Geplaatst op

Fijn bezoek

Ik mag niet klagen over het bezoek dat ik krijg: vandaag zat Annick bij mij in de zetel, en opnieuw hebben we honderduit gekletst over de meest uiteenlopende dingen, terwijl Merel ons voorzag van koffies met een dikke laag melkschuim.

Ik kreeg ook een heel fijn, klein cadeautje: ongelofelijk schattige kleine spinnenoorbelletjes, weliswaar met zes pootjes, maar bon.

Het leuke is dat we elkaar ook zo goed kennen intussen, dat we ons allebei opkrullen in de zetel, ons helemaal installeren, en dan regelmatig de slappe lach krijgen.

Zo hoort dat, toch?

Geplaatst op

Winterterras

Ik wilde al een tijdje nog eens afspreken met Annick om koffie te drinken, maar voorlopig kan dat dus niet. Allez ja, niet zoals we het anders doen, namelijk gezellig in de zetel.

We overlegden even: zouden we het buiten doen? In dat miezerige weer, in de kou? Of gewoon elk in onze eigen zetel, met een kop koffie, en een scherm? Maar dat is maar half zo gezellig…

Uiteindelijk kwam Annick hier om kwart over twee in levende lijve aanzetten, met een dikke jas, sjaal en handschoenen. Merel en ik hadden, met de hulp van Kobe, de tuinkussens en vooral ook de vuurschaal buiten gezet. We hebben anderhalf uur zitten kletsen, koffie gedronken, koekjes gegeten en ik heb vooral intens genoten van een beetje sociaal contact.

Ik heb gelukkig mijn gezin om me heen en op school zijn er de collega’s, maar dat is toch helemaal niet hetzelfde. Als je dan een fijne vriendin voor je neus hebt, in de buitenlucht op anderhalve meter, dan doet dat echt deugd.

En ik denk dat ik hiermee een trend ga beginnen, en dit vaker ga doen. Yupyup.

Geplaatst op

Koffie met de deftige dames

Altijd leuk als een vriendin komt koffieleuten!  Voor de lunch was het wat laat, maar koffie kan altijd natuurlijk. En dus viel Annick hier in de namiddag binnen voor een oergezellige babbel, terwijl er grote koppen koffie geconsumeerd werden. Ze had ook een allerschattigst cadeautje mee voor Merel, oorbelletjes!

Om half vijf had Merel blokfluitles, wat betekende dat we gewoon verschoven naar de Labath om daar koffie te drinken. Eerst waren we wel nog even gaan “shoppen”: ik wilde nog pepernoten met zo’n chocoladelaagje halen in de Hema, en Annick zei daar ook geen nee tegen.
En toen moesten we nog voorbij de Avalon passeren en hadden we allebei een keicoole magnetische broche mee, ideaal om een sjaal op zijn plaats te houden, bijvoorbeeld.

En ja, uiteraard was er toen nog koffie. En een warme melk met veel honing voor Merel.

Yup, het heeft zo wel wat, op stap met de meisjes. Moet ik vaker doen.

Geplaatst op

Van sneeuw en goeie vriendinnen.

De dag begon zeer wit, eigenlijk: een vers pak sneeuw, en er kwam er alleen nog maar bij, tot er hier toch zeker 6 centimeter lag. Prachtig om te zien, maar ik was blij dat ik er niet door hoefde, om eerlijk te zijn. Op woensdag moet ik niet naar school, maar om half negen zat ik al netjes aan mijn computer, met een goed muziekske op, een stevige kop koffie, en de schoolbrochure die volledig moest bijgewerkt worden: nieuwe foto’s, nieuwe tekst, en vooral dat laatste is een kwestie van prutsen, want het staat al zó vol dat je niet zomaar iets kan toevoegen zonder de layout naar de zak te helpen. Enfin, het is me gelukt, maar ze was pas tegen half vijf in de namiddag klaar. U kan mijn onprofessioneel layoutwerk trouwens hier bekijken.

En tegen half zes kwam Annick eindelijk nog eens langs. We planden dat al maanden – het was blijkbaar van voor de grote vakantie geleden dat we elkaar nog gezien hadden – maar telkens weer kwam er wel iets roet in het eten gooien. Bon, vandaag lukte het dus wél, zij het wat later dan gepland. Geen nood, Merel had speciaal luiewijvenvlaai gemaakt, en Annick bleef dan meteen ook gewoon brood eten. Waarbij ze – geheel volgens de huistraditie – een tekeningetje in de verse pot speculoospasta maakte. Zo hoort dat nu eenmaal.

Geplaatst op

Lap…

Jawel, het is weer van dat, en ik vrees echt het ergste. Vannacht deed het op een bepaald moment zoveel pijn dat ik dacht dat we vandaag toch weer richting ziekenhuis zouden moeten gaan. Alleen… daar kunnen ze eigenlijk ook niet veel doen. De vorige keer hebben ze me zware pijnstilling gegeven, heel veel laten rusten, en dan voorzichtig weer in beweging gebracht. Niks minder, maar vooral ook niks meer dan dat.

Ik ben dan maar heel voorzichtig naar beneden gegaan, ben er nog in geslaagd me te douchen, met veel moeite, en heb dan gewoon in de zetel gelegen. Qua eten hebben we overschotjes gegeten, Merel en ik, er was gelukkig wel voldoende. En dan liet Wolf weten dat hij vandaag al mocht opgehaald worden, ik had dat verkeerd genoteerd, ik dacht dat het morgen was.
Bart had een vergadering om één uur, wist niet echt hoe lang die zou duren, maar wilde Wolf daarna wel ophalen. Neenee, had die gezegd, ik kom wel met de trein. Bart is hem dan maar van ’t station gaan halen, want zelfs dat zou voor mij te veel geweest zijn, denk ik. Hoewel, met enig doorzettingsvermogen kom je ook ver natuurlijk.

Het vervelendste vind ik mijn koor: er is namelijk vanavond én morgenavond nog een optreden van Djiezes, maar dat zal zonder mij zijn: ik kan met moeite rechtop staan momenteel. Blah. Blah blah blah.

Het enige wat mijn dag nog een klein beetje goed maakte, was het feit dat Annick gezellig kwam koffiedrinken. Ik had dat eerst nog wat afgehouden met het gedacht dat ik dus met Merel naar de GF kon gaan, maar niet dus. Gelukkig vond ook Merel dat niet zo erg: we zaten blijkbaar in B&B/koffiehuis De Gele Kat, waar een vrolijke jongedame met gele kattenoortjes, een gele blocknote en een gele stylo onze bestelling kwam opnemen en die dan ook netjes uitvoerde. Compleet met melkschuim, koekjes en een rekening.

Oh, en een tweede positieve noot: het heeft geregend vandaag! Nu ja, regen, het heeft toch een half uurtje gedruppeld, in die mate dat op een bepaald moment gans ons terras toch nat lag. Het droogde wel heel snel op, dat ook, maar toch: er was vocht, en die typische geur van regen op een zomerse dag na een periode van droogte. Petrichor, heet die geur, en dat wil blijkbaar zeggen: “het bloed van de goden op de stenen”. Poëtisch, die Grieken.

Geplaatst op

Bezoek

Bezoek is altijd fijn, maar vooral als het iemand is waarmee je al langer had afgesproken, en die je echt al lang niet meer had gezien.

Annick kwam ietwat laat voor het middageten – Bart had gekookt, maar moest op tijd terug op kantoor zijn – en werd zelfs meteen aan het werk gezet. Ze had namelijk aangeboden om taxichauffeur te spelen, en daar maakte ik uitgebreid en dankbaar gebruik van. Ze bracht eerst Wolf naar Dok Noord voor een verjaardagsfeestje van het kleine zusje van zijn liefje, en daarna Kobe naar zijn muziekles.

Toen was er gelukkig tijd voor uitgebreid koffie en geklets. We installeerden ons in de zetel, en taterden over serieuze en minder serieuze onderwerpen, tot het kwart na vier was, en wegens een misverstandje Wolf en Kobe gelijktijdig moesten opgehaald worden. Zij reed dan maar om Wolf, ik pikte Kobe op, want dat was minder ver.

Maar daarna kon er verder gekletst worden, met nog meer koffie. Het was uiteindelijk vrij laat toen Annick door ging, maar ik had een hele fijne, en vooral zorgeloze middag gehad.

Bedankt, bees!

Geplaatst op

Een dag vol vriendschap

Sommige dagen zijn zo gezellig goed gevuld ^^

Ik sliep lang, hielp de kuisvrouw wat mee links en rechts, deed boodschappen, en tegen elf uur stond Annick hier. We kletsten uiteraard, maakten samen hespenrolletjes, een aantal met witloof en voor de kinderen ook een reeks met prei, al begint Wolf nu ook al witloof te eten. Bart kwam ook eten en verdween weer, en Annick en ik kletsten verder in de zetel met een grote kop latte en een stuk versgemaakte bananenbroodpudding.

Tegen een uur of vier verdween ze, en ik ruimde nog verder op met de kinderen, en begon voor de rest alles in orde te zetten voor Sepp, Sofie en de kinderen. We hadden hen al lang niet meer gezien, en ik was sowieso van plan geweest om hen in de vakantie uit te nodigen. Nu bleken ze ook nog Romeinse kledij nodig te hebben voor hun kerstfeest in thema, en uiteraard heb ik hier wel wat liggen.

Met andere woorden: om zes uur werd er geaperitiefd, en meteen ook een pak kledij uitgeprobeerd. Een uurtje later zaten we aan tafel, een uitgebreide kaasschotel met een keur aan broodsoorten. Dik in orde dus. De kinderen begonnen daarna gezelschapsspelletjes te spelen, wij bleven gezellig praten bij ons glas wijn. Al bij al werd het niet echt laat, maar aangezien we echt wel vroeg begonnen waren, was dat eigenlijk nog mooi meegenomen ook.

Een warme dag, voorwaar.