Extra gadgets in de game room

Nu we dus al een week of drie die game room hebben boven en we ook merken dat die veel gebruikt wordt, bracht Bart een beamer mee van kantoor. Het ding is daar niet meer bruikbaar: te klein projectie-oppervlak en vooral ook te weinig lumen voor daar op kantoor. Maar die game room is perfect te verduisteren en zo heel groot is de muur daar ook niet, dus…

Alleen… Hoe hang je zo’n ding op aan je plafond? We konden, zoals op school, een speciale beugel bestellen, maar dat blijkt niet goedkoop te zijn én vooral ook wel eventjes wachten, dus liever niet. Bon, ik gaf instructies aan mijn oudste en die toog aan het werk: een plank zoeken die net wat groter is dan het oppervlak van de beamer. Zelf zocht ik vier stevige vijzen en vooral vier bijhorende gyprocpluggen, twee stevige linten (verpakking van gordijnen geweest) en vier stevige houtvijsjes met bijhorende rondellekes (zat ooit bij Ikea kastjes, om ze aan de muur vast te zetten). Al een chance dat ik zo’n hamsteraar ben die nooit vijzen weggooit maar ze in een rommelbak keilt.

Wolf haalde de knutseltuintafel uit de hoek, zette de plank vast met een paar sergeanten en boorde vier gaatjes. Daarna zette hij de beamer vast met de linten en de vijsjes. Netjes! En dan sleepte hij een ladder en zijn broer naar boven, werden de vier plafondgaten afgetekend en geboord, en kwam papa eventjes een handje toesteken want Kobe was eigenlijk net te klein. Enfin, met enige moeite hing daar dus een perfect geplaatste beamer! De juiste kabels werden gezocht en bevestigd, en de game room was dus een extra feature rijker. En de kwaliteit, die was verbazingwekkend goed, vonden we.

Klaar voor filmavondjes en slaapfeestjes, me dunkt…

Verjaardagsfeestje voor Wolf

Tegenwoordig is het blijkbaar moeilijk om vier elfjarige jongens samen te krijgen voor een feestje, zeg!

Maar bon, een maand na datum stonden hier toch Wolfs drie beste vrienden over de vloer, met fijne cadeautjes.

Ze crossten hier wat rond, deden wat onnozel in de tuin, en tegen half vier zetten we aan naar het zwembad van de Rozenbroeken. Was me dat de vorige keer nog sterk tegengevallen, dan was het deze keer echt wel een fijne namiddag. Het was er niet al te druk, en Bart was mee, dus gooide ik me ook af en toe mee in de wildwaterbaan, dobberde ik mee in het hete water, en amuseerde me eigenlijk meer dan behoorlijk. Ook de jongens vonden het fantastisch! En Merel, die vond het al helemaal super, zo in de sterke armen van papa.

We kwamen terug, aten croques monsieurs, ik maakte verse ijscrème, en de jongens kropen met hun knuffels en hun pyjama’s allemaal samen in Wolfs grote bed. Ha ja, want ik had de projector zodanig opgesteld dat ze de film Gladiator konden bekijken plat op hun rug, want geprojecteerd op het plafond. Ze vonden het fantastisch!

Halverwege kwam er dus een ijspauze, en blijkbaar werd er daarna nogal wat gewriemeld en onnozel gedaan, want Wolf vond het niet meer leuk. Een kleine interventie later was alles gelukkig weer koek en ei.

Rond kwart voor elf duwden ze per ongeluk de verdeelstekker uit, en kwamen ze in een halve paniek melden dat alle “elektriek” was uitgevallen. Maar het leek me wel het ideale moment om er effectief een eind aan te breien voor de avond, met de belofte dat ze ’s morgens, na de versgebakken koffiekoeken, verder mochten kijken.

In elk geval was het, dixit Wolf, een megawijs feestje. En meer moet dat voor een elfjarige niet zijn, toch?