe schoenen kopen voor Wolf en Merel. Wolf had me vrijdagavond, net toen we klaarstonden om hem naar het scoutsterrein te brengen voor het scoutsweekend, toevertrouwd dat zijn scoutsschoenen eigenlijk te klein waren. Bad timing, lieverd!
Maar omdat zijn gewone schoenen eigenlijk toch ook al niet meer zo schitterend waren, werden die gedemoveerd tot scoutsschoenen, en kreeg hij een nieuw paar, waar hij dolcontent mee is. Hij ziet er zo volwassen mee… Ook Merel was aan nieuwe laarsjes toe, want de vorige waren echt wel te klein. Helaas hadden ze het ene mooie paar niet meer in haar maat, maar geen nood, ze worden eerstdaags geleverd in de winkel.
Enfin, het was prachtig weer, we hadden geen dringende zaken te doen, en we waren toch vlakbij, en dus gingen we wandelen in het park van Mariakerke.
En toen zei Merel dat ze moe was, en dat ze eigenlijk toch wel naar huis wou. “Ha ja, mama, van zo wandelen in het bos, daar word je moe van hoor. Van al die blaadjes en zo, want daar moet je dan in schoppen he.”
Park Claeys-Bouüaert
Een vrije, vrij zonnige en mooie dag, en wat doet een mens dan? Gaan wandelen, tiens. Omdat ik de vorige keer onder mijn voeten had gekregen dat ik mijn ma niks had laten weten, deed ik dat deze keer wel, en dus stonden mijn ouders ons om half vier op de parking van het Claeys-Bouüaert in Mariakerke op te wachten.
Ik heb er een blogpost over geschreven op Gentblogt, maar hier krijgt u van mij nog de familiefoto’s van de dag, want die staan uiteraard niet in de algemene post. Die vindt u overigens hier terug.
Parkwandeling
Het was vandaag zo mooi weer, en de herfst is dan zó mooi, dat ik bijna niet anders kon dan de kinderen lekker warm aan te kleden, en vijf kilometer verderop naar het park Claeys-Bouüaert in Mariakerke te rijden. Het park aan mijn school, jawel.
Ik denk dat ze er alledrie even hard van genoten hebben. Kobe was bijna onmiddellijk zijn klasgenootje Rihanna tegen het lijf gelopen, en even later ook Sebastiaan, die bij ons in de straat woont.
En Merel, die zat in haar buggy, en keek haar ogen uit. Lekker warm in haar prachtige nieuwe jasje (dat ik al had gekocht toen ze nog niet eens geboren was).
En op het einde was er natuurlijk ook het kleine speeltuintje. Man, da’s toch altijd plezierig!
366 – 27 oktober
366 – 29 mei
De peripatetische filosofie van Aristoteles in de praktijk gebracht in het park van Mariakerke