Boury

In het kader van ons vermetel plan zaten we vandaag tegen kwart over zeven in Boury, het derde driesterrenrestaurant dat ons land rijk is, naast ’t Hof van Cleve en ’t Zilte.

We zagen het allebei zeer goed zitten: de menu zag er heerlijk uit, ik ging voor aangepaste sappen en Bart voor het bob-arrangement. Al ga je met dat arrangement toch ook niet ongestraft de baan op, stelden we vast. Gelukkig ben ik overal en altijd de chauffeur.

Eerst kwam er dus een plethora aan hapjes met bijhorende sapjes, en onze aperitief was alvast alcoholvrij. En toen volgde, aan een prachtig tempo, het ene succulente gerecht na het andere. Sommige dingen smolten echt in de mond en deden ons ronduit verbaasd staan.

Van de langoustine en de Sint-Jacobsvrucht werden we geen van beiden wild, de schelvis met truffel liet ons dan wel weer flabbergasted achter.

Ook het wagyu was voortreffelijk, net als de desserts. En vooral ook altijd en steevast prachtig qua presentatie. Mooi, maar echt mooi in de borden. Soms vond ik het jammer dat ik het moest opeten.

 

 

En bij die desserts en de sneukelarijen bij de koffie zat er zowaar een komische noot. Knap, zo’n menu, en dan jezelf nog niet au sérieux nemen.

Dit restaurant kan inderdaad naast de andere twee staan, zonder enige twijfel. We hebben fantastisch gegeten, en enkele gerechten ga ik toch niet meteen vergeten.

Maar nu is het even welletjes: onze portemonnee moet ook nog meewillen. Ach, we hebben tijd en nog een hele lijst te gaan.