Frustratie!
Raaaaah!!!!
Frustratie, frustratie!
Sta ik na een week quarantaine te popelen om weer fysiek les te geven, gaat de school – heel terecht, overigens – een week dicht! Alle toetsen nog een week opgeschoven, en de leerlingen moeten nu zelf hun cursusmateriaal uitprinten. En ik, ik zit nog een week langer in mijn kot.
Ja, ik heb met een cursus gegooid. En ja, ik heb geroepen, zodat nu mijn keel pijn doet.
Serieus zeg…
De mediacoach slaat weer toe
Op 03 december kreeg ik een telefoontje van een journaliste van Het Laatste Nieuws: ze had gelezen op onze Facebookpagina dat de school heel plots overschakelde naar afstandsonderwijs: op donderdag was er namelijk een volledige klas tweedes in quarantaine gezet, samen met 10 leerkrachten. Er waren er al zo’n 10 leerkrachten afwezig, wat ervoor zorgde dat we gewoon niet voldoende personeel meer hadden om onze leerlingen verantwoord “bezig” te houden.
Nu, de journaliste belde me en ik gaf gewoon eerlijk antwoord, maar ik had niet verwacht dat ze dat ook meteen zou geplaatst hebben, zonder extra toestemming. Nu ja, het artikel was in orde, maar er kwam vrij direct een verbod vanwege scholengroep om nog zelf contact te hebben met de pers: alles moest via de communicatieverantwoordelijke van de scholengroep zelf nu. Waarom ik dan nog mediacoach ben, geen idee, maar bon.
Hieronder dus het artikel, mét een van mijn foto’s en al.
Atheneum Mariakerke schakelt volledig over naar online lessen door te grote uitval leerkrachten: “We konden geen degelijk onderwijs meer garanderen”
Gent. Het GO Atheneum in Mariakerke is volledig overgeschakeld naar afstandsonderwijs. Door een te grote uitval binnen het lerarenkorps kon er geen degelijk onderwijs meer gegarandeerd worden, klinkt het bij de directie. Voor de examens zullen de leerlingen wel weer naar school mogen komen.
“Donderdag zaten we al met 10 afwezige leerkrachten”, begint Gudrun Rombaut van het GO Atheneum in Mariakerke. “De dag zelf kregen we nog het nieuws dat een volledige klas in quarantaine moest, samen met de leerkrachten die hen de afgelopen twee dagen les hadden gegeven. Dat betekende dat er nog eens 10 extra leerkrachten in quarantaine moesten. Wat het totaal op 20 afwezige leerkrachten bracht. Dat is enorm veel als je weet dat we hier op elk moment met ongeveer 50 leerkrachten aanwezig zijn.”
Reken daar nog eens bij dat de lessen al grondig verstoord waren de afgelopen weken. Veel leerlingen moesten regelmatig twee uur later naar school komen doordat er gewoonweg geen leerkracht was om hen op te vangen. Of ze moesten met 5 klassen tegelijk onder toezicht, op de speelplaats dan nog omdat de klassen niet zomaar gemengd mogen worden. Dat er plots nog eens 10 extra leerkrachten in quarantaine moesten, was de druppel. “We konden geen deftig of veilig onderwijs meer garanderen. Dus hebben we heel snel geschakeld naar volledig afstandsonderwijs. Vrijdag konden de leerlingen nog materiaal ophalen op school op vastgelegde uren, maar de lessen gingen vanaf dan enkel nog online door.”
Voor de examens mogen de leerlingen wel terugkeren naar school. De tweede en derde graad start maandag, en kreeg dus maar een dag online les, maar de eerste graad start pas donderdag en heeft dus nog enkele dagen afstandsonderwijs. “We zijn al blij dat de examens kunnen doorgaan zoals gepland”, zegt Rombaut nog. “Vorig jaar moesten we werken met halve groepen, maar dat zouden we nu niet meer geregeld krijgen tegen maandag.”
Keep KAM and carry on
Het was eventjes chaos vandaag op school. Er waren op zich al tien afwezige leerkrachten, zodat het opvangen van die klassen al enige voeten in de aarde had. In de studiezaal kunnen normaal twee à drie klassen, maar nu met corona echt maar twee. In de eetzaal kunnen ook twee klassen. Maar ook opvangleerkrachten zijn er momenteel nauwelijks, dus ja, wat moet je met die leerlingen doen? Wie we later konden laten komen of eerder naar huis konden laten gaan, die leerlingen kregen dispensatie. En er liep ook een aantal klassen onder toezicht op de speelplaats. Roeien met de riemen die je hebt, noemen ze dat.
En toen kwam het bericht dat de volledige 2F in quarantaine moest. Mét de leerkrachten die er de laatste 48 uur les hadden gegeven. Jawel, nog tien leerkrachten extra thuis. Twintig op de ongeveer vijftig die er aanwezig zijn, dat, welja, is een beetje te veel van het goede.
De directie nam dus een stevige, maar noodzakelijke beslissing: de school ging dicht. Allez ja, fysiek dan toch. We schakelden zonder meer over naar afstandsonderwijs op vrijdag, voor alle leerlingen, behalve modules in het eerste jaar en basisopties in het tweede.
Maandag beginnen de examens voor tweede en derde graad, en die mogen wel fysiek doorgaan. Ze zitten wel met twee halve klassen in een lokaal, maar bon, dat is dan hun examenbubbel voor twee weken. De eerste graad krijgt nog drie dagen afstandsonderwijs en begint ook donderdag aan de examens. En de activiteiten na de examens? Allemaal geschrapt, inclusief fysiek oudercontact, inkijken examens, laatste fijne halve dag. Tsja.
Concreet wil dat zeggen voor mij dat ik morgen nog online les geef aan vierdes, vijfdes en zesdes, maar dat ik bepaalde dingen niet meer kan overlopen. En mijn lessen in één en twee zijn zonder meer geschrapt. Euh… Ja, zeker?
En durf nu niet te zeggen dat we niet snel kunnen schakelen in het onderwijs he!
Eindelijk weer 100%
Jawel, ik popelde al het hele weekend van pure anticipatie: eindelijk weer volle klassen voor mijn neus! Gisteren mochten voor het eerst sinds november de tweede en derde graad weer voltijds naar de klas.
Geen gedoe meer met laptops en live streams, geen lesgeven meer op twee snelheden, met aandacht voor de klas én voor het scherm thuis. Geen gereken meer met blaadjes uitdelen – ik zag mijn leerlingen een week niet, een week wel – en uitrekenen wie wanneer op school was voor toetsen en dergelijke.
Ik geef toe: het deed wel wat vreemd. Plots 24 lange slungels voor mijn neus in een groter lokaal – ha ja, we waren gewisseld na de herfstvakantie met een groep van 21 eerstes, maar in dat lokaal kan ik niet binnen met deze groep – en vooral: een gevoel van drukte, van veel, en ook wel meer geroezemoes. Bij mij mogen ze al eens iets zeggen, zolang ze de lessen niet storen, maar met 24 is dat al een pak moeilijker dan met 12 natuurlijk.
De leerlingen vonden dat zelf ook: alles was veel voller, veel drukker, veel… benepener, niet alleen de lokalen, maar ook de gangen, de speelplaats… Ze vonden het moeilijker om afstand te houden als ze dat wilden.
Maar ik heb met hart en ziel filosofie gegeven, zonder telkens naar dat scherm te moeten kijken om zeker te zijn dat ze ook mee waren thuis, en ik kon gewoon… voluit gaan. Mezelf zijn als leerkracht. Allez ja, met nog de toch wel behoorlijke beperking in mimiek door dat mondmasker, maar het verschil is al zodanig groot dat ik daar nu echt niet moeilijk over ga doen.
Echt…
Toen gisteren het bericht binnenkwam dat de scholen toch niet 100% gingen overschakelen naar contactonderwijs, maar dat we nog even half/half gingen blijven, heb ik zitten huilen achter mijn computer.
Echt. Waar.
Ik heb het gehad.
Ik wil lesgeven, ik wil de gezichten van mijn leerlingen zien, ik wil ze zien lachen, ik wil lichtjes in die doffe ogen zien, ik wil ze kunnen enthousiasmeren, ik wil ze dingen kunnen aanleren, ik wil hen daar gretig op zien ingaan, ik wil ze zien lachen, ik wil ze plezier zien maken, ik wil ze jong zien zijn, ik wil ze zien lachen.
Wanneer is deze, helaas zo noodzakelijke, levenspauze gedaan?
Echt.
Halve vakantie
Het was met gemengde gevoelens dat ik hoorde dat we een extra week vakantie kregen.
Ik kan het extra weekje goed gebruiken: ik zit op mijn tandvlees, al eventjes, om eerlijk te zijn. En ik was eigenlijk wel blij dat het geen afstandsonderwijs werd, niet voor mezelf, want ik had meteen al mijn agenda gepland en doorgegeven, maar voor de leerlingen. Ze zijn het moe, zo verschrikkelijk moe, en afstandsonderwijs helpt hen echt niet om nog meer gemotiveerd te geraken. En zelf zit ik redelijk goed qua leerstof, om eerlijk te zijn.
Echt vakantie is het ook niet voor ons: ik had vanavond nog een vergadering, morgenvoormiddag de hele voormiddag, woensdag en donderdag zijn er gepland waar ik niet moet aanwezig zijn, en dan vrijdagvoormiddag algemene personeelsvergadering en in de namiddag fysiek gaan filmen voor de infoavond in verband met de overgangen tussen de verschillende graden. Helemaal vakantie is het dus nog niet, maar wel toch al voor een groot deel, want véél minder uren dan normaal.
Vandaag heb ik er dan ook van genoten, van het ongelofelijk zalige weer. Eerst had ik gedacht om te gaan cachen, maar de rug is niet helemaal oké en dan doe ik dat beter niet, fiets op fiets af, en dan op de grond gaan zoeken…
Ik heb me dan maar lekker in de zetel buiten geïnstalleerd met mijn boek, Kobe heeft het gras afgereden – ik weet het, vroeg, maar het was echt lang want eigenlijk in oktober niet meer afgereden – en ik heb eigenlijk gewoon niks gedaan. Héérlijk niks gedaan.
En weet je? Dat deed immens veel deugd.
365 – 16 maart 2021 – half om half
365 – 06 februari 2021 – als je klasgroepen niet goed verdeeld zijn…
Thuisonderwijs
Merel zit uiteraard mee in de quarantaine en mist dus ook een week school. Nu, dat gebeurt wel vaker als je ziek bent, maar daar zit het hem nu juist: ze is helemaal niet ziek. Kon ze dan niet online volgen?
Juf Liesbeth zag mijn vraag gelukkig helemaal zitten: ja, Merel mocht vanop afstand mee les volgen, ze ging een laptop op haar plaats zetten en dan kon Merel gewoon inloggen. Gelukkig hebben ze intussen ook Smartschool, ze kon probleemloos een live sessie volgen op haar laptop, met de koptelefoon van haar oudste broer.
Eerst zat mijn jongedame nog gewoon in de keuken, maar daar werd ze gestoord door allerlei broers en andere geluiden, en dus verkaste ze vrij snel naar mijn bureau dat toch niet gebruikt wordt sinds mijn rug naar de kl*** is.
Ze volgde rekenen, Frans, Nederlands, deed zelfs een dialoogje met een klasgenootje – die de laptop zonder plichtplegingen mee nam in de gang om te oefenen – en genoot zichtbaar. En vooral: het deed wonderen voor haar zelfvertrouwen, want op die manier begreep ze alles en was ze met alles mee. En haar boeken? Die had juf Liesbeth maandagavond nog na school afgegeven aan de deur.
Respect voor de juf, en vooral een grote dankbaarheid, want ik weet hoe disruptief zoiets kan zijn. Chapeau.