Garenperikelen

Merel wil graag dat ik een gilet voor haar brei, of zoals ze het zelf zegt als rasechte Swiftie: een cardigan. Een patroon hadden we samen online gevonden, en ze was zot van het garen dat ik gevonden had in de Zeeman en waarmee ik al een mutsje had gebreid. Alleen… dat was een wintergaren met beperkte beschikbaarheid. Hmm.
Ik reed naar de Zeeman in Sleidinge waar ik de originele bol garen – ik mag het geen wol noemen want het is synthetisch – gevonden had, maar helaas. Nog een paar Gentse Zeemans – Zeemannen? – afgebeld, even binnengesprongen in die in de Wondelgemstraat, en jawel, nog drie bollen! Maar dat is minstens eentje te kort, helaas.
Ik deed een oproep op Facebook:
“Vriendjes, mijn dochter vraagt uw hulp. Ze wil graag dat ik een gilet voor haar brei en heeft fantastisch garen gevonden – vindt ze – maar we hebben één bol te kort en niks meer te vinden in het Gentse. Wie passeert eens langs een Zeeman om te kijken of er nog ergens een bol Cynthia ligt? Mijn – en vooral Merels – dank zal groot zijn!
Of pak maar meteen twee bollen!”
Meteen werden alle mogelijke Zeemans ten lande afgeschuimd: Gent, Lochristi, Roeselare, Antwerpen centrum (2), Wetteren, Zottegem, Vilvoorde, Mechelen, Tienen, Evergem, Zelzate, Ronse, Oudenaarde, Tielt-Winge, Leuven, Strombeek, Rotterdam, Ekeren…  Ik heb geschifte maar o zo wijze vrienden.

Helaas, helaas. Ik had al overlegd met Merel en desnoods gingen we de mouwen dan wel in een effen kleur breien, want dit ging niet meer lukken.
En toen kreeg ik plots een maffe foto uit Lommel:
Er was er nog eentje bemachtigd, jawel!
Intussen zit ik al zo ver, en Merel is laaiend enthousiast. Gelukkig maar.
Nog eens dankjewel, Jytte!

Mutsjes

Op onze openschooldag hielden we ook een internationaal buffet én een winkeltje met zelfgemaakte producten ten voordele van Turkije/Syrië.

Een collega doneerde een hele stapel sjaals en cols die haar schoonmoeder had gebreid, eigenlijk voor Kom op tegen Kanker. Een andere collega heeft iets met planten en verzamelde alle mogelijke potjes en stekjes om dan plantjes te verkopen. Nog een andere collega is zeer creatief en had stapels boekjes, schriftjes en kleine spulletjes om te verkopen.

En ik, ik dacht: kattenmutsjes! Die dingen zijn heel eenvoudig om te maken en zien er mega schattig uit.

Helaas…

In het begin van de lente verkopen mutsen en sjaals niet zo goed, als in: geen enkel exemplaar verkocht. Merel heeft er een paar ingepikt, maar mocht iemand een kattenmutsje willen, ge roept maar en ge komt er om, oké?

Pussy hats ofte kattenmutsjes

Na de Women’s March tegen Trump zijn ze bekend geworden, de heel eenvoudige roze mutsjes met kattenoortjes, ofte het Pussy Hat Project. Die zijn poepsimpel om te maken: gewoon een roze rechthoek breien, aan elkaar zetten, en klaar.

Ik polste even op Facebook, in navolging van een vriendin, of er iemand eentje wou tegen de prijs van de wol (rond de vijf euro, al naargelang wat ik vind), en ik mocht er meteen aan 15 stuks beginnen. Met of zonder oogjes, want ja, als je wil, kan je er ook oogjes in breien als een schattig maskertje. Het patroon daarvan stond al eeuwen geleden bij Madama Zsazsa te lezen.

Merel was mijn gewillige model om ze even te showen, met of zonder oogjes.

Ik som voor mezelf hier even de bestelling op, kwestie van gewoon te herinneren wie wat wilde.

– Thomas Pieters: rood, grote maat, oogjes
– Charlotte C Vandycke: 1 oranje, kind, oogjes. 1 zwart, kind, oogjes. Steekt de wol zelf wel binnen.
– Jirka Goval: petrol, gewoon, zonder oogjes
– Ibn Willems: rood, gewoon, oogjes
– Trien Florquin: 3: roze, , 1 tiener, 2 kinderen, oogjes. Zorgt zelf voor wol
– Maaike Walraet: Blauw met oogjes voor een meisje van 9
– Laura Speeckaert: roze, gewoon, zonder oogjes
Merel: 1 lichtroze zonder, 1 fuchsia zonder
Evelyne Brouns: 1 blauwe met oogjes, kind
Eowyn en Elyn Vercruysse: 1 lichtroze, 1 blauw met oogjes.
Marie-Julie: lichtroze, zonder.
Anja Van Den Bossche: 1 blauw met, 1 fuchsia met 2 fuchsia, met
Birgit Walraet: 2: lichtroze, een gewoon, een tiener, zonder oogjes

Merel heeft er meteen ook twee ingepikt, zonder oogjes. Geen enkel probleem, want ik kan eentje afwerken op de tijdspanne van de gemiddelde film. Alleen moet ik nu nog voor de tv gaan zitten…

Enfin, als er nog mensen eentje willen: laat maar weten. Ik maak ze met plezier.

Wijvenavond

Bart was niet thuis, en ik hield dan maar voor mezelf een wijvenavond. Meestal is het tien uur voor ik weg ben van mijn computerscherm, en in de zetel plof. Maar vanavond was ik echt gewoon te moe, en dus dempte ik de verlichting, stak een paar kaarsjes aan, startte een nieuw breiwerk met een fantastische paarse bol mohair, en zette nota bene Far from the Madding Crowd op, een kostuumdrama met happy end, dat je al van mijlen ver ziet aankomen. Maar mijn hoofd wilde niks ingewikkelders, en Matthias Schoenaerts doet geen pijn aan de ogen, en dus keek ik naar een wijvenfilm. En dronk ik er een glaasje of twee mangosap bij, knabbelde wat chocolade, en pinkte af en toe een traan weg. Jawel.

Handschoentjes

Eigenlijk zijn deze al maanden af, maar ik was gewoon vergeten ze te posten.

handschoen1

handschoen2

Vingerloze handschoenen dus, met kabels in gebreid, met rondbreinaalden. En omdat mijn jongens hun handschoenen en dergelijke eigenlijk toch voortdurend kwijt raken, heb ik er maar meteen hun naam op gemaasd. Ze vinden ze prachtig!

Tweiclub

Het is zo langzamerhand tijd om de Tweiclub (twitter breiclub) nog eens nieuw leven in te blazen. Het is meer dan twee  jaar geleden, shame on me!

Maar geloof me, ik had andere prioriteiten, waaronder een klein dametje dat nogal wat aandacht opeiste, in en uit de buik.

Niet getreurd, hier zijn we echter weer!

Wat is tweiclub nu ook alweer? Gewoon, gezellig bij elkaar op een hoopje zitten breien, maar ook haken, naaien, borduren, kantklossen en andere soorten creatief handwerk zijn welkom. Ik zorg voor de nodige hapjes en drankjes, jullie voor het gezelschap. Iedereen is welkom, maar bij voorkeur uiteraard mensen die op twitter zitten, of het zou geen tweiclub zijn. Mannen hoeven zich absoluut niet geremd te voelen, zolang ze ook maar met iets aan het prutsen zijn, en niet zomaar zitten te kletsen.

Kan je niet breien en zou je het willen leren? Geen probleem, ik zal het je met veel plezier aanleren!

Als datum heb ik dinsdag zeven februari voorop gezet, kwestie dat je nog even tijd hebt om het in te plannen. De locatie is bij mij thuis, zijnde Wondelgem (bij Gent dus), rond een uur of acht ’s avonds.

Heb je zin om te komen, laat dan even iets weten in de commentaren, zodat ik weet voor hoeveel man ik iets knabbelbaars moet voorzien. Ik zal je dan ook nog wel mijn adres even mailen, indien nodig.

Hopelijk tot dan!