Zeven uur op een zaterdag, dat is vroeg. Maar er was toernooi in Anderlecht vandaag, en dus namen we een ganse hoop gerief mee in de auto, en tuften naar ginder. Het weer was ronduit zalig, zij het een beetje fris zo ’s morgens vroeg. Maar op het tweede plein van Anderlecht zaten we uit de wind, in de zon, en was het fantastisch zitten. Ik had een thermos koffie mee, koekjes, en een fantastische fotograaf. Zijn batterij was al snel platgevallen, en dus trok hij verder met mijn toestel. Zalig, echt mooie foto’s. De jongens speelden dan ook nog eens heel mooi rugby, en het leven was eigenlijk gewoon mooi.
Van Kobe heb ik geen foto’s, omdat de beide velden een kilometer of twee uit elkaar liggen, en ik geen zin had heen en weer te lopen.
Omdat het zo’n prachtig weer was, had ik eigenlijk geen zin om al meteen terug naar huis te rijden, maar kochten we ter plekke broodjes van de Anderlechtse club, en aten die zalig in het zonnetje op, met een prachtig uitzicht op het park naast het hoofdveld.
En daarna? Toen gingen we geocachen, uiteraard! De eerste bracht ons naar de prachtige golf van Anderlecht, waar we heel hartelijk begroet werden door een aantal golfers.
Daarna kwamen we eigenlijk in een minder stukje, en vonden we vooral een doorweekte en onlogbare cache.
Ook de volgende had hetzelfde probleem: wel een hele mooie locatie, maar een huls van het logboek gevonden, helaas zonder logboek. Tsja.
En daarna, toen kwamen we plots in een onverwacht stukje natuurschoon, verscholen langs een gewestweg, tussen de Krefels, autogarages en andere bedrijven, en tegenover de Ikea van Anderlecht. We moesten al goed kijken om de ingang te zien, eigenlijk. Maar het gaat wel degelijk om de Vogelzangbeekvallei, verrassend mooi.
Enfin, tegen dan was het vier uur, hadden we volop van de zon en de lucht genoten, en reden we naar huis. Mooie dag, en een heerlijk rustpunt in een superdrukke week. En dan nu in de was en het schoolwerk vliegen!
