Vorig jaar schreef Merel nog een echt schattig, kinderlijk briefje naar de Sint. Dit jaar heeft ze duidelijk een sprong gemaakt naar een pak volwassener – lees: puberstreken – maar blijkbaar is het geloof in de Sint nog niet helemaal verdwenen. Ze hintte er wel naar dat het eigenlijk de ouders zijn, maar daar was ze toch niet zeker van. En ook: erin geloven = cadeautjes krijgen. Tsja…
Enfin, de brief naar de Sint kwam er vandaag, en ook de broers moesten iets toevoegen of ze kregen helemaal niks.
De brief zegt genoeg over Merels houding: ze denkt vooral altijd eerst aan anderen.
En mijn twee grote lummels blijven schatten, toch?