Afstandsonderwijs

Vandaag kwamen er liefst 400 zesdestudiejaartjes bij ons over de vloer, en ik heb de hele dag dus lesjes gegeven aan die kleintjes. Doodvermoeiend, maar voor Latijn wel bijzonder belangrijk.

De vijfdes en zesdes hadden gewoon les, maar één tot en met vier had afstandsonderwijs, aka. de hele dag taken thuis. Er waren effectief 18 leerkrachten les aan het geven de hele dag, met ondersteuning links en rechts, en vooral: we hadden de lokalen nodig.

Merel deed plichtsgetrouw haar taken, en eentje daarvan was een opdracht voor LO: ze moesten er met de fiets op uit en foto’s nemen met 10 verschillende voorwerpen, waaronder een postbus, een blauwe auto, hun favoriete plekje, een grote boom, en een paard. Jawel, een paard. In dit weer staan er nauwelijks van die beesten buiten momenteel, het is veel te nat.

Ik zag gisteren al op de facebookgroep van Wondelgem de vraag passeren of iemand een paard wist staan, en ik moest lachen. Maar nee, er werd een ezel gesignaleerd wat verderop, maar geen paard.

Vanmiddag sprak ik de collega LO er al lachend op aan, dat ze wel wat teweeg had gebracht met haar vraag voor een paard. Ze moest zelf lachen, en zei dat ze daar zo niet had bij stilgestaan, maar dat een knuffel van een paard ook goed was, of een schaap of zo. En nog wat later kwam ze zelf al lachend af: haar dochter zit ook in het tweede, en die had haar een bericht gestuurd: “Mama, weet jij waar er een paard staat???”

Enfin, Merel en Lieze hadden het creatief opgelost: er staat namelijk een namaakpaard op ware grote bij de (vroegere) brillenwinkel, en ze hadden dat dan maar gefotografeerd.

Maximum van de punten, overigens.

Frustratie!

Raaaaah!!!!

Frustratie, frustratie!

Sta ik na een week quarantaine te popelen om weer fysiek les te geven, gaat de school – heel terecht, overigens – een week dicht! Alle toetsen nog een week opgeschoven, en de leerlingen moeten nu zelf hun cursusmateriaal uitprinten. En ik, ik zit nog een week langer in mijn kot.

Ja, ik heb met een cursus gegooid. En ja, ik heb geroepen, zodat nu mijn keel pijn doet.

Serieus zeg…

De mediacoach slaat weer toe

Op 03 december kreeg ik een telefoontje van een journaliste van Het Laatste Nieuws: ze had gelezen op onze Facebookpagina dat de school heel plots overschakelde naar afstandsonderwijs: op donderdag was er namelijk een volledige klas tweedes in quarantaine gezet, samen met 10 leerkrachten. Er waren er al zo’n 10 leerkrachten afwezig, wat ervoor zorgde dat we gewoon niet voldoende personeel meer hadden om onze leerlingen verantwoord “bezig” te houden.

Nu, de journaliste belde me en ik gaf gewoon eerlijk antwoord, maar ik had niet verwacht dat ze dat ook meteen zou geplaatst hebben, zonder extra toestemming. Nu ja, het artikel was in orde, maar er kwam vrij direct een verbod vanwege scholengroep om nog zelf contact te hebben met de pers: alles moest via de communicatieverantwoordelijke van de scholengroep zelf nu. Waarom ik dan nog mediacoach ben, geen idee, maar bon.

Hieronder dus het artikel, mét een van mijn foto’s en al.

GO Atheneum Mariakerke.

GO Atheneum Mariakerke. © Gudrun Rombaut.

Atheneum Mariakerke schakelt volledig over naar online lessen door te grote uitval leerkrachten: “We konden geen degelijk onderwijs meer garanderen”

Gent. Het GO Atheneum in Mariakerke is volledig overgeschakeld naar afstandsonderwijs. Door een te grote uitval binnen het lerarenkorps kon er geen degelijk onderwijs meer gegarandeerd worden, klinkt het bij de directie. Voor de examens zullen de leerlingen wel weer naar school mogen komen.

 

Keep KAM and carry on

Het was eventjes chaos vandaag op school. Er waren op zich al tien afwezige leerkrachten, zodat het opvangen van die klassen al enige voeten in de aarde had. In de studiezaal kunnen normaal twee à drie klassen, maar nu met corona echt maar twee. In de eetzaal kunnen ook twee klassen. Maar ook opvangleerkrachten zijn er momenteel nauwelijks, dus ja, wat moet je met die leerlingen doen? Wie we later konden laten komen of eerder naar huis konden laten gaan, die leerlingen kregen dispensatie. En er liep ook een aantal klassen onder toezicht op de speelplaats. Roeien met de riemen die je hebt, noemen ze dat.

En toen kwam het bericht dat de volledige 2F in quarantaine moest. Mét de leerkrachten die er de laatste 48 uur les hadden gegeven. Jawel, nog tien leerkrachten extra thuis. Twintig op de ongeveer vijftig die er aanwezig zijn, dat, welja, is een beetje te veel van het goede.

De directie nam dus een stevige, maar noodzakelijke beslissing: de school ging dicht. Allez ja, fysiek dan toch. We schakelden zonder meer over naar afstandsonderwijs op vrijdag, voor alle leerlingen, behalve modules in het eerste jaar en basisopties in het tweede.

Maandag beginnen de examens voor tweede en derde graad, en die mogen wel fysiek doorgaan. Ze zitten wel met twee halve klassen in een lokaal, maar bon, dat is dan hun examenbubbel voor twee weken. De eerste graad krijgt nog drie dagen afstandsonderwijs en begint ook donderdag aan de examens. En de activiteiten na de examens? Allemaal geschrapt, inclusief fysiek oudercontact, inkijken examens, laatste fijne halve dag. Tsja.

Concreet wil dat zeggen voor mij dat ik morgen nog online les geef aan vierdes, vijfdes en zesdes, maar dat ik bepaalde dingen niet meer kan overlopen. En mijn lessen in één en twee zijn zonder meer geschrapt. Euh… Ja, zeker?

En durf nu niet te zeggen dat we niet snel kunnen schakelen in het onderwijs he!

Eindelijk weer 100%

Jawel, ik popelde al het hele weekend van pure anticipatie: eindelijk weer volle klassen voor mijn neus! Gisteren mochten voor het eerst sinds november de tweede en derde graad weer voltijds naar de klas.

Geen gedoe meer met laptops en live streams, geen lesgeven meer op twee snelheden, met aandacht voor de klas én voor het scherm thuis. Geen gereken meer met blaadjes uitdelen – ik zag mijn leerlingen een week niet, een week wel – en uitrekenen wie wanneer op school was voor toetsen en dergelijke.

Ik geef toe: het deed wel wat vreemd. Plots 24 lange slungels voor mijn neus in een groter lokaal – ha ja, we waren gewisseld na de herfstvakantie met een groep van 21 eerstes, maar in dat lokaal kan ik niet binnen met deze groep – en vooral: een gevoel van drukte, van veel, en ook wel meer geroezemoes. Bij mij mogen ze al eens iets zeggen, zolang ze de lessen niet storen, maar met 24 is dat al een pak moeilijker dan met 12 natuurlijk.

De leerlingen vonden dat zelf ook: alles was veel voller, veel drukker, veel… benepener, niet alleen de lokalen, maar ook de gangen, de speelplaats… Ze vonden het moeilijker om afstand te houden als ze dat wilden.

Maar ik heb met hart en ziel filosofie gegeven, zonder telkens naar dat scherm te moeten kijken om zeker te zijn dat ze ook mee waren thuis, en ik kon gewoon… voluit gaan. Mezelf zijn als leerkracht. Allez ja, met nog de toch wel behoorlijke beperking in mimiek door dat mondmasker, maar het verschil is al zodanig groot dat ik daar nu echt niet moeilijk over ga doen.

Echt…

Toen gisteren het bericht binnenkwam dat de scholen toch niet 100% gingen overschakelen naar contactonderwijs, maar dat we nog even half/half gingen blijven, heb ik zitten huilen achter mijn computer.

Echt. Waar.

Ik heb het gehad.

Ik wil lesgeven, ik wil de gezichten van mijn leerlingen zien, ik wil ze zien lachen, ik wil lichtjes in die doffe ogen zien, ik wil ze kunnen enthousiasmeren, ik wil ze dingen kunnen aanleren, ik wil hen daar gretig op zien ingaan, ik wil ze zien lachen, ik wil ze plezier zien maken, ik wil ze jong zien zijn, ik wil ze zien lachen.
Wanneer is deze, helaas zo noodzakelijke, levenspauze gedaan?

Echt.

Halve vakantie

Het was met gemengde gevoelens dat ik hoorde dat we een extra week vakantie kregen.
Ik kan het extra weekje goed gebruiken: ik zit op mijn tandvlees, al eventjes, om eerlijk te zijn. En ik was eigenlijk wel blij dat het geen afstandsonderwijs werd, niet voor mezelf, want ik had meteen al mijn agenda gepland en doorgegeven, maar voor de leerlingen. Ze zijn het moe, zo verschrikkelijk moe, en afstandsonderwijs helpt hen echt niet om nog meer gemotiveerd te geraken. En zelf zit ik redelijk goed qua leerstof, om eerlijk te zijn.

Echt vakantie is het ook niet voor ons: ik had vanavond nog een vergadering, morgenvoormiddag de hele voormiddag, woensdag en donderdag zijn er gepland waar ik niet moet aanwezig zijn, en dan vrijdagvoormiddag algemene personeelsvergadering en in de namiddag fysiek gaan filmen voor de infoavond in verband met de overgangen tussen de verschillende graden. Helemaal vakantie is het dus nog niet, maar wel toch al voor een groot deel, want véél minder uren dan normaal.

Vandaag heb ik er dan ook van genoten, van het ongelofelijk zalige weer. Eerst had ik gedacht om te gaan cachen, maar de rug is niet helemaal oké en dan doe ik dat beter niet, fiets op fiets af, en dan op de grond gaan zoeken…
Ik heb me dan maar lekker in de zetel buiten geïnstalleerd met mijn boek, Kobe heeft het gras afgereden – ik weet het, vroeg, maar het was echt lang want eigenlijk in oktober niet meer afgereden – en ik heb eigenlijk gewoon niks gedaan. Héérlijk niks gedaan.

En weet je? Dat deed immens veel deugd.