Nog meer binge reading: 15 Dresden Files

Op 10 maart had ik het hier al geschreven: ik had me volop op “The Dresden Files” van Jim Butcher gestort, en was aan het lezen als een zot, met 7 uitgelezen boeken als gevolg.

Intussen zitten we nog geen maand verder, en ik heb er meteen al 8 bij gedaan: de rest van de reeks. Ik heb er echt intens van genoten, en de plot wordt intenser, de sfeer grimmiger. Alleen, als je ze allemaal na elkaar leest, krijg je natuurlijk ook wel soms dezelfde wendingen, fraseringen, maniërismen van de schrijver, en dat kan al eens op de zenuwen werken.

Maar ik heb ze bijzonder graag gelezen: vergelijk het gerust met een goeie reeks op Netflix die je niet kan afzetten. Pulpy, maar aangenaam en vlot, en ideale afleiding voor een drukke geest.

Ik kan al niet wachten tot de volgende in de reeks uitkomt. En misschien dat ik wel eens op zoek ga naar de serie op Netflix of zo, want blijkbaar is er een verfilming van. Die volgt de boeken wel niet zo trouw, maar geeft de sfeer wel correct weer. I’ll settle for that!

Lectuur: Binge reading: “The Dresden Files” van Jim Butcher

Na de moeilijke “Odyssey” wilde ik iets dat een pak luchtiger was, en daarvoor heb ik natuurlijk mijn SciFi en Fantasy leeslijstjes verzameld.

Ik dacht: ik gooi me op iets lekker luchtigs, de Dresden Files van Jim Butcher. Wel, ik heb het me nog niet beklaagd. Of nee, ik heb het me eigenlijk al wél beklaagd, in die zin dat ik deze vakantie eigenlijk niks anders gedaan heb dan lezen.

Als in: 7 boeken van elk zo’n 500 pagina’s. Ik bedoel maar: als ik lees, lees ik. Tv hoeft voor mij ook niet, dit is echt binge reading: het ene boek is uit, en ik open meteen het volgende. Makkelijk, natuurlijk, als je een e-reader hebt.

En hoe zit het nu met die Dresden Files? Wel, het hoofdpersonage is een privé detective in min of meer hedendaags Chicago. Eentje met een donker gevoel voor humor en ongelofelijk veel nerd referenties naar uiteraard Star Wars, maar evengoed Alien, Pratchett, Star Trek, Wizard of Oz, noem maar op. Oh, en vooral: hij is een tovenaar, die dus ook verzeild raakt in de buitenwereldse politiek van feeën, aartsengelen, duivels, demonen, noem maar op.
De humor is sarcastisch maar ook bijzonder juveniel bij momenten en doet me heel erg denken aan de tv-reeks Castle. De eerste drie boeken merk je dat de schrijver nog op gang komt en nog aan zijn wereld bezig is, daarna komt het pas goed en wel op dreef, met uiteraard een thema per boek, maar ook vooral de ontwikkeling van de wereld én een overkoepelende plotlijn. En ja, elk beest dat hij moet verslaan is groter dan het vorige, maar ergens lijkt het ook allemaal heel erg plausibel. Allez ja, voor zover dat in fantasy mogelijk is.

Een aanrader? Wat denk je, als ik zeven boeken op quasi evenveel dagen heb gelezen? En ik niet kan wachten op de volgende? Ik ben nog even zoet, er zijn er minstens al 15. Verwacht geen diepgaande filosofieën – alhoewel, soms durft de schrijver al eens diep gaan – maar vooral pulpy actie, perfect verfilmbaar, met veel explosies, schade, gehavende lijven, en een vleugje seks. En vooral heel vlot geschreven. Ideale vakantielectuur, zo lijkt me.