Klasconcertje
Je zult niet anders zien: net op de dag dat ik personeelsvergadering heb, heeft Wolf ook een klasconcert. Het ene was gepland tot 18.00u, het andere begon om, jawel, 18.00u. Zucht.
Gelukkig kon Bart inspringen: hij had een meeting in Brussel tot vier uur, en hoopte – met dat verkeer van ons weet je nooit – toch op tijd terug te zijn.
Maar ik had geluk: tot ieders verbazing duurde de personeelsvergadering amper tot half zes, en ook Bart was netjes op tijd terug. Dat maakte dat ik naar huis reed, gewoon Wolf oppikte voor zijn concertje, en de twee kleintjes niet hoefde mee te sleuren.
Niet dat zo’n concertje veel voorstelt: alle kinderen spelen één of twee stukjes, en het publiek bestaat uit ouders en medeleerlingen, gewoon in een groot klaslokaal. Maar zo krijgen de kinderen wel al van in het begin mee hoe het voelt om op te treden, en hebben ze minder zenuwen.
365 – 13 mei 2014 – verrassingstaart
Welja, zo ne keer.
Gaat anders ne keer op uw gemak na uw werk boodschappen doen, zodat ge de kinderen tegen vijf voor vijf kunt oppikken in de schoolopvang. En loopt daar dan ne keer een andere moeder tegen het lijf, aan wie ge iets wilt vragen, maar die u afwimpelt met “Sorry, maar ik heb nu genen tijd, want ik moet om vijf uur in de kerk zijn!” insert verbaasde blik “Maar gij toch ook??”
Valt dan ne keer gigantisch uit de lucht, en laat u vertellen dat dat een van de voorbereidingsmomenten is voor de eerste communie van uw tweede zoon.
Grabbelt dan uw kinderen samen, rijdt naar de kerk, en ploft u daar met uw gebroed totaal onvoorbereid op ne kerkstoel. En realiseert u dan dat ge eigenlijk al meer dan een uur naar ’t toilet moet, en dat ge dat echt geen uur meer volhoudt. Zodat ge braafkes aan de pastoor gaat vragen, of ge het toilet in zijn catacomben achteraan moogt bezigen.
Al een chance dat dat ne braven mens is dus.
Enfin, we zijn dus een totaal onverwachte kerkervaring rijker. Booyah. Nog een chance dat ik die boodschappen al eerst had gedaan ^^
365 – 12 mei 2014 – communierepetitie
Moederdag
Niet alleen mocht ik lang slapen, er stond ook een zalige ontbijttafel voor me klaar vandaag:
De traditionele koffiekoeken, vers gebakken, en het gekookte eitje, maar vooral: een gigantische kom versgesneden fruitsla!
Daarnaast natuurlijk alle cadeautjes van de kinderen, en een groot boeket rozen van Bart ^^
Van Merel was er een gedichtje, een kunstwerkje in de stijl van Mondriaan, een tekening met geverfde tortellini, en een hart gemaakt uit klei ^^
Kobe had maar één van de twee cadeautjes afgekregen – “Maar ja, mama, ze werken daar altijd aan als ik weg ben voor de communie, en dat is niet eerlijk!” – maar dat was dan ook wel een mooitje.
En Wolf? Die had een briefje voor me, maar vooral ook een zelfgemaakte broche uit vilt. Ik heb ze meteen gedragen, hij heeft zijn kleuren perfect gekozen, en ik vind ze echt mooi!
In de namiddag zijn we dan taart gaan eten bij ons ma. Haar cadeautje had ze al eerder gekregen, zijnde een mooie groene rok van Desigual, die ze meteen tot communie-outfit bombardeerde. En ze bleef in de sfeer van die communie, door mijn communiekleedje van toen uit te halen voor Merel. Veel te lang nog, en ook wel te breed, maar Merel was in zeven hemelen tegelijk: een prinsessenkleed, een echt!
Zie ze glunderen, mijn prinses!
365 – 11 mei 2014 – moederdagtaart
Jeugdfinales rugby
Dat het een hectische dag was vandaag, en dat mijn voeten pijn doen. En vooral: dat het toch echt wel serieus veel geregend heeft vandaag. Serieus jong, moest dat nu?
Het waren namelijk jeugdfinales van de rugby: 1800 spelertjes van gans België, tussen vijf en vijftien jaar oud, mét ouders/trainers/begeleiders. We mogen dan wel een superdeluxe clubhuis hebben, zoveel volk kunnen we écht niet accommoderen, zeker niet in de regen. Gelukkig waren er zeer veel tentjes en luifels, en zat de sfeer er toch in. Ik ben toegekomen met de kinderen iets na negen, en ben dadelijk beginnen werken. Zelfs mijn eten – een pakje frieten en een croque – heb ik opgegeten terwijl ik aan de kassa zat, en ik ben pas gestopt toen ook de jongens hun medaille hadden gekregen, zo rond een uur of vijf. Ik was compleet pompaf zeg.
Maar ik denk dat het goed was. Nee, ik weet eigenlijk wel zeker dat het goed was.
Een zicht op het zenuwcentrum: het secretariaat van de rugbybond, dat alle scores bijhield en het wedstrijdschema opstelde.
Er was zelfs een verkoopsstand. Wolf kon niet weerstaan aan een schattig mini rugbyballetje van Gilbert.
Twee mensen van de rugbybond, vrolijk aan het afzien in de striemende wind.
Matchke van onze U7s.
Een overzicht van de paraplu’s
Gelukkig hadden veel clubs hun eigen luifeltjes mee.
Zicht op ons mooie, maar natte clubhuis
En dan het omgekeerde zicht: vanuit datzelfde clubhuis dus.
365 – 10 mei 2014 – rood kopje
Van oranje en rood
Vijf minuten, meer heb ik blijkbaar niet nodig om schoenen te kopen ^^
Ons ma had me gisteren gebeld: “Zeg, ge moet ne keer binnenspringen in den Bel&Bo, want daar hebben ze schone oranje schoenen. Wel geen feloranje, maar toch oranje, en voor niet veel geld. Ik weet wel niet of het uw goesting gaat zijn, want ’t is mee zo ne strik op, enfin, een strikachtig iets, maar ge kunt maar gaan kijken hé. Oh, en ze hebben der ook zo ne wreed schonen krans, met gelijk oranje parelmoer en kubuskes, ik kan het niet goed uitgelegd krijgen, maar ik vond hem in elk geval wreed schoon”.
En wat doet een dochter dan, die op zoek is naar oranje schoenen voor bij de communie-outfit, als ze vijf minuten op overschot heeft en een Bel&Bo op vijf minuten van het werk? Jawel, naar die schoenen gaan kijken.
Ons ma had gelijk: dat strikachtige iets was niet helemaal mijn smaak, maar de schoenen zijn wel het juiste kleur, en voor 25 euro ging ik nu niet moeilijk doen. En de krans heb ik ook maar meteen meegenomen, ook al heb ik zelf iets gemaakt intussen. Ik zal nog wel zien wat van de twee ik zal aandoen.
Enfin, ik was tien minuten te laat op mijn lunchafspraak met mijn echtgenoot, maar daar ging hij nu ook weer niet dood van: mijn queeste was eindelijk volbracht.
Na de lunch ben ik dan richting kapper gereden, voor een fris kort kopje. Voorlopig is het nog oranje, net zoals de schoenen, maar ik ga het vanavond of morgen nog rood kleuren: dan is het kleur optimaal tegen diezelfde communie.
Goh, ne mens heeft daar nog werk mee zeg!