Concert in Belzele

Yup, vandaag moest Kobe in de kerk van Belzele een concert spelen met het GEJO, het jongerenorkest van de muziekacademie in Evergem. Ik zette hem af om kwart over twee aan de kerk, en reed met Merel verder naar de brug over het Liefken om nog een geocache op te pikken, een eind verder. We zijn bijna letterlijk weggewaaid, maar de cache hebben we wel gevonden, ja.

En toen was er het concert, waar ik aangenaam verrast door was. Ze spelen echt goed, die mannen!

En toen was er het “dessertenbuffet”, waar we allemaal veel te veel gegeten hebben om goed te zijn, maar dat wel machtig lekker was.

Alles samen an afternoon well spent!

Rondje Belzele

Vandaag was het gewoon veel te goed weer om binnen te zitten, en ik heb het daar sowieso lastig mee, dus zette ik Kobe af in Evergem aan zijn muziekles, en reed ik zelf door naar Belzele voor een kort geocachetochtje. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik het wel met de auto gedaan heb, van punt naar punt, maar uiteindelijk moet je wel nog altijd een eind stappen ook natuurlijk.

Ik kwam op Belzeelse wegen waar ik nog nooit was geweest, en genoot met volle teugen. En de cache? Die werd gevonden ^^

Cachetocht in Belzele

Ongelofelijk mooi weer, geen scouts, een Wolf die zich verveelde, en ik die niet stil kan zitten? Ideaal om te gaan geocachen dus.

Er lag een rondje van 12 korte multi’s met bonus in Evergem-Belzele dat al lang mijn ogen uitstak, en dus reden Wolf en ik naar de grote Westbekesluis hier wat verderop, en begonnen te wandelen. Naast de Ringvaart (en de R4) loopt de Oude Kale, en daarnaast ligt een wandelpad. En dààrnaast ligt een groot veld zonnepanelen, tot onze grote verbazing. Nog nooit gezien!

Enfin, we wandelden een eindje langs daar, en trokken toen de velden in. En warm! De combinatie van de zon, de afwezigheid van wind en het stappen zorgde ervoor dat ik eigenlijk al vrij snel in mijn hemdje liep: veels te warm!

We cachten vrolijk verder, liepen een woonwijk binnen, en stelden vast dat er blijkbaar zelfs aparte borden en drempels bestaan voor tractoren. En ik stelde ook vast dat Wolfs rug blijkbaar helemaal nog niet in orde is. Ik had het gevoel dat het iets verbeterd was, maar niet dus.

We sloegen alweer een landweg in, kwamen in een andere woonwijk uit, en draaiden stilletjesaan terug naar de auto. Ik merkte aan Wolf dat die vijf kilometer (over bijna drie uur, dat zoeken naar die caches duurt vaak lang) toch te veel van het goede was geweest voor zijn rug.

De bonus zal voor een andere keer zijn, maar ik heb er intens van genoten, van die eerste lentedag met mijn oudste zoon. Bedankt, Wolf!