Charlie’s Shame Fest

De aandachtige lezer zal zich misschien nog herinneren dat ik fan ben van Charlie Magazine. Het eenmalige bookzine van toen zijn er intussen drie geworden, en die heb ik echt van de eerste tot de laatste letter gelezen, zonder overdrijven. Jawel, ook het colofon, want daar stond een collega van me tussen.

Nu kwam Bart plots af met vier kaarten voor het Charlie Shame Fest, ofte een avond in Antwerpen met stand-up, en vooral ook interviews rond het thema “Schaamte”, niet toevallig ook het thema van het actuele bookzine. De datum bleek 16 juni, ook net de verjaardag van Gwen. Ik heb haar dus gevraagd of ze zin had om met mij naar Antwerpen te gaan, en nog twee vriendinnen mee uit te nodigen. En dus vertrokken we om kwart over zeven met zijn vieren in mijn auto: Gwen, Kristien, Eva en ik.

Eerst bleek er behoorlijk grappige stand-up te zijn in Huis Happaert van ene Soe Nsuki, daarna liet Katrijn Van Bouwel een aantal mensen vertellen over het schaamtelijkste moment uit hun leven, en na een korte pauze werden drie mensen geïnterviewd op zeer professionele manier: Eva Daeleman over haar burn-out, Dalilla Hermans over haar rant over racisme die viraal ging, en over de piepjonge Mister Gay Belgium en de vooroordelen rond zowel die titel als het homo zijn.

Echt interessant, en vooral ontwapenend eerlijk. En volgens de vriendinnen vooral heel erg voor herhaling vatbaar, want we hadden alle vier een zeer aangename avond.

Merci, Charlie!

Charlie Mag

Ik had het al een paar keer zien passeren, Charlie Mag. Niet te verwarren met Charlie Hebdo, het Franse magazine dat slachtoffer werd van terreur.

Charlie is eigenlijk een online magazine, door vooral vrouwen, al is bijvoorbeeld ook Thomas Siffer erbij betrokken. Charlie is vooral bijzonder eigenzinnig, en alles wat Flair of Libelle niet is. Met andere woorden: geen dieettips of recepten, geen lezersbrieven of make overs, maar echte artikels. Over hoe het soms echt niet fijn is om een mama te zijn. Hoe het leven als alleenstaande kan zijn, niet alleen in relaties en eenzaamheid, maar ook hoe je dan de eindjes aan elkaar moet weten te knopen. Hoe mode soms echt is, dat soort dingen.

Ik had van Bart het papieren magazine gekregen, een eenmalig papieren feestnummer, omdat hij hen gesteund had bij hun crowdfunding. Wel, ik heb het van a tot z gelezen. Elke pagina, jawel, en dat gebeurt zelden. Al was het maar omdat in andere magazines altijd reclame staat, en in dit bookzine, zoals ze het zelf noemen, niet.

Ik vond het vooral… eerlijk, verfrissend, en echt. Zoals ze zelf beweren: bullshit-free. En eigenlijk dekt dat toch wel volledig de lading, ja.

Vanaf nu zit het dus in mijn feedreader, het Charlie Mag. Gewoon, omdat het zo goed is.

U moest al aan het lezen zijn.