Geplaatst op

Tandperikelen

Jawel, alweer. Vorig jaar is er twee keer een stuk van een tand afgebroken, in december en februari, in augustus 2020 ook al, en in 2017 was een tand gewoon in twee gebarsten en niet meer te redden.

Datzelfde was nu het geval: de tand naast die ontbrekende kies was al een tijdje ontzenuwd. Blijkbaar zijn die tanden dan een stuk brozer, en jawel, maandagavond tijdens het eten voelde ik plots een “krak”, een vreemde pijnscheut en een in twee gebarsten tand. Ik voelde de barst zo lopen en één van de twee stukken tand zat gewoon los! Niet dat ik er hem zelf kon of wilde uittrekken, dat nu ook weer niet. en het deed eigenlijk ook behoorlijk veel pijn zodra ik er op beet. Geen goed idee dus.

Dinsdag een telefoontje naar de tandarts, en die kon woensdag een kwartiertje vrijmaken om het losse stuk uit te trekken en me tenminste van de pijn af te helpen.

Zo geschiedde dus: het losse stuk was snel weg, de wortel werd afgedekt, het overgebleven stuk werd afgevijld tot een kegeltje zodat ik mijn tong er niet aan kon snijden, en ik kreeg een nieuwe afspraak. De tand valt niet te redden, er kan ook geen kroon op wegens te diep afgebroken. We gaan eens grondig moeten kijken wat we eraan kunnen doen, want twee tanden naast elkaar weg, dat is niet zo praktisch meer om te bijten.

Ik word oud, jong, ge hebt er geen gedacht van.

Geplaatst op

Tandarts

Het is hier precies een vast patroon aan het worden: af en toe breekt er gewoon een stuk tand af bij mij! Afgelopen februari was het ook van dat, zo blijkt.

Nu was het ergens rond de 9de, kort na de operatie, weer van dat: een derde van een tand gewoonweg foetsie, en een vrij scherpe rand, zodat de zijkant van mijn tong snel geïrriteerd geraakte.

Ik belde naar de tandarts, en met vertwijfeling in haar stem wist ze me te melden dat ze pas op twee januari tijd had voor mij! Euh… Tsja, het is niet alsof ik sneller bij een andere tandarts ging binnen geraken, en behalve de geïrriteerde tong had ik er vooralsnog geen last van. Twee januari dan maar, zeker? Ze ging me wel op de wachtlijst zetten, als vijfde persoon die ze kon bellen wanneer er ergens een afspraak wegviel. Nu, dat zag ik wel zitten aangezien ik een vrije agenda heb en een zoon die me desnoods wel kan brengen tussen het blokken door.

Gisteren kreeg ik dus een kort telefoontje: “Morgen om kwart na drie, kan dat? Ja? Oké, tot morgen!” en dat was dat.

Wolf bracht me als plichtsgetrouwe zoon naar ginder en wachtte braaf tot ik klaar was, en dat ging eigenlijk allemaal zeer snel: het gat was nog niet al te groot, snel uitgeboord, opgevuld en glad gezet. En ik, ik was eigenlijk bijzonder opgelucht dat ik de feestdagen kon beginnen zonder dat ik schrik moest hebben voor verder afbrokkelen of beginnende tandpijn. Of een verder geïrriteerde tong.

Dikke pluim voor mijn tandarts!

Geplaatst op

Stomatoloog voor ons pa

Ons pa heeft al heel lang maar één tand meer, een van zijn snijtanden onderaan. Daar hangt dan ook zijn onderste gebit min of meer aan vast.

Alleen… Die tand is al een hele tijd gewoon afgebroken, een zwart stompje dus, en wellicht gewoon een tikkende tijdbom voor een stevige ontsteking. Ik had hem richting tandarts gestuurd, maar die zei, zoals verwacht, dat zij zich dat niet  ging riskeren, dat ze daar geen grip op ging hebben, en dat dat werk voor een stomatoloog was.

Vandaag trok ik dus met ons pa richting Jan Palfijn voor die stomatoloog, die, zoals verwacht, keek en zei dat hij die afgebroken tand er wel ging uithalen. En dat ons pa niet moest stoppen met zijn Clopidogrel, zijn bloedverdunners, want dat ze daar dan een speciaal bloedstelpend watje gingen insteken en dichtnaaien, dat dat op zich geen probleem zou vormen.

Al bij al zijn we maar tien minuten binnen geweest, en ons pa had precies verwacht dat ze die tand hier ter plekke gingen trekken, maar daar was ik zeker van dat dat niet zo ging zijn: dit zijn gewone consultaties, de heelkundige ingrepen zijn in een soort operatiezaal waar men, indien nodig, veel grondiger kan ingrijpen.

Deel twee is dus voor volgende week, en ons pa is er precies niet helemaal gerust in.