Geplaatst op

Stevig maar interessant dagje overleefd

Poeh, blij dat deze maandag achter de rug is!

Het begon met gewoon lesgeven van 9.20 uur tot 11.00 uur en dan een uurtje studie. Niks speciaals. Ik kon zelfs nog snel naar huis om te eten, want daar had Bart een warme maaltijd klaar.

Maar toen was er om kwart over een een vergadering met de zesdes rond hun uitvaart. Vooral praktische dingen besproken, het was ook eens nodig.

Dan weer gewoon lesgeven van 13.45 uur tot 15.25 uur, ook hier niks speciaals. En dan een vergadering over de vernieuwing van het eerste jaar, en dan vooral het herbekijken van het modulesysteem. Dat werkte prima toen we het een jaar of acht geleden hebben ingevoerd, maar intussen merken we dat het vierkant draait. En voor ons Latinisten is dat ook bijzonder belangrijk, want als ze in het eerste jaar niet voor ons kiezen, hebben we ze niet meer. Bon, het was een goeie, efficiënte, zinnige vergadering met goeie besluiten, de vervolgvergadering van twee weken geleden. Ik ben een tevreden leraar Latijn.

Om 17.00 uur volgde dan een algemene personeelsvergadering met onder andere de besluiten van de vergadering er net voor, want dat is belangrijk voor de komende openschooldag en wat we daar moeten uitleggen aan de aspirant-leerlingen.

Gelukkig was er toen nog een kwartiertje speling, want om 18.00 uur begon het oudercontact tot 20.00 uur. Ik had tussendoor wel een twintig minuten, maar eigenlijk had ik best wel veel ouders.

En toen, toen viel de rug eigenlijk nog redelijk mee, tot mijn verbazing. Maar ik ben voor de zekerheid toch maar onmiddellijk plat gaan liggen, want de week is nog lang.

Bon, deze hebben we dan alvast ook weer overleefd. Op naar de volgende!

Geplaatst op

Beware beware the Ides of March

Gisteren was een dag om snel te vergeten. Eentje met te veel dag en te weinig rug, waardoor ik op het eind misselijk was van de pijn.

Er was het nieuws van Bib dat keihard binnenkwam, veel harder dan dat ik ooit verwacht had.

Er was een half uur rechtstaan bij het toezicht, en daarna twee uur lesgeven aan eerstes die blijkbaar zin hadden om lastig te doen. Ik heb lastig terug gedaan.

Er was de anderhalf uur durende personeelsvergaderingen op de archislechte klapstoelen, waardoor ik na een kwartier al aan het ijsberen was. Dat is ook niet goed voor de rug, maar doet iets minder pijn.

Er was het half uurtje tussen waarbij ik een beetje neergelegen heb, maar waar al snel ouders passeerden.

Er was het uur oudercontact. Ik had maar drie ouders, gelukkig, maar dat is opnieuw een uur stilzitten. Wat wel gigantisch deugd deed, was dat er een leerlinge met haar moeder was om me te bedanken. Ik had bij het kerstrapport gigantisch ruzie gemaakt met hen, me enorm kwaad gemaakt, en blijkbaar was de boodschap eindelijk, na anderhalf jaar zagen, toch doorgedrongen. Daarvoor wilden ze me bedanken, en dat heb ik enorm, enorm geapprecieerd.

En toen wilde ik, bij het naar huis gaan, even hallo zeggen tegen de ouders van Merels beste vriendinnetje die nog een glas dronken aan de bar. En werd ik getackled door de ouders van een leerlinge die ik niet eens heb. Ik heb nog een uur rechtgestaan, ik raakt niet weg en kreeg de volle lading over me heen. Daar zijn letterlijk de woorden gevallen: “Dat moet al maar 20 uur op een week werken, dat heeft vier maand vakantie, en het is nog te veel moeite om te antwoorden op een e-mail?” Terwijl er heel duidelijk in afsprakennota’s en schoolreglement staat dat alle communicatie per Smartschool verloopt. Tsja…

Ik ben even gaan zitten in de leraarszaal omdat ik dacht dat ik ging wegdraaien van de pijn. Om half negen lag ik in de zetel, heb ik geen vin meer verroerd, heeft Merel me boterhammetjes gebracht en ebde de pijn langzaam weg.

Caesar is omgekomen door 23 messteken. Ik ben er zeker van dat die vooral in zijn onderrug zaten.

Geplaatst op

Beetje haastig

Normaal gezien zijn mijn dagen nu heel erg rustig en vooral stressvrij: ik moet enkel maar opstaan om op tijd les te geven en dat valt dus echt wel mee.

Maar vandaag, voor het eerst in toch wel een langere tijd, was het eventjes stressen. De voormiddag was rustig: lesgeven aan vijfdes en eerstes, dat viel dus wel best mee. Maar ik had beloofd om Marleen naar haar orthopedist te brengen voor haar rug: die woont in de buurt van de Kinepolis, en daar mag zij niet komen met haar autootje van 17 jaar oud. En openbaar vervoer is voor haar momenteel geen optie, dus ja, ondergetekende to the rescue. Ik vind dat helemaal niet erg, dat is met plezier gedaan, maar de directie had onze online personeelsvergadering van vorige week naar vandaag verzet, en niet om 16.00 uur of 16.30 uur, zoals de vorige keren, maar wel om 15.40 uur, wat qua timing een beetje clashte. Och ja, ik contacteerde de directie en zij vonden dat helemaal niet erg: zolang ik daarna maar aansloot en ook de PPT grondig doornam, was dat geen probleem.

Marleen woont in Mariakerke, niet ver van de school, en dus besloot ik om haar af te zetten en dan meteen door te rijden naar de school en daar in de leraarskamer of zo de vergadering bij te wonen: dan kon ik meteen ook foto’s nemen voor de website. Maar aangekomen op school bleek de gang naar de leraarskamer afgesloten te zijn, en ik durfde die niet openen omdat misschien het alarm aanlag. Tsja. De vergadering was al bezig, en dus dacht ik: ik log gewoon in via mijn gsm en zet me hier in de gang te luisteren. Ja hoor, maar dan blijkbaar zonder geluid, want dat wilde niet aan op mijn gsm. Euh… Ik heb me dan maar op mijn gat op de grond gezet naast de deur van de directie, zodat ik haar gezicht zag op mijn telefoon en haar stem hoorde via de deur. Goed bezig, Rombaut!

Maar bon, ik heb de vergadering gehoord, de info meegekregen én een paar foto’s kunnen nemen van de voorbereidingen voor de heropening. En ik was weer helemaal zen toen ik thuiskwam. Hehe.