Geplaatst op

Eeklose escapades

Ons pa zijn rechterhoorapparaat werkte al maanden niet goed. Als in: bijna zo doof als een kwartel. Gelukkig had hij zich zelf gerealiseerd dat zijn garantie zo goed als verliep en dat hij toch wel dringend dat ding moest laten nakijken. De laatste week van de vakantie waren we dus samen naar Eeklo getrokken en hadden het ding binnengegeven.

Vandaag pikte ik hem opnieuw op en we tuften vrolijk naar Eeklo om het herstelde apparaatje op te halen. Man, wat een wereld van verschil! Ik kan eindelijk weer gewoon met hem praten, wat een gemak!

Omdat ik niet echt haastig was – ik moet maar in de namiddag lesgeven – gingen we ook nog even winkelen: al ons pa zijn broeken zijn hem karrenvrachten te groot. Bij een t-shirt of een hemd maakt dat niet zoveel uit, maar bij een broek die moet opgestropt worden met een riem, ziet het er al zo snel verwaarloosd uit. Of in ons pa zijn geval: een oude boer die op zijn erf rondloopt met bretellen en een broek opgetrokken tot onder zijn oksels. Zo erg was het gelukkig niet, maar toch.

We waaiden de C&A binnen en waaiden weer buiten met een propere, goed passende groene broek, een blauwe broek, een jeansbroek, een hippe pet en een deftig proper blauw vestje. Helemaal opgekuist en wreed proper. Oordeel zelf, hij ziet er goed uit!

Nu nog eens kijken voor een propere nieuwe tussenseizoenjas, en hij is er!

Geplaatst op

Van audioloog en dinges

’t Is een bezigheid als een ander: ons pa moest dringend in Eeklo zijn voor zijn hoorapparaten. De garantie verloopt woensdag en het apparaat aan de rechterkant werkt niet zo goed, zegt hij. Al eventjes.  Enfin, achteraf gaf hij aan mij toe dat het al meer dan een jaar eigenlijk niet doet wat het moet doen. Zucht.

Enfin, ik ben hem om half elf gaan ophalen, en tegen twaalf uur stonden we opnieuw in Zomergem, waarbij hij met aandrang vroeg om boodschappen te doen, want hij zat eigenlijk zonder eten. Mijn oudste broer had nochtans beloofd dat te doen, maar had er blijkbaar geen tijd voor. Tsja. En het ging maar een kwartiertje duren. Uiteraard wist ik dat dat een utopie was, maar ons pa was ervan overtuigd. Hmm. Drie kwartier later kon ik vertrekken naar huis, waarbij ik de kinderen al had laten weten dat ik later ging zijn, en zij de wortelen al hadden geschild en gesneden. Oef!

Tegen half twee zaten we aan tafel een aangezien de twee mensen die ’s namiddags koffie gingen komen drinken, afgezegd hadden, had ik al bij al nog een rustige middag ook. Het was nog behoorlijk warm, ideaal voor een zwemmeke.

En ’s avonds, toen het eindelijk wat frisser was, is Bart gaan lopen en ben ik tot aan het park in Mariakerke gefietst om een geocache te herstellen. Heerlijk zalig gefietst, precies wat mijn rug nodig had.

Volgende week mag ik nog eens terug naar Eeklo met ons pa: zijn herstelde apparaatje gaan ophalen. Ik denk dat ik dan maar meteen met hem wat nieuwe broeken ga halen, want hij is zodanig veel vermagerd dat al zijn broeken eigenlijk te groot zijn. En stilaan versleten ook.
En misschien meteen een paar nieuwe winterschoenen?

Goh, ’t is een bezigheid als een ander, geloof me :-p