101, mensen, 101. Stokdoof, dat wel. En gij nu.
Familiedagje
Als in: eerst op bezoek bij Barts familie, daarna bij de mijne.
Taart dus, bij de schoonouders, en de taart mocht er zijn!
En Barts metekindje Liv, dat in het begin altijd nog wat moet wennen, had na een tijdje ongelofelijk veel plezier om bovenop mij te klimmen. Ha ja, met een hoogzwangere mama is het soms moeilijk onnozel doen.
Wolf kreeg er trouwens ook heel speciaal nieuws: hij werd gevraagd om peter te worden van de nieuwe baby! Zodat het kind later op café kan gaan met zijn peters :-p Voorlopig is Bart dan nog wachtpeter…
Rond half vijf reden we door naar Zomergem, naar het verjaardagsfeestje van mijn metekindje Marie-Julie, die drie jaar werd. Ook daar was al taart genuttigd, maar wij kwamen toe voor de aperitief, en vooral voor de Breughelmaaltijd daarna. Uiteraard werd er gespeeld, onder andere ook met Marne, het dochtertje van mijn andere broer. Dat zal nog wat geven later, al die meisjes samen… De jongens hebben we overigens niet gezien of gehoord, die hebben de hele tijd boven gespeeld.
365 – 7 april
Opruimwoede: vervolg
Merel slaapt sinds een paar dagen in haar grote bed. Definitief. Twee weekends geleden had ze wel haar middagdut in dat grote bed willen doen, maar ’s avonds klonk het met een bedeesd stemmetje: “Mama? Merel kleine bedje slapen!”
Ik weet niet hoe het komt dat ze nu toch plots die ommekeer heeft gemaakt, maar het is nu haar grote bed geworden. Ik had er niet bij stilgestaan dat dat voor kleine meisjes nog geen evidentie was, en de eerste nacht is ze dus grandioos uit dat bed gevallen. Gelukkig heeft ze zich geen pijn gedaan, ze was alleen flink geschrokken. Ik ben meteen naar de garage gelopen, en heb de zwemteut onder haar matrasovertrek gestoken, zodat ze er niet meer kon uitrollen. Ze was meteen gerustgesteld, en sliep dadelijk verder, gelukkig.
Vandaag heb ik dan haar kamer grondig onder handen genomen: haar kleine bedje is afgebroken en opgeborgen, ik heb een nieuw overtrek dat bij haar kamer past, opgelegd en meteen ook het ‘valhekje’ geïnstalleerd, en gewoon algemeen opgeruimd, met zeer bevredigend resultaat. Ze was er in elk geval wild enthousiast over.
Nu alleen nog eens tijd vinden om het bedje zelf opnieuw te schilderen, want vooral de schuiven zijn nogal verkleurd.
365 – 6 april
Opruimwoede
Nu ja, woede kan ik het niet noemen, eerder bittere noodzaak.
Mijn bureau was gisteren aan de beurt, en dat was ook dringend. Zelfs Zapnimf had opgemerkt, zo langs haar neus weg: “Zeg, kunt gij daaraan werken? Nee toch?”
Enfin, speciaal voor haar dus ten getuige:
Daarna zijn de jongens en ik ook in hun kamer in actie geschoten: zij hebben alle oude ‘kunstwerkjes’ uit hun schuiven gehaald, gefotografeerd wat ze leuk vonden, gehouden wat ze echt wilden, en de rest weggegooid. Alle schuiven zijn uitgemest, hun boekenrekken in orde gezet, de kasten en bedden van plaats veranderd omdat het vakantie is en ze naast elkaar wilden slapen, het bureau opgeruimd, en alles eens grondig gekuist.
Het resultaat mag er best zijn:
Daarna zijn ze nog met het speelplein gaan zwemmen, en ze waren compleet steendood toen ze terugkwamen. Daarom hebben we deze morgen verdergewerkt, nog voor we naar de Ikea zijn getrokken, en uiteindelijk in de namiddag alles afgewerkt.
Go us!
365 – 5 april
Wolfs Paasrapport
Ik was het zo’n klein beetje vergeten, maar bij deze. Zijn wiskunde is duidelijk beter dan zijn taal, al hebben we daar ook niet te klagen.
365 – 4 april
Een klein meisje dat wakker werd in haar grote bed.
Keuken voor en na
Wanneer je de kinderen uit huis hebt geschopt, kan het wel eens zijn dat je met een puinhoop overblijft. Toch als je nog de vaatwas moet uitlegen, snelsnel cadeautjes hebt ingepakt, en er eigenlijk gewoon een rommel hebt van gemaakt.
En dan krijg je dit, als je er een half uur stevig invliegt. Het was nodig.
