De booknooks voor de Kleine Cervantes

Ik had het hier al een paar keer over de Kleine Cervantes, de Gentse boekenjury waar zowel Merel als ik deel van uitmaken. Elke school krijgt ook een boek toegewezen waarover we een soortement verslagje moeten maken: een filmpje, een ’toneeltje’, een poster…

Wij kregen “Met jou is het anders” van Hanne Eerdekens toegewezen, maar geen van de leerlingen zag het zitten om echt iets te filmen, en een stop-motion neemt echt wel veel tijd in beslag.

Toen besloten we dat de leerlingen elk een booknook zouden maken, zo’n doosje dat je perfect tussen je boeken kan zetten, als een soortement versiering. De zes doosjes zouden elk een cruciale scene uit het boek uitbeelden. Ik ging op zoek en vond enkel maar kleine betaalbare postdoosjes – van die uniforme ‘schoendoosjes’ kostten al vlug 15 euro per stuk – maar die deden ook wel wat ze moesten doen. Mochten de leerlingen nu ook nog geluisterd hebben naar de opdracht en allemaal de doosjes rechtgezet hebben, zoals de bedoeling was…

Maar het resultaat mag er wel zijn, bij de ene al beter gelukt dan de andere.

Scène 1: het dansje van Nolan als Britney, waarmee alles begonnen is:

Scene 2: het interview bij Richard Ray

Scene 3: een baskettraining

Scene 4: de kus onder de boom

Scene 5: het gesprek op het dak

Scene 6: het gevecht naast de school

Wie het boek gelezen heeft, herkent alle scenes probleemloos. En hopelijk kunnen we er een aantal anderen nieuwsgierig mee maken.

Thomas, een van de collega’s, heeft de booknooks deze middag gefilmd en zet er een aantal quotes onder die de leerlingen zelf hebben ingesproken.

Ik ben benieuwd, maar ik kijk er wel naar uit, ja.

Een goed gevuld dagje

Merel moest om negen uur al bij de huidarts in Evergem staan: ze mag na anderhalf jaar stoppen met haar acnémedicatie, en het is de bedoeling dat die nu niet meer terug komt. Alleen zal wellicht ook haar haar opnieuw iets vettiger worden, en dat vindt ze wel jammer, want nu moest het ze maar één keer per week wassen…

Aansluitend reden we naar de Zeeman en de Wooners in Sleidinge, kwestie van nog extra ondergoed voor opa te kopen, en nog wat andere losse spulletjes.

Van daaruit ging het richting Ikea: we wilden dat al lang eens doen, en nu was het het ideale moment. Het was er vrij rustig, we doorliepen de bovenverdieping en gingen om half twaalf al eten. Dat bleek een uitstekende beslissing, want toen hoefden we nog niet aan te schuiven, en tegen twaalf uur stonden ze tot aan de lift te koekeloeren. Chanceke!

Merel mocht ook nog de helft van mijn portie opeten, ik had veel te veel. En uiteraard hadden we weer veel te veel mee, maar ook wel een aantal noodzakelijke dingen. De jongens hadden nog handdoekrekken en dergelijke nodig, en een extra smal schoenkastje. En we hadden nog bordjes mee, en twee grote planten, en nog wat kleinigheden, zoals altijd.

Van daaruit reden we naar ’t kot om het gerief af te zetten, maar ook omdat ik zodanig veel last had van mijn implantaat, dat ik op controle ging bij de dokter in het ziekenhuis, naast het kot dus. Merel kon intussen rustig wat zitten lezen of Netflixen of zo, ze zat er op haar gemak.

Van daar ging het nog een klein beetje verder naar Dok Noord voor een drankje en een stukje voze taart op het terras daar, vooraleer we naar de Action gingen om gerief te zoeken voor een booknook die ze moet maken voor de Kleine Cervantes. Oh, en om brood in de Delhaize, waarbij ik blijkbaar niet zomaar mee mocht zingen met de muziek.

En tot slot ging het nog richting Decathlon, want Merel moest dringend nieuwe sportschoenen hebben omdat de vorige te klein waren. En intussen kreeg ze ook nog enkele loopT-shirts, want ze gaat elke zondag lopen, jawel.

Enfin, het was tegen zessen tegen dat we weer thuis waren. Wat een dag…