Vriendjes

Soms is het hier een echt duivenkot, met vriendjes die binnen en buiten lopen. Chan, een vriendje van Kobe, zit hier bijna elke dag, en ook Rhune komt regelmatig langs. Ik vind dat helemaal niet erg, want ik stuur hen gewoon naar huis als het niet uitkomt.

Vandaag was het weer de moeite: ongelofelijk warm voor september, ik moet het u niet vertellen, en dus blies ik in allerijl het reeds opgeruimde zwembadje op, en vulde het. Chan zat hier en kreeg een zwembroek van Kobe, en Rhune reed snel even naar huis om er ook eentje te halen. Quinten, Wolfs beste vriend, kon helaas niet, of die was ook afgekomen.

Het watergevecht dat volgde, was best amusant om zien.

Maar gisteren is toch wel de hoofdvogel afgeschoten. Zondagavond, zeven uur, en de bel gaat. Twee kleine meisjes, vijf of zes jaar, aan de deur die vragen of Merel mag komen spelen. Mijn wenkbrauwen gingen ongeveer door het plafond, denk ik. Ik vroeg uiteraard of dit wel mocht van hun mama, en ja hoor, bevestigden ze me allebei, dat mocht. Ze wonen allebei wat verderop in de straat, dat wist ik. Enfin, Merel zag het helemaal zitten, en dus gingen ze buiten op de speeltuin. Toch voor eventjes, want om half acht is het echt Merels bedtijd. “En mama weet dat jullie hier zijn?” “Ja mevrouw”. Oké dan.

Wat later vroeg ik nog eens of hun mama wist waar ze waren. “Jaja, mama weet dat”, met grote stelligheid. Bon, zeker? Merel mocht nog even haar kamer laten zien, en daarna ging ik hen naar huis sturen. Toen ik dus tegen twintig over zeven de meisjes terug naar buiten stuurde, stopte meteen een auto voor de deur: een van de mama’s! Die wist natuurlijk aan geen kanten waar de dochters uithingen, en was in paniek gaan zoeken. Ook de andere mama, en nog een nonkel waren aan het rondrijden doorheen de ganse wijk.

Ik heb me verontschuldigd en verzekerd dat de meisjes bleven beweren dat hun ouders wisten waar ze uithingen, en de moeders begrepen dat volledig, maar waren vooral gigantisch opgelucht dat de meisjes terecht waren. En ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat ze dit niet snel zullen herhalen.

Tsja.

Moederdag

Stralend weer en een zere voet = een rustige dag.

Het begon al fantastisch, met een zeer uitgebreid moederdagontbijt met verse eitjes, gesneden mango en meloen, croissants, versgeperst fruitsap en vooral ook cadeautjes. Van Wolf kreeg ik een prachtige ketting die ik meteen aangedaan heb, van Kobe een geurige kaart, en van Merel een zelfgemaakte spiegel (of toch zoiets) en een kaart met handgemaakt papier. En versjes en gedichten, natuurlijk.

IMG_4042

Daarna zette Bart Wolf en mij af aan de kerk voor een repetitie van de communie volgende week. Amai mijn voet… Maar daarna kreeg ik een heerlijke maaltijd, en vertrokken de jongens naar de scouts. En ik, ik genoot van het heerlijke weer, hing een was buiten, blies een zwembadje op, liet Merel zich amuseren in het water, en installeerde mezelf in de hangmat met mijn boek en een koffie. En daarna een fantastische fruitsla, dat ook.

Hele fijne moederdag, voorwaar!